Warszawa, dnia ……………..r.

Sąd Okręgowy dla m.st. Warszawy

Wydział … Cywilny

ul. ……

Warszawa

Powodowie:

1) Jan Kowalski

ul. Piękna 125 m. 13

00 - 100 Warszawa

2) Maria Kowalska

ul. Piękna 125 m. 13

00 - 100 Warszawa

małoletni reprezentowani przez przedstawiciela ustawowego

Annę Kowalską zam. ul. Piękna 125 m. 13

00 - 100 Warszawa

3) Anna Kowalska

ul. Piękna 125 m. 13

00 - 100 Warszawa

Pozwany: Towarzystwo Ubezpieczeń……. S.A.

ul. Akacjowa 135

00 - 001 Warszawa

Wartość przedmiotu sporu: 500 000 zł.

Pozew o zapłatę zadośćuczynienia.

Wnoszę o:

1. zasądzenie od pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeń…. S..A. na rzecz małoletniego Jana Kowalskiego kwotę 150 000 zł zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dobra osobistego wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 maja 2008 r. do dnia zapłaty,

2. zasądzenie od pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeń…. S..A. na rzecz małoletniej Marii Kowalskiej kwotę 150 000 zł zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dobra osobistego wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 maja 2008 r. do dnia zapłaty,

3. zasądzenie od pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeń…. S..A. na rzecz Anny Kowalskiej kwoty 200 000 zł zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 maja 2008 r. do dnia zapłaty,

4. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania - według norm przepisanych,

Ponadto wnoszę o:

5. wezwanie na rozprawę i dopuszczenie dowodu z zeznań świadków:

1. Janiny Nowak, zam. ul. Nowa, 00- 001 Warszawa,

2. Stanisławy Kowalskiej, zam. ul. Piękna 1, 00 - 001 Warszawa,

3. Artura Nowak, zam. ul. Piękna 1, 00 - 001 Warszawa,

6. dostarczenie na rozprawę oraz dopuszczenie dowodu z akt postępowania likwidacyjnego nr 1234/XX/08 znajdujących w siedzibie pozwanego,

7. dopuszczenie dowodu z akt prowadzonego postępowania karnego sygn. akt 111/XYZ przed Sądem Rejonowym w Warszawie,

8. dopuszczenie dowodu z dokumentu urzędowego w postaci aktu małżeństwa z dnia 1 lipca 2003 r.

9. dopuszczenie dowodu z opinii psychologa mgr Janiny Nowak z dnia 16 maja 2008 r. zawierającej opis stanu zdrowia psychicznego powódki Anny Kowalskiej,

10. dopuszczenie dowodów z dokumentów prywatnych w postaci:

1. zaświadczenia o zarobkach z dnia 1 stycznia 2008 r. wystawione przez XYZ Sp. z o.o. dla powódki Anny Kowalskiej,

2. zaświadczenie o zarobkach z dnia 1 stycznia 2008 r. wystawione przez XYZ Sp. z o.o. dla zmarłego Jakuba Kowalskiego,

3. zdjęć oraz albumów rodzinnych,

4. nagrań dvd,

11. dopuszczenie dowodu z wyjaśnień powódki Anny Kowalskiej,

12. nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2008 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego na miejscu poniósł śmierć poszkodowany Jakub Kowalski. Sprawcą zdarzenia jest Jan Nowak, kierujący pojazdem marki Fiat Duplo nr rej. AAA 111, który posiada zawartą umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych z pozwanym Towarzystwem Ubezpieczeniowym, potwierdzoną polisę ubezpieczeniową nr 11111111. Bezpośrednią przyczyną śmierci poszkodowanego były liczne obrażenia wewnętrzne doznane w skutek wypadku.

