Zatrucia dwutlenkiem węgla

Dwutlenek węgla (C02) jest gazem bezbarwnym, bezwonnym i bez smaku co uniemożliwia jego wykrycie bez specjalnych przyrządów. Gaz ten powstaje w procesie spalania i fermentacji przebiegających z dostateczną ilością tlenu i gromadzi się w pobliżu ziemi (jest cięższy od powietrza), zwłaszcza w silosach, komorach fermentacyjnych, gnojownikach, studniach, wypierając z nich tlen. U człowieka przebywającego w pomieszczeniu w którym stężenie CO2 jest podwyższone dochodzi do niedotlenienia tkanek organizmu co prowadzi w krótkim czasie do utraty przytomności i bezdechu zagrażającego obrzękiem mózgu, a ponadto metaboliczną kwasicą oddechową.

Objawy

Do najczęstrzych objawów zgłaszanych oraz obserwowanych u osób u których doszło do zatrucia dwutlenkiem węgla należą:

• bóle głowy, nudności, zawroty głowy, zaburzenia wzrokowe, szum w uszach

• niepokój ruchowy, zaburzenia świadomości aż do utraty przytomności, drgawki pochodzenia ośrodkowego

• rozszerzone źrenice

• duszność, oddech Cheyne'a i Stokesa, sinica

• kołatanie serca, tachykardia, początkowo wzrost ciśnienia krwi, hipotonia, czasem arytmie, zwłaszcza u ludzi ze schorzeniami sercowo-naczyniowymi

Rozpoznanie

• wywiad

• okoliczności i miejsce znalezienia poszkodowanego (komora fermentacyjna, silos itd.)

• wykluczenie dodatkowych obrażeń (np. upadek)

Postępowanie

Postępowanie z osobą u której doszło do zatrucia polega na:

• wyniesieniu jej z z pomieszczenia o dużym stężeniu C02 bez narażania się na niebezpieczeństwo (akcję ratowniczą często prowadzi straż pożarna zaopatrzona w sprzęt ochrony układu oddechowego)

• ułożeniu ratowanego z uniesionym tułowiem lub (u nieprzytomnego) w pozycji stabilnej na boku

• przewiezieniu chorego do szpitala celem dalszego nadzoru i leczenia pod opieką lekarza