Krajowy Komitet Wychowania Resocjalizującego

powstał w 1988 roku w odpowiedzi na  problemy dzieci zaniedbanych wychowawczo, zagrożonych sieroctwem i niedostosowaniem społecznym. Główne cele stowarzyszenia to:

• ochrona praw dziecka,

• zapobieganie patologii społecznej;

• zapewnienie pomocy i opieki dzieciom oraz wspieranie ich rodzin;

• działalność edukacyjna: upowszechnianie wiedzy, podnoszenie umiejętności wychowawczych i pedagogicznych różnych grup zawodowych oraz rodziców

KKWR wypracował system pomocy środowiskowej, którego centrum znajduje się w ognisku wychowawczym. Dzięki inicjatywie i wsparciu KKWR, na terenie całego kraju powstało  ponad 260 środowiskowych ognisk wychowawczych, w tym 100 ognisk dla blisko 5000 dzieci  działa w systemie KKWR i realizuje autorski program profilaktyki. Ważną rolę odgrywają tu środowiskowe programy pedagogiczne realizowane przez Pedagogów Rodzinnych, Wychowawców Podwórkowych i pracowników ulicznych zwanymi przez nas Przyjaciółmi Dzieci Ulicy. W obrębie KKWR działają placówki opiekuńczo-wychowawcze, ośrodek metodyczny, wydawnictwa teoretyczno-metodyczne i dziecięce, polska sekcja Międzynarodowej Federacji Wspólnot Wychowawczych FICE oraz FORUM Przyjaciół Dzieci Ulicy, a od niedawna - Dziecięcy Sejmik Ogniskowy. W 2004 roku Krajowy Komitet Wychowania Resocjalizującego otrzymał status organizacji pożytku publicznego.

Programy środowiskowe KKWR

1. PEDAGOG RODZINNY

uzupełnia brakujące ogniwo stanowiąc istotne wsparcie działań opiekuńczo-wychowawczych podejmowanych przez szkołę, placówki wychowania środowiskowego poradnie, sądy i inne instytucje. Jego kontakt z rodziną ma charakter stałej, stymulującej współpracy przy uwzględnieniu potrzeby zmniejszania intensywności i zakresu pomocy na rzecz aktywizowania samej rodziny w rozwiązywaniu swoich problemów.
Celem programu "PEDAGOG RODZINNY w systemie wychowania i środowiskowej opieki nad dzieckiem" jest tworzenie właściwych dla prawidłowego rozwoju dziecka warunków wychowawczych i opiekuńczych oraz usuwanie lub łagodzenie przeszkód w prawidłowym przebiegu procesów rozwoju i socjalizacji.

* poprawa komunikacji i relacji pomiędzy rodzicami, a dziećmi oraz rodzicami, a instytucjami;
    * pozytywna zmiana nastawień, postaw, sposobów wyrażania emocji, poprawy więzi rodzinnych;
    * zwiększenia umiejętności rozwiązywania problemów i konfliktów wewnątrzrodzinnych;
    * właściwego ukierunkowania celów, dążeń oraz wzrostu aspiracji życiowych rodziny;
    * podniesienie poziomu kultury osobistej członków rodziny;
    * poprawa wizerunku rodziny w środowisku lokalnym.

PEDAGOG RODZINNY powinien w szczególności:
    * pomóc dziecku w tworzeniu sobie bezpiecznego środowiska;
    * zwiększyć umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach w domu i poza nim;
    * podnosić poczucie własnej wartości dziecka;
    * nauczyć dziecko spędzania wolnego czasu w sensowny sposób z wykorzystaniem jego uzdolnień i zainteresowań
    * zwiększyć umiejętność wyrażania własnych potrzeb i problemów oraz wzbudzić gotowość zwracania się o pomoc i umiejętność korzystania z niej.

2. WYCHOWAWCA PODWÓRKOWY

Ulica i podwórko rozumiane dosłownie i w przenośni jako otwarte środowisko lokalne są terenem naturalnej socjalizacji rówieśniczej. Tu kształtują się rówieśnicze więzi, przyjaźnie, normy współżycia społecznego, wyznaczane są cele działania. Podwórkowa socjalizacja jest szkołą zachowań społecznych, które przy braku alternatywnych propozycji pozostają normą na wiele lat. Identyfikacja z grupą podwórkową, internalizacja jej norm i zachowań kształtuje zarówno negatywne, jak i pozytywne wzorce. Podwórko jest terenem uwalniania się od powściągliwości.
Znaczną większość czynów przestępczych nieletni popełniają w grupach, w czasie i miejscu poza zasięgiem oddziaływania rodziców i szkoły. Terenem swoistej edukacji przestępczej jest ulica/podwórko, a nieletni sprawcy na ogół nie uczestniczą w żadnej zorganizowanej działalności pozalekcyjnej czy pozaszkolnej.