dowód: akta postępowania likwidacyjnego nr 1234/XX/08

Na miejscu zdarzenia została wezwana Policja oraz pogotowie ratunkowe. Jak wynika z informacji przedstawionych w protokole Policyjnym, sprawca został uznany za winnego zaistniałego zdarzenia. Nie zachował on należytej ostrożności i wyjeżdżając z drogi podporządkowanej nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu z lewej strony pojazdowi, który kierowany był przez poszkodowanego. Wobec Jana Nowaka, w dniu 21 kwietnia 2008 r. wszczęto postępowanie karne mające na celu ukaranie sprawcy i pociągnięcie go odpowiedzialności karnej z powodu popełnienia przestępstwa określonego w art. 173 § 3 kodeksu karnego. Wyrokiem z dnia 1 listopada 2010 r., sprawca został uznany winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

dowód: akta postępowania karnego sygn. akt 111/XYZ

W dniu 15 kwietnia 2008 r. powódka Anna Kowalska złożyła do pozwanego zawiadomienie o zdarzeniu rodzącym odpowiedzialność pozwanego z tytułu umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej ze sprawcą zdarzenia. Powódka w dniu 20 kwietnia 2008 r. zażądała od pozwanego zapłaty zadośćuczynienia z tytułu utraty więzi z mężem oraz ojcem dzieci w wysokości 200 000 zł dla powódki, 150 000 zł dla małoletniego Jana oraz 150 000 zł dla małoletniej Marii. Pismem z dnia 15 maja 2008 r., pozwana spółka odmówiła wypłaty świadczenia argumentując, iż w zaistniałym stanie prawnym brak jest podstawy prawnej dla roszczeń powódki oraz małoletnich. Wskazano, iż pozwana nie jest zobowiązana do zapłaty, bowiem obowiązujące w dniu skierowania roszczenia przepisy prawa nie przewidują możliwości przyznania zadośćuczynienia za zdarzeniem jakim jest śmierć osoby najbliższej.

dowód: akta postępowania likwidacyjnego nr 1234/XX/08

W wyniku śmierci na skutek zdarzenia z dnia 15 kwietnia 2008 r., została drastycznie przerwana więź rodzinna z małoletnimi powodami oraz powódką. Dotychczasowo małżeństwo poszkodowanego z powódką układało się wzorcowo, oparte było na ugruntowanych więzach emocjonalnych i uczuciowych. Relacje w rodzinie oraz małżeństwie układały się bardzo dobrze. Poszkodowany planował wraz z małżonką kolejne, trzecie dziecko. Tworzyli oni kochającą się rodzinę, pełną ciepła oraz miłości. Poszkodowany każdą wolną chwilę poza pracą spędzał na opiece nad małoletnimi dziećmi. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, iż poszkodowany miał zamiar powiększyć swoją rodzinę bowiem był osobą bardzo opiekuńczą i rodzinną. Zawodowo trudnił się opieką na dziećmi, bowiem pracował jako wychowawca w placówce opiekuńczo - wychowawczej. Z wykształcenia był pedagogiem.

dowód: zeznania świadka Janiny Nowak i Artura Nowak

Poszkodowany był głową rodziny i jego zarobki w wysokości 5 000 zł stanowiły w znacznej mierze aktywa umożliwiające utrzymanie stworzonego gospodarstwa domowego. Zarobki powódki wynosiły jedynie 1 500 zł i stanowiły mniejszą część budżetu domowego.

dowód: zaświadczenia o zarobkach z dnia 1 stycznia 2008 r. wystawione przez XYZ Sp. z o.o. dla powódki Anny Kowalskiej; zaświadczenie o zarobkach z dnia 1 stycznia 2008 r. wystawione przez XYZ Sp. z o.o. dla zmarłego Jakuba Kowalskiego,

Powodowie wraz z poszkodowanym, często spędzali wolny czas na wycieczkach pieszych oraz rowerowych. Lubili podróżować oraz wspólnie zwiedzać zabytkowe miejsca. Poszkodowany zawsze starał się, aby wolny czas rodzina spędzała aktywnie. W tym celu, organizował wspólne rodzinne wycieczki oraz często wychodził z inicjatywą w tym celu.

dowód: nagrania dvd oraz zdjęcia z rodzinnych wycieczek

Żądana dla powódki Anny Nowak kwota zadośćuczynienia uzasadniona jest faktem, iż powódkę łączyła niezwykle mocna więź uczuciowa, która została nagle przerwana w wyniku śmierci poszkodowanego. Powódka jest osobą młodą w wieku 28 lat i znała poszkodowanego od 15 lat. W roku 2003 r. zawarła z poszkodowanym związek małżeński.

dowód: akt małżeństwa z dnia 1 lipca 2003 r. wystawiony przez kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w Warszawie.

