DZIECKO NADPOBUDLIWE PSYCHORUCHOWO
- WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW
Działania wychowawcze zmierzające do opanowania nadpobudliwości i przeciwdziałania jej skutkom należy rozpocząć jak najwcześniej. W sytuacji dziecka w wieku szkolnym konieczne jest zapewnienie ścisłej współpracy pomiędzy szkołą a domem.
Najważniejsze wskazówki zalecane w środowisku domowym
zapewnienie spokojnej, nacechowanej ciepłem i życzliwością atmosfery emocjonalnej w rodzinie
konsekwentne oddziaływania wychowawcze tzn. względnie stałe wymagania i prawa ze strony obojga rodziców
Niedopuszczalne jest wychowanie:
niekonsekwentne tzn. wymagania i prawa dziecka zmieniają się w zależności od nastrojów rodziców, różnych postaw np.: nadopiekuńczość jednego a rygorystyczność drugiego,
rygorystyczne tzn. stosowanie rygorystycznych metod połączonych z częstym i dotkliwym karaniem, co prowadzi do uległości dziecka i lęku przed rodzicami oraz nasilającej się agresji poza domem,
pełna akceptacja dziecka, natomiast dezaprobata negatywnych zachowań np.: zamiast "denerwujesz mnie" powiedz "twoje zachowanie mnie denerwuje",
załatwianie wszelkich problemów związanych z dzieckiem w momentach jego wyciszenia, bez stosowania agresji oraz kar fizycznych,
dostrzeganie i nagradzanie zachowań będących przejawem skupienia , za próby pohamowania pochopnych reakcji,
równowaga w karaniu i nagradzaniu,
jasno określony i konsekwentnie przestrzegany system najważniejszych reguł i zasad,
powierzenie dziecku obowiązków dostosowanych do wieku, początkowo niezbyt odległych w czasie, by nie dopuścić do "zapominania",
stała kontrola i przypominanie o obowiązkach np. sprawdzanie pracy domowej,
stopniowe zwiększanie zakresu obowiązków i osłabienie kontroli, należy jednak pamiętać, że u dzieci nadpobudliwych proces ten następuje wolniej, gdyż prawidłowe nawyki wytwarzają się wolniej i są mniej trwałe,
przyzwyczajanie i wdrażanie dofinalizowania każdej czynności- nie należy dziecka odrywać od rozpoczętego zajęcia np. odrabiania lekcji czy nawet zabawy,
wyznaczanie jasnego rozkładu dnia - trzymać się tego mocno, zachować konsekwencje w ustalaniu reguł,
mówić do dziecka głosem przyciszonym, spokojnym, powolnym,
unikać publicznych uwag,
unikać pośpiechu, wykonywania czynności na "ostatnią chwilę" szczególnie przed zaśnięciem dziecka, pół godziny przed snem wyłączyć telewizor.
Umiejętne wypełnianie czasu wolnego:
zajęcia sportowe, rytmika, kółka zainteresowań, ukierunkowane zabawy ruchowe, długie spacery
majsterkowanie, rysowanie, kredkowanie, malowanie farbami, wycinanie- rozładowują napięcie i poprawiają sprawność rąk,
ograniczanie do minimum telewizji i gier komputerowych ( dostarczają one dodatkowych bodźców wpływających na pobudliwość!), natomiast zwiększenie ilości bodźców słuchowych (radio, opowiadania) te sprzyjają koncentracji uwagi,
Izolacja od wielobodźcowego środowiska szczególnie podczas nauki:
utrzymywanie porządku na biurku,
wyrabianie nawyku samokontroli, rodzic kontroluje, ale dziecko pracuje samodzielnie,
w razie niepokojących trudności w nauce zgłaszanie się z dzieckiem do specjalistów: psychologa lub pedagoga.
wprowadzenie zrównoważonej diety ograniczającej cukier, słodycze, chipsy, sól, napoje gazowane, produkty konserwowane chemicznie.
wprowadzać posiłki zawierające białko( mięso, jajka, orzechy, jogurt, biały ser) oraz warzywa zawierające wapń, magnez, witaminę C i kompleks wit. B
Cytat podsumowujący:
" Tylko od nas dorosłych zależy, czy dziecko nadpobudliwe psychoruchowo będzie tylko trudniejszym wychowawczo dzieckiem, czy też dzieckiem o zaburzonym rozwoju"