Celem ogólnym programu "WYCHOWAWCA PODWÓRKOWY" jest wypracowanie optymalnego, dostosowanego do różnorodnych warunków modelu pracy profilaktyczno-wychowawczej w środowisku otwartym - na ulicy, podwórku, boisku, w parku, ogrodzie jordanowskim, na dworcu, i w innych miejscach spotkań młodzieży.
WYCHOWAWCA PODWÓRKOWY przez bliskie, bezpośrednie kontakty z dziećmi, dzięki wychowawczym, kulturotwórczym i korygującym działaniom będzie dążył do wzmacniania pozytywnych nastawień, rozwoju aspiracji życiowych i pokazania możliwości ich realizacji w integracji i współdziałaniu ze środowiskiem.
Istotą funkcji WYCHOWAWCY PODWÓRKOWEGO jest to, że w naturalny sposób dokonywać się będzie nieodzowne dla wychowania zbliżenie świata dzieci i dorosłych na gruncie wspólnego działania, zabawy i rozrywki, poprzez udział w życiu najbliższego środowiska.

Wychowawca podwórkowy pracuje w środowisku otwartym, w stałym miejscu spotkań grup młodzieży. Zadania swe realizuje przy pomocy ustrukturalizowanego zespołu, stanowiącego społeczność wychowawczą. Jest łącznikiem pomiędzy ogniskiem, a podwórkowym środowiskiem rówieśniczym.

WYCHOWAWCA PODWÓRKOWY jest profesjonalnie przygotowany, a w szczególności:
    * posiada umiejętność organizowania i kierowania małymi grupami społecznymi;
    * potrafi organizować różne zajęcia rozwijające zainteresowania i zdolności dzieci i młodzieży
    * posiada wiedzę i umiejętności pedagogiczne;

ASYSTENT STAŻYSTA -student/absolwent: psychologii, pedagogiki, resocjalizacji, socjologii, lub innego kierunku o specjalności przydatnej do pracy z dziećmi ulicy.

ASYSTENT WOLONTARIUSZ -osoba posiadająca pasję działania środowiskowego, dobry organizator wzmacnia lub uzupełnia umiejętności wychowawcy, posiada godne zaufania rekomendacje do pracy z młodzieżą;
ŁĄCZNIK MŁODZIEŻOWY starszy wychowanek środowiskowego ogniska wychowawczego w rejonie działania wychowawcy podwórkowego.

WYCHOWAWCA PODWÓRKOWY wraz z zespołem (asystenci i łącznik) stanowią społeczność wychowawczą, wspólnie planują i realizują przyjęte zadania, włączając w tę działalność dzieci z grupy podwórkowej.

Grupę podwórkową, liczącą 10-15 osób organizują w trakcie zajęć. Grupa ma charakter spontaniczny a uczestnictwo w niej jest dobrowolne. Członkowie grupy podwórkowej uczestniczą w wybranych przez siebie zajęciach oraz imprezach prowadzonych wspólnie z ogniskiem oraz, w miarę potrzeby, korzystają z dożywiania organizowanego przez ognisko.

Grupa podwórkowa posiada stałe miejsca i czas spotkań.

WYCHOWAWCA PODWÓRKOWY prowadzi "Dziennik pracy" wg. wzoru opracowanego przez KKWR.

3. PROGRAM BEZPIECZNA ULICA

Środowiskowy program pracy pedagogicznej realizowany przez "Wychowawcę Podwórkowego" i "Przyjaciela Dzieci Ulicy" zwanych: "Pedagogami Ulicznymi"

Celem ogólnym programu Bezpieczna ulica jest wypracowanie optymalnego, dostosowanego do różnorodnych warunków modelu pracy profilaktyczno-wychowawczej w środowisku otwartym - na ulicy, podwórku, boisku, w parku, ogrodzie jordanowskim i w innych miejscach spotkań młodzieży oraz zmniejszenie zagrożeń patologią i niedostosowaniem społecznym poprzez stworzenie możliwości udzielania ochrony i różnorodnej pomocy dzieciom i młodzieży pozostającym bez opieki, spędzającym wiele czasu poza domem, w niekontrolowanych obszarach dziecięcej aktywności w rejonie ulicy Wiatracznej.