Przez zawarciem małżeństwa, powódka przyjaźniła się z poszkodowanym, uważała go za osobę, w której zawsze znajdowała oparcie oraz pomoc w codziennych sprawach i problemach. Obydwoje byli osobami, które uważały rodzinę za wartość nadrzędną. Cały czas planowali poszerzenie zawiązanej przez siebie rodziny oraz dbali o wychowanie i rozwój wspólnych małoletnich dzieci. Łączyły ich wspólne pasje, byli miłośnikami kina oraz często udawali się razem na piesze wycieczki górskie. W wyniku wypadku, powódka utraciła emocjonalne oparcie, które dotychczas dawał jej mąż. Została samotną kobietą, zobowiązaną do wychowania dwójki małoletnich dzieci. Jej plany oraz widoki na przyszłość związane z powiększaniem rodziny zostały nagle zniweczone w wyniku tragicznej śmierci męża.

dowód: wyjaśnienia powódki Anny Kowalskiej

Po stracie męża, powódka Anna Kowalska popadła w załamanie nerwowe. Nie była w stanie aktywnie uczestniczyć w życiu zawodowym i prywatnym przez okres 5 miesięcy. Bardzo mocno przeżywała okres żałoby po utracie małżonka. Doznany ból i cierpnie wywołały u powódki stany depresyjne oraz lękowe. Stany depresyjne powódki przejawiały się brakiem radości z życia, poczuciem osamotnienia oraz wycofaniem się z relacji z rodziną i przyjaciółmi. Dodatkowo, powódka odczuwała paniczny strach uniemożliwiający jej kierowanie pojazdami mechanicznymi.

dowód: opinia psychologa mgr Janiny Nowak

Żądania zadośćuczynienia na rzecz małoletnich powodów w wysokości: 150 000 zł dla Jana oraz Marii, uzasadnione są faktem nieodwracalnego przerwania więzi łączących ojca z dziećmi. Małoletni powodowie zostali pozbawienie możliwości opieki oraz wychowania przez ojca. W chwili zdarzenia, małoletni Jan posiadał skończone 4 lata, natomiast Maria była w wieku 2,5 roku. Więź biologiczna łącząca małoletnich powodów ze swoim naturalnym ojcem w żaden sposób nie może zostać przywrócona. Małoletni pozbawieni będą możliwości budowania relacji z swoim ojcem. W niedalekiej przyszłości, pozbawieni będą również możliwości przeżywania poczucia radości i szczęścia, które daje życie w pełnej rodzinie. W szczególności, nie będą mogli razem z ojcem wspólnie celebrować tak istotnych wydarzeń w życiu dziecka jak np.: wspólne święta, urodziny, pierwsza komunia święta, rozpoczęcie nauki w szkole oraz na studiach, zawarcie małżeństwa. Małoletni nigdy nie będą mieć możliwości skorzystania z oparcia, dobrej rady oraz pomocy, którą mógłby udzielić ich ojciec gdyby żył. Ich proces wychowawczy nigdy nie będzie kompletny bowiem ojciec jest osobą, która w sposób kluczowy wpływa na rozwój osobowości oraz charakteru dziecka. Małoletni również pozbawieni będą możliwości korzystania ze wzorców oraz postaw, które okazywać mógłby ich ojciec podczas długotrwałego procesu wychowania.

dowód: zeznania świadka Stanisławy Kowalskiej, wyjaśnienia powódki Anny Kowalskiej

Roszczenia strony powodowej znajdują oparcie w świetle przepisów art. 23 w zw. z art. 24 oraz 448 k.c. Rodzina, jako związek osób najbliższych, które łączy więź wynikające z pokrewieństwa oraz zawartego małżeństwa powinna podlegać ochronie prawa publicznego oraz cywilnego. Dobro rodziny jest wartością powszechnie