DZIECKO NADPOBUDLIWE PSYCHORUCHOWO
- WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW

Działania wychowawcze zmierzające do opanowania nadpobudliwości i przeciwdziałania jej skutkom należy rozpocząć jak najwcześniej. W sytuacji dziecka w wieku szkolnym konieczne jest zapewnienie ścisłej współpracy pomiędzy szkołą a domem.

Najważniejsze wskazówki zalecane w środowisku domowym

• zapewnienie spokojnej, nacechowanej ciepłem i życzliwością atmosfery emocjonalnej w rodzinie

• konsekwentne oddziaływania wychowawcze tzn. względnie stałe wymagania i prawa ze strony obojga rodziców

Niedopuszczalne jest wychowanie:

• niekonsekwentne tzn. wymagania i prawa dziecka zmieniają się w zależności od nastrojów rodziców, różnych postaw np.: nadopiekuńczość jednego a rygorystyczność drugiego,

• rygorystyczne tzn. stosowanie rygorystycznych metod połączonych z częstym i dotkliwym karaniem, co prowadzi do uległości dziecka i lęku przed rodzicami oraz nasilającej się agresji poza domem,

• pełna akceptacja dziecka, natomiast dezaprobata negatywnych zachowań np.: zamiast "denerwujesz mnie" powiedz "twoje zachowanie mnie denerwuje",

• załatwianie wszelkich problemów związanych z dzieckiem w momentach jego wyciszenia, bez stosowania agresji oraz kar fizycznych,

• dostrzeganie i nagradzanie zachowań będących przejawem skupienia , za próby pohamowania pochopnych reakcji,

• równowaga w karaniu i nagradzaniu,

• jasno określony i konsekwentnie przestrzegany system najważniejszych reguł i zasad,

• powierzenie dziecku obowiązków dostosowanych do wieku, początkowo niezbyt odległych w czasie, by nie dopuścić do "zapominania",

• stała kontrola i przypominanie o obowiązkach np. sprawdzanie pracy domowej,

• stopniowe zwiększanie zakresu obowiązków i osłabienie kontroli, należy jednak pamiętać, że u dzieci nadpobudliwych proces ten następuje wolniej, gdyż prawidłowe nawyki wytwarzają się wolniej i są mniej trwałe,

• przyzwyczajanie i wdrażanie dofinalizowania każdej czynności- nie należy dziecka odrywać od rozpoczętego zajęcia np. odrabiania lekcji czy nawet zabawy,

• wyznaczanie jasnego rozkładu dnia - trzymać się tego mocno, zachować konsekwencje w ustalaniu reguł,

• mówić do dziecka głosem przyciszonym, spokojnym, powolnym,

• unikać publicznych uwag,

• unikać pośpiechu, wykonywania czynności na "ostatnią chwilę" szczególnie przed zaśnięciem dziecka, pół godziny przed snem wyłączyć telewizor.

Umiejętne wypełnianie czasu wolnego:

• zajęcia sportowe, rytmika, kółka zainteresowań, ukierunkowane zabawy ruchowe, długie spacery

• majsterkowanie, rysowanie, kredkowanie, malowanie farbami, wycinanie- rozładowują napięcie i poprawiają sprawność rąk,

• ograniczanie do minimum telewizji i gier komputerowych ( dostarczają one dodatkowych bodźców wpływających na pobudliwość!), natomiast zwiększenie ilości bodźców słuchowych (radio, opowiadania) te sprzyjają koncentracji uwagi,

Izolacja od wielobodźcowego środowiska szczególnie podczas nauki:

• utrzymywanie porządku na biurku,

• wyrabianie nawyku samokontroli, rodzic kontroluje, ale dziecko pracuje samodzielnie,

• w razie niepokojących trudności w nauce zgłaszanie się z dzieckiem do specjalistów: psychologa lub pedagoga.

• wprowadzenie zrównoważonej diety ograniczającej cukier, słodycze, chipsy, sól, napoje gazowane, produkty konserwowane chemicznie.

• wprowadzać posiłki zawierające białko( mięso, jajka, orzechy, jogurt, biały ser) oraz warzywa zawierające wapń, magnez, witaminę C i kompleks wit. B

Cytat podsumowujący:

" Tylko od nas dorosłych zależy, czy dziecko nadpobudliwe psychoruchowo będzie tylko trudniejszym wychowawczo dzieckiem, czy też dzieckiem o zaburzonym rozwoju"