Nr ćwiczenia: 7	Temat ćwiczenia: Samoindukcja cewek	Ocena z teorii:
Nr zespołu: 7	Imię i nazwisko: Piotrowski Przemysław	Ocena z zal. ćwiczenia:
Data: 29.02.2008	Wydział, rok, grupa: EAIiE, I, 8	Uwagi:

1. Cel ćwiczenia:

Wyznaczenie współczynnika samoindukcji cewki (indukcyjności L) poprzez porównanie

impedancji dla prądu zmiennego i rezystancji dla prądu stałego.

2. Teoria:

• Prawo Ohma:

Zachodzi tylko dla niektórych elementów i dla małych przedziałów temperaturowych.

• Prawo indukcji Faradaya:

Wyraża związek między zmianą strumienia pola magnetycznego przechodzącego przez dany obszar otoczony pętla, a polem elektrycznym wyidukowanym w tej pętli.

• Samoindukcja cewki:

występuje, gdy siła elektromotoryczna wytwarzana jest w tym samym obwodzie, w którym płynie prąd powodujący indukcję. Powstająca siła elektromotoryczna przeciwstawia się zmianom natężenia prądu elektrycznego.

• Rezystancja:

Miara oporu czynnego przeciwstawiającego się przepływowi prądu elektrycznego.
[
]

• Reaktancja:

(opór bierny) wielkość charakteryzująca odwód elektryczny zawierający indukcyjność i pojemność.
[
]

reaktancja cewki:

• Impedancja:

Jest to wielkość opisująca wszystkie elementy obwodu elektrycznego.

impedancja:

moduł impedancji:

• Kondunktancja:

(przewodność elektryczna) jest to miara podatności na przepływ prądu elektrycznego.
[
] (simens)

• Susceptancja:

przewodność bierna.
[
]

• Admitancja:

odwrotność impedancji, czyli całkowita przewodność elektryczna układu.

admitancja:

moduł admitancji:

• Częstość:

określa szybkość powtarzającego się zjawiska.

• Częstotliwość:

określa liczbę cykli danego zjawiska występującego w jednostce czasu.

[Hz] częstotliwość 1Hz odpowiada 1 wystąpieniu zjawiska w czasie 1s.

• Przesunięcie fazowe między zmiennym napięciem i prądem:

występuje w obwodzie w którym oprócz oporu czynnego są także opór bierny np. cewka.

napięcie na cewce zależy od indukcyjności i zmiany w czasie prądu przez nią płynącego.

• Krzywa namagnesowania ferromagnetyka:

Krzywa namagnesowania (J) ferromagnetyka w funkcji natężenia zewnętrznego pola magnetycznego (H).

Na powiększonym fragmencie widoczny jest nieregularny skokowy charakter tej zależności.

Namagnesowanie, mimo ciągłej zmiany natężenia zewnętrznego pola magnetycznego, ma skokowy charakter. Jest to związane ze skokowym przesuwaniem się granic domen magnetycznych (tzw. ścianek Blocha), które ustawiają się w kierunku zew. pola magnesującego. Zjawisko to nosi nazwę zjawiska Barkhausena, niemieckiego fizyka który odkrył je w 1919 r.