23. Metafora rozwojowa w ideologii romantycznej.

Rozwój człowieka porównywany jest do rozwoju rośliny - wszystko, co pochodzi z natury jest dobre, jednak nie można go przyspieszyć.

Wychowawca/nauczyciel niczym ogrodnik dba o dobre warunki rozwoju dziecka -,,roślinki” - o dobrą glebę, podlewanie, dba także by nic nie zakłóciło tego rozwoju.

Człowiek rodzi się z określonym z góry potencjałem i zadaniem wychowawcy jest go dostrzec i pomóc prawidłowo mu się rozwijać (przez tą właśnie pielęgnację), jednak dziecko samo musi dojrzeć do takiego rozwoju.

26. Wartości w ideologii romantycznej.

Ideologia pajdocentryczna za najważniejszą uważająca jednostkę - jej uczucia, przeżycia, doświadczenia; w centrum swych zainteresowań umieszcza ona dziecko.

To co pochodzi od niego jest najważniejszym aspektem jego rozwoju, a wychowawca ma za zadanie jedynie rozpoznać ten potencjał rozwojowy i dbać o jego prawidłowy przebieg.

Jednak nie wiele możemy z zewnątrz dać dziecku, gdyż najistotniejsze jest to, co pochodzi od dziecka (potencjał rozwojowy), gdyż decyduje on o przebiegu jego rozwoju.

39. Wychowanie jako pomoc w emancypacji.

Emancypacja - wyzwolenie się. Pomoc wychowawcy polega na pomocy w wyzwoleniu się wychowanka. Jeśli człowiek tego nie uczyni zostaje zniewolony przez innych ludzi. A (asymilacja kulturowa) i B (emancypacja) są według pedagogów systemowych procesami nierozerwalnymi.

Uczymy człowieka korzystać z jego własnej wolności (określonej przez profesora jako ,,duże niezagospodarowane pole”).

Wolność ta ma się stać sensowną i odpowiedzialną. Człowiek musi nauczyć się radzić sobie ze swoją wolnością, a pomocni mogą okazać się mu w tym np. duchowni.

---