NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA
Zaburzenie rozwojowe posiadające następujące cechy:
Poziom inteligencji ogólnej jednostki wynosi znacznie poniżej
przeciętnej, tzn. iloraz inteligencji w indywidualnie przeprowadzonym
badaniu testowym równa się 70 lub mniej punktów. Odpowiada to poziomowi
niższemu o 2 odchylenia standardowe od średniej dla ogólnej populacji.
Jednostka wykazuje znacznie obniżoną zdolność efektywnego
przystosowania
się w co najmniej 2 z następujących dziedzin: komunikowanie się,
samoobsługa, czynności domowe, umiejętności interpersonalne,
kierowanie
własnym postępowaniem, korzystanie ze środków użyteczności
publicznej,
umiejętności w zakresie uczenia się, pracy zawodowej, wypoczynku, troski
o
zdrowie i własne bezpieczeństwo.
Wystąpienie zaburzenia datuje się przed 18 r.ż.
KLASYFIKACJA:
Pierwszy stopień - lekka niepełnosprawność intelektualna
(I.I. 52-67)
Drugi stopień - umiarkowana (I.I. 36-51)
Trzeci stopień - znaczna (I.I. 20-35)
Czwarty stopień - głęboka (I.I. 0-19)
(wg Ogólnego Zgromadzenia Światowej Organizacji Zdrowia, 1 styczeń 1968
r.)
OSOBY Z LEKKIĄ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ potrafią np:
troszczyć się o siebie i innych,
czytać i pisać,
posługiwać się pieniędzmi,
korzystać z urzędów użyteczności publicznej,
ukończyć specjalne szkoły zawodowe jako robotnicy wykwalifikowani,
podejmować pracę na otwartym rynku lub w spółdzielniach inwalidów,
brać udział w pracach organizacji społecznych.
OSOBY Z UMIARKOWANĄ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ
potrafią np:
opanować w ograniczonym zakresie umiejętność pisania i czytania,
wykazać zainteresowanie najbliższym otoczeniem,
radzić sobie w różnych sytuacjach życiowych,
(przygotować prosty posiłek, gotować potrawy wg przepisu, sprzątać i
myć
naczynia, prać, reperować odzież, robić drobne zakupy, samodzielnie
poruszać się po mieście, korzystać ze środków komunikacji
publicznej,
posługiwać się telefonem)
nauczyć się orientacji w kalendarzu i zegarze.
OSOBY ZE ZNACZNĄ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ
są zdolne np. do:
nauczania czynności w dziedzinie samoobsługi i zaradności osobistej,
inicjatywy w nawiązywaniu kontaktu z otoczeniem,
porozumiewania się przy pomocy przekazów niewerbalnych, niewielkiego
zasobu słów i prostych zdań,
unikania bezpośrednich niebezpieczeństw,
wnioskowania w najprostszych sytuacjach praktycznych,
wykonywania prostych prac,
samodzielnego poruszania się po znanym terenie.
OSOBY Z GŁĘBOKĄ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ
są zdolne np. do:
utrzymywania emocjonalnego kontaktu z opiekunami,
zrozumienia kilku prostych poleceń,
porozumiewania się w sposób niewerbalny,
znajomości kilku prostych słów,
opanowania najprostszych umiejętności w zakresie samoobsługi i
orientacji
w codziennych sytuacjach,
przeprowadzenia prostej kombinacji myślowej w celu rozwiązania
nieskomplikowanego problemu praktycznego, wykonania prostych czynności
porządkowych w gospodarstwie domowym, wykonania prostych czynności
produkcyjnych (niektórzy).
NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA NARUSZA SPRAWNOŚĆ PSYCHOFIZYCZNĄ
w zakresie:
tempa dojrzewania i rozwoju,
funkcjonowania procesów orientacyjno-poznawczych,
komunikowania się i rozwoju mowy,
rozwoju osobowości i dojrzałości społecznej,
tempa uczenia się i trwałości jego efektów.
Może wywoływać współistniejące uszkodzenia i choroby:
uszkodzenie narządu ruchu w następstwie mózgowego porażenia
dziecięcego,
wady wzroku, aż do pełnego wyłączenia zmysłu wzroku,
wady słuchu, aż do pełnego wyłączenia zmysłu słuchu,
nadpobudliwość psychoruchowa,
zaburzenia kontaktu różnego stopnia, aż do pełnego obrazu autyzmu,
choroby psychiczne,
wady rozwojowe różnych układów i organów,
mała odporność na różnego rodzaju infekcje.