Warszawa, dnia ……….. 2013 roku
wnioskodawca:
…………………
ul. ……………..
…………………
Rzecznik Praw Obywatelskich
Al. Solidarności 77
Warszawa 00-207
Wniosek o skierowanie kasacji
na podstawie art. 9 pkt. 1 oraz art. 14 pkt. 8 ustawy z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 14, poz. 147 z późn.zm.)
w zw. z art. 521 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku kodeks postępowania karnego
(Dz.U. z 1997 roku, Nr 89, poz. 555 z późn.zm.)
uprzejmie proszę o:
wniesienie kasacji od prawomocnego wyroku Sądu ………… w ………..,
… Wydział Karny z dnia ………………………, (sygn. akt: …………… ),
na korzyść …………..… w zakresie czynu z art………………………
dot. : sygn. akt: ………………………….
Wyrok ……………… w ……….., II Wydział Karny z dnia ………………. roku w sprawie o sygn. akt: …………….. rażąco naruszył przepisy prawa karnego procesowego, a mianowicie normy art. 17§ 1 pkt 9 kpk poprzez wydanie wyroku pomimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela co stanowi bezwzględną podstawę do uchylenia orzeczenia na podstawia art. 439 § 1 pkt 9 kpk.
UZASADNIENIE
Sąd ………….. w ……………, II Wydział Karny wyrokiem z ……………….. (sygn.ak: ………….) uznał …………….. za winnego tego, że:
I. ………………………………………………………………….
II. ………………………………………………………………
III. …………………………………………………………...
Sąd …………. w ……………. na podstawie art. 96 § 3 k.w. w zw. z art. 24 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. orzekł w stosunku do ………………………… karę ……………………………..
Sąd ……….. w ……………… zasądził od ……………….. na rzecz Skarbu Państwa kwotę ………. tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Od w/w wyroku Sądu ………… w ……. apelacje wniósł ………………. który rozstrzygnięciu zarzucił: ……………………………………..
Po rozpoznaniu apelacji, wyrokiem z dnia ……………. roku Sąd …………… w ……………, II Wydział Karny (sygn. akt: ………….. ) utrzymał zaskarżony wyrok w mocy uznając apelacje ………………… za oczywiście bezzasadną.
Sąd …………… zasądził od ………. na rzecz Skarbu Państwa kwotę ………. tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Z powyższym wyrokiem nie sposób się zgodzić ponieważ zostały on wydane z naruszeniem podstawowej zasady kodeksu postępowania karnego a mianowicie obowiązkiem wniesienia oskarżenia przez uprawnionego oskarżyciela. W związku z zapisami art. 439 Kodeksu postępowania karnego wyrok taki powinien zostać bezwzględnie uchylony.
W niniejszej sprawie najistotniejszym jest, iż straż miejska (gminna) nie posiada uprawnień do kierowania wniosku o ukaranie czynu z art. 96 § 3 kodeksu wykroczeń przez co nie może ona być uprawnionym oskarżycielem. Należy wskazać iż zgodnie z art. 17 § 3 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia strażom gminnym (miejskim) uprawnienia oskarżyciela publicznego przysługuje tylko wówczas gdy w zakresie swego działania w tym w trakcie prowadzonych czynności wyjaśniających ujawniły wykroczenie i wystąpiły z wnioskiem o ukaranie. Podkreślić należy, iż zakres podmiotowy i przedmiotowy kompetencji straży miejskiej do wykonywania kontroli ruchu drogowego, a w związku z tym, uprawnień do złożenia wniosku o ukaranie, został enumeratywnie określony w art. 129b ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, natomiast w art. 129 b ust. 3 w/w ustawy wskazano jedynie jakimi środkami straż miejska ma tę kontrolę wykonywać. Zgodnie z treścią powyższych przepisów oraz orzecznictwem Sądu Najwyższego strażnicy miejscy uprawnieni są do wykonywania kontroli ruchu drogowego jedynie wobec kierującego pojazdem oraz uczestnika ruchu drogowego naruszającego przepisy ruchu drogowego wymienione w art. 129b ust 2 pkt 1 i 2 ustawy prawo o ruchu drogowym ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2010 r. sygn. akt. I KZP 15/10, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2010 r. sygn. akt. I KZP /10, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2010 r. sygn. akt. III KK 116/10) Faktem jest, że ustawa z 29 października 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym, która weszła w życie z dniem 31 grudnia 2010 r. zmieniona została treść art. 129b ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. min. w ten sposób, że w ust. 3 dodany został pkt 7, na podstawie którego strażnicy gminni (miejscy) są upoważnieni do żądania od właściciela pojazdu wskazania, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w określonym czasie. Nowelizacja ta nie poszerzyła jednak uprawnień straży miejskiej w zakresie kierowania wniosku o ukaranie o czyn z art. 96 § 3 kodeksu wykroczeń albowiem nadal, zgodnie z treścią art. 129b ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, jest ona uprawniona do wykonywania kontroli ruchu drogowego jedynie wobec kierującego pojazdem oraz uczestnika ruchu naruszającego określone przepisy. Z powyższego wynika zatem, iż w obecnym stanie prawnym straż miejska ma co prawda prawo do żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, natomiast nie ma prawa skierowania wniosku o ukaranie do sądu przeciwko osobie, która nie udzieliła informacji, a nie będącej kierowcą pojazdu lub uczestnikiem ruchu. Wykroczenie z art. 96 § 3 kodeksu wykroczeń. Nie mieści się bowiem w zakresie kompetencji straży miejskiej do wykonywania kontroli ruchu drogowego, który został określony w art. 129 b ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Także dokonana nowelizacja art. 17 § 3 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia nie daje podstaw straży miejskiej do skierowania wniosku o ukaranie przeciwko właścicielowi lub użytkownikowi pojazdu o czyn z art. 96 § 3 kodeksu wykroczeń. Straż miejska może obecnie kierować wnioski o ukaranie za wykroczenia które zostały ujawnione w toku prowadzonych przez nią czynności wyjaśniających, jednak nadal muszą to być wykroczenia pozostające w zakresie działania straży miejskiej, a ten w odniesieniu do kontroli ruchu drogowego, wyczerpująco określa 129b ust. pkt 1 i 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Kompetencje Straży miejskiej nie mogą być oparte na domniemaniu, lecz muszą wynikać z wyraźnego brzmienia przepisów prawa. Przepisu przyznającego uprawnienia oskarżyciela Straży Miejskiej w omawianym zakresie nie zawiera ustawa Prawo o Ruchu drogowym, środki represyjne natomiast nie mogą być stosowane nawet przez sąd bez podstawy prawnej.
W związku z powyższym niezaprzeczalnym jest, iż wyrok Sądu……..II Wydział Karny z dnia ……….., (sygn. akt: …………….. ), został wydany z rażącym naruszeniem przepisów prawa ponieważ został wydany pomimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela co stanowi bezwzględną podstawę do uchylenia orzeczenia na podstawia art. 439 § 1 pkt 9 kpk oraz w pełni uzasadnia wniesienie nadzwyczajnego środka zaskarżenia jakim jest kasacja.
Mając powyższe na względzie uprzejmie proszę o wniesienie kasacji od prawomocnego wyroku Sądu …………….., II Wydział Karny z dnia ……….., (sygn.akt: …………….. ), utrzymującego w mocy wyrok Sądu …………… w ………………, II Wydział Karny z dnia ……………….. roku (sygn. akt: …………..), na korzyść ……………… w zakresie czynu z art. ……………..
Strona 1 z 1