Zestaw I
Za pierwszego filozofa starożytności uważany jest:
Arystoteles;
Hipokrates;
Heraklit z Efezu;
Galen.
Psychologia społeczna jest to nauka o:
procesach psychicznych człowieka;
duszy;
zachowaniu się ludzi;
dewiacjach psychicznych.
Myślenie lateralne:
poszukuje tego co słuszne;
chętnie podąża przypadkowo napotkanym krokiem;
koncentruje się na tym, co jest blisko związane z tematem;
polega na rozłożeniu problemu na elementy składowe i poszukiwaniu rozwiązania.
Przedmiotem badań behawioryzmu jest:
świadomość;
zachowanie;
podświadomość;
odruchy warunkowe.
Konflikt intrapersonalny to konflikt :
między dwoma osobami,
między grupami,
wewnętrzny,
między grupą a jednostką.
Nienaukowa metoda badań psychologicznych, to:
eksperyment;
analiza wytworów działania;
chiromancja;
test.
Psychologia społeczna bada takie zjawiska, jak:
socjalizacja osobowości;
temperament;
wrażenia zmysłowe;
myślenie i pamięć.
Na strukturę ról składają się:
zachowania nie akceptowane przez grupę;
zestaw określonych ról i wzajemnych stosunków między nimi, akceptowanych przez członków grupy;
stopień wzajemnego zaangażowania członków w sprawy grupy;
odbierane przez jednostkę znaczenie roli wysyłanej.
„Efekt aureoli”, to błąd percepcyjny polegający na:
ocenianiu ludzi w ujednolicony sposób;
uogólnianiu pierwszego wrażenia;
przedkładaniu cech fizycznych nad właściwości psychiczne człowieka;
tendencji do przesadnie pozytywnego oceniania ludzi.
Inteligencja emocjonalna to:
zdolność przystosowania się do nowych warunków;
umiejętność rozwiązywania problemów;
znajomość sposobów skutecznego uczenia się;
znajomość własnych uczuć i kierowanie się nimi w celu podejmowania decyzji.
Uczucia powstające najczęściej pod wpływem silnych bodźców zewnętrznych, to:
nastroje;
namiętności;
afekty;
uczucia wyższe.
Psychologia społeczna zajmuje się:
badaniem rozwoju psychicznego człowieka od chwili poczęcia aż do śmierci;
zachowaniem się człowieka w interakcjach z innymi ludźmi;
zagadnieniami motywacji i sprawnego działania;
analizą postaw człowieka w grupie społecznej.
Istotą próżniactwa społecznego jest założenie, że:
intensywność pracy zespołowej zależy od stopnia złożoności zadania;
intensywność pracy zespołowej jest większa niż pracy indywidualnej;
intensywność pracy zespołowej jest mniejsza niż pracy indywidualnej;
intensywność pracy zespołowej jest taka sama jak pracy indywidualnej.
Z niejasnością pełnionej roli mamy do czynienia, wtedy gdy:
oczekiwania związane z daną rolą przekraczają możliwości danej osoby;
rola wysyłana jest niejednoznaczna, a jednostka nie wie, czego się od niej oczekuje;
informacje i wskazówki roli wysyłanej są sprzeczne lub wzajemnie się wykluczają;
stopień wzajemnego przyciągania wewnątrz grupy jest słaby.
Zastąpienie celu nieosiągalnego osiągalnym, to:
racjonalizacja;
regresja;
izolacja;
kompensacja.
Zadania koniunktywne, to zadania grupowe, których wykonanie jest uzależnione od:
wszystkich członków grupy zadaniowej;
pracy najsprawniejszego członka grupy;
straty ponoszonej w toku rozwiązywania zadania;
pracy najsłabszego członka grupy.
Który z wymienionych czynników sprzyja myśleniu grupowemu:
otwartość grupy;
duża spójność grupy;
bezstronny przywódca;
szczerość w wyrażaniu własnych opinii i gotowość przyjmowania opinii innych.
Postawa egoistyczna przejawia się w:
poszanowaniu autonomii jednostki;
pozytywnym i harmonijnym kształtowaniu się więzi międzyludzkich;
braku zaangażowania w życiu społecznym
zaspakajaniu własnych potrzeb kosztem innych ludzi.
Strata ponoszona w procesie rozwiązywania problemów, to:
napięcie wynikające z obecności innych ludzi;
niepowodzenie w dzieleniu się unikatową informacją;
rodzaj współdziałania w grupie, który utrudnia rozwiązanie problemu;
uspokojenie wywołane przebywaniem w grupie.
Psychopata to człowiek pozbawiony:
inteligencji;
motywów;
uczuć wyższych;
zainteresowań.