PEDAGODZY ULICZNI spełniają trzy uzupełniające się funkcje:
    * są rzecznikami interesów i praw dzieci i młodzieży, którym pomagają,
    * podejmują interwencję w sytuacji, gdy stwierdzą, że dziecko jest krzywdzone.
    * wpływają na zmianę zachowań podopiecznych; przez bliskie, bezpośrednie kontakty z dziećmi, dzięki wychowawczym, kulturotwórczym i korygującym działaniom dążą do wzmacniania pozytywnych nastawień, rozwoju aspiracji życiowych i pokazania możliwości ich realizacji w integracji i współdziałaniu ze środowiskiem.

PRZYJACIEL DZIECI ULICY
    * obejmuje działalnością, stosownie do potrzeb środowiska, rejon ustalony w programie
    * pracuje w czasie dostosowanym do faktycznych potrzeb. Czas i miejsce realizacji programu ustalone są wspólnie z Wychowawcą Podwórkowym, poinformowany jest koordynator programu;
    * organizuje własną pracę samodzielnie i odpowiada za dobór metod i form realizacji zadań.
    * nie zastępuje innych osób ani instytucji działających na rzecz utrzymania porządku publicznego, opieki nad dzieckiem, pomocy dzieciom i rodzinie. Założone cele realizuje w szczególności poprzez:
          o doradzanie,
          o wzbudzanie motywacji do korzystania z pomocy osób i instytucji,
          o stymulowanie pożądanych zachowań,
          o rozbudzanie pożytecznych zainteresowań i wskazywanie możliwości realizacji zamierzeń,

wspieranie w sytuacjach kryzysowych,

Wychowawca podwórkowy pracuje w środowisku otwartym, w stałym miejscu spotkań grup młodzieży. Zadania swe realizuje przy pomocy ustrukturalizowanego zespołu, stanowiącego społeczność wychowawczą. Jest łącznikiem pomiędzy placówkami opiekuńczo-wychowawczymi działającymi w Dzielnicy Praga Południe, a podwórkowym środowiskiem rówieśniczym. Pracuje według zasad i programu "WYCHOWAWCA PODWÓRKOWY".

Uczestnikami programu są dzieci i młodzież spędzające dużo czasu na ulicy, w rejonie Ronda Wiatraczna i ulicy Wiatracznej, wychowujące się w trudnych warunkach socjalnych i kulturowych, wagarujące, mające epizody ze spożywaniem alkoholu, braniem środków uzależniających, będące w polu zainteresowania policji, straży miejskiej, pod opieką kuratorów sądowych i innych służb publicznych.

Kwalifikowanie uczestników programu odbywa się we współpracy z: policją, strażą miejską, pedagogami szkolnymi, Ośrodkiem Pomocy Społecznej i innymi; Przyjaciel Dzieci Ulicy stara się zaprzyjaźnić i zachęcić do współpracy dzieci rozpoznane przez siebie jako potrzebujące pomocy lub wskazane przez inne służby.

Wychowawca Podwórkowy organizuje grupę podwórkową (lub kilka grup) liczącą 10-15 osób w trakcie zajęć. Grupa ma charakter spontaniczny a uczestnictwo w niej jest dobrowolne. Członkowie grupy podwórkowej uczestniczą w wybranych przez siebie zajęciach oraz imprezach prowadzonych wspólnie z ogniskiem oraz, w miarę potrzeby, korzystają z dożywiania organizowanego przez ognisko lub inna placówkę opiekuńczo-wychowawczą.

4. PROGRAM PROFILAKTYCZNY TĘCZA

adresowany jest do rodzin posiadających małoletnie dzieci, których rodzice pozostają w konflikcie z prawem są osadzeni w areszcie, bądź odbywają karę pozbawienia wolności. Nazwa programu - "TĘCZA" jest tu symbolem lepszego życia, po przetrwaniu trudności i życiowych burz. Nawiązuje do wzbudzania wiary w możliwość stawiania i osiągania odległych celów zapewniających większe perspektywy i poprawę sytuacji w przyszłości.

Zgodnie z założeniami, pomocą zamierzamy objąć:
    * 96 dzieci, w wieku 4 - 18 lat, spośród których przynajmniej jedno uczęszcza do środowiskowego ogniska wychowawczego prowadzonego przez KKWR lub TPD;
    * dorosłych członków 38 rodzin, w których wychowują się dzieci objęte programem.

---