BERNARDYN DŁUGOWŁOSY

Jedna z ras psów, należąca do sekcji psów molosowatych w typie górskim. Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy.

RYS HISTORYCZNY

Pochodzenie rasy nie jest dokładnie znane, najbardziej prawdopodobną wydaje się hipoteza, iż Rzymianie przyprowadzili ze sobą w Alpy molosy, które w odmiennych warunkach klimatycznych i na skutek krzyżowania z rodzimymi rasami wytworzyły dwa typy psów: lżejszy, od którego pochodzą wszystkie szwajcarskie psy pasterskie, i cięższy, od którego wywodzi się m.in. bernardyn.

Rasa ta swoją nazwę wzięła od klasztoru na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Został on założony w 980 r. przez św. Bernarda z Menthon. Dawne kroniki zaginęły lecz wiadomo, że mnisi wyhodowali w XVIII w. bernardyny na przewodników, aby odnajdywały i ratowały ludzi w górach. Pierwotnie bernardyn miał krótką sierść, jednak dzięki krzyżówce z Nowofundlandem powstała odmiana szorstkowłosa.

BUDOWA

Są to psy o imponujących proporcjach: wysokie, szerokie, o potężnym kośćcu i dużej masie.

SZATA I UMASZCZENIE

Ze względu na szatę istnieją dwie odmiany bernardyna: krótkowłosa i długowłosa. Umaszczenie jest brązowo - białe i brązowo-żółte, białe w rude łaty.

ZACHOWANIE I CHARAKTER

Bernardyny są łagodnymi, wiernymi i przyjacielskimi psami. Znane ze swojej lojalności, spokoju, tolerancji w stosunku do innych zwierząt oraz dzieci.

UŻYTKOWOŚĆ

Hodowane do poszukiwań i ratownictwa górskiego oraz jako psy pracujące, spełniają się także jako psy stróżujące i rodzinne.

CIEKAWOSTKI

Jednym z najsławniejszych bernardynów był Barry, który ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda. Miał on ocalić około 40-100 osób. Pomnik tego psa znajduje się w Cimetière des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie

Kolejnym sławnym bernardynem jest Beethoven, tytułowy bochater komedii z 1992 roku.

1

---