PAGERY PRZYSZŁOŚCI

Jednym z często używanych urządzeń komunikacyjnych jest pager - czyli niewielki odbiornik do przekazywania wiadomości (numerycznych alfanumerycznych, czy danych elektronicznych). Dotychczas istniejące systemy pagingowe (przywoławcze) umożliwiają przesyłanie wiadomości tylko w jedną stronę, tzn. do posiadacza pagera. Najnowsze protokoły pagingowe już w niedługim czasie umożliwią zwrotną komunikację właściciela pagera z nadawcą wiadomości, a nawet transmisję głosu.

Paging, pomimo gwałtownego rozwoju telefonii komórkowej, nie tylko nie znika z rynku, lecz odnotowuje ogromny rozwój. Systemy przywoławcze w porównaniu z telefonami komórkowymi mają liczne zalety. Oferują możliwość jednoczesnego powiadamiania wielu odbiorców, pozwalają przechowywać informacje w pamięci pagera, który działa wówczas jak podręczna książka adresowa, a także są tańsze w eksploatacji. Odbiór wiadomości za pomocą pagera jest dyskretny, a użytkownik nie musi odpowiadać na wiadomość. Niebagatelną zaletą z punktu widzenia użytkownika pagera są również jego niewielkie wymiary i mała masa.
(...)W Polsce do końca roku 1996 sprzedano ponad 80 000 pagerów. Zdecydowana większość z nich (98%) jest w posiadaniu firm i instytucji, a tylko 2 % w rękach prywatnych, czyli na rynku konsumenckim. Mimo bardzo intensywnego rozwoju telefonii komórkowej, zwłaszcza po wejściu na rynek dwóch operatorów systemu GSM, sprzedaż pagerów wykazuje tendencje wzrostowe.

Obecnie w Polsce działa pięciu znaczących operatorów systemów przywoławczych, którzy mają prawie 100% udziałów w rynku: EasyCall, Metro-Bip, Polpager, Telepage oraz Elite Paging. Pozostali operatorzy działają na bardzo małych obszarach i praktycznie nie liczą się na rynku.

Ewolucja systemów pagingowych

Paging jako system przywoławczy ma już ponad 40-letnią historię. Pierwszy pager został skonstruowany przez amerykańską firmę Motorola w 1955 roku. Urządzenie o nazwie Handie-Talkie było relatywnie dużym i wrażliwym na uszkodzenia pagerem radiowym, lecz w miarę rozwoju technologii opracowywano coraz to doskonalsze modele.
Na samym początku, w latach pięćdziesiątych, systemy pagingowe wykorzystywały nadajnik, za pomocą którego wysyłano do odbiorców pojedyncze dźwięki o określonym znaczeniu. Z uwagi na niezbyt skomplikowaną konstrukcję i słabość technicznych rozwiązań, system mógł rozróżnić jedynie kilkudziesięciu abonentów. Kolejne generacje systemów nadawczych przynosiły zwiększenie liczby abonentów oraz liczby tonów przesyłanych drogą radiową.

Golay

W 1983 roku Motorola wprowadziła mechanizm kodowania transmisji pagingowej o nazwie Golay. Mechanizm ten zamienia dowolny sygnał, np. dźwięk, na postać cyfrową (zero-jedynkową) i w ten sposób znacznie poprawia jakość transmisji. Spowodował on duży skok jakościowy, ponieważ mógł transmitować sygnały w postaci numerycznej, alfanumerycznej i tonowej, wykorzystując jednocześnie korekcję błędów. Dodatkowo Golay wykorzystywał mechanizm podziału abonentów na grupy. Po otrzymaniu wiadomości system wysyłał sygnał identyfikujący grupę, do której należał adresat. Po otrzymaniu sygnału, na wiadomość oczekiwały tylko pagery wchodzące w skład danej grupy. Mechanizm ten oszczędzał baterie w pagerach, ponieważ nie wszystkie w tym samym czasie oczekiwały na wiadomość i tym samym niepotrzebnie zużywały energię.

POCSAG

Przełomowym momentem w technologii przywoławczej było opracowanie protokołu wysokiej prędkości o nazwie POCSAG (Post Office Standarization Advisory Group). Potrafi on obsługiwać do 2 milionów adresów w jednej sieci i przesyła dane w postaci tonowej, numerycznej i alfanumerycznej z prędkością 512, 1 200 i 2 400 bps (bitów na sekundę). Obecnie jest to najpopularniejszy protokół pagingowy. Jego formuła jednak wyczerpuje się, ponieważ nie oferuje on wystarczającej niezawodności transmisji.

ERMES

W 1990 roku w Europie opracowano nowoczesny protokół pagingowy o nazwie ERMES (European Radio Message System). Protokół ten umożliwia przesyłanie sygnałów tonowych, numerycznych, alfanumerycznych oraz danych elektronicznych. Działa w pasmie 169 MHz, z prędkością transmisji 6 250 bps. Wadą tego systemu jest konieczność budowy nowej infrastruktury technicznej, ponieważ protokółu nie da się dostosować do dotychczas używanych urządzeń.

FLEX

Najnowszym rozwiązaniem dla systemów pagingowych jest - wprowadzony w 1993 roku przez Motorolę - wieloszybkościowy protokół przywoławczy o nazwie FLEX. Ten nowoczesny protokół transmisji danych może przesyłać informacje z prędkościami 1 600, 3 200 oraz 6 400 bps. FLEX może być używany jako protokół dedykowany lub może współpracować z innymi istniejącymi i używanymi protokółami. Dysponuje on dużo większymi możliwościami w zakresie jakości i szybkości transmisji i de facto stał się już standardem przemysłowym przyjętym w wielu krajach obu Ameryk i Azji. FLEX jest propozycją dla operatorów i użytkowników dotychczas stosowanych systemów przywoławczych, które zbliżają się do kresu swych możliwości. Nowy protokół nie tylko oferuje im zwiększoną szybkość transmisji i pojemność, lecz także jest platformą dla systemów przywoławczych przyszłości. Dotychczas na świecie sprzedano ponad 10 milionów pagerów działających w systemie FLEX, a sam protokół został przyjęty przez 118 operatorów systemów przywoławczych.

Wraz z protokółem, Motorola opracowała całą gamę urządzeń do pracy w systemach przywoławczych, działających na bazie FLEX-a. Obecnie są to m.in. pagery numeryczne, alfanumeryczne i głosowe, stacje pagingowe, kontrolery sieciowe, terminale i wiele innych.(...).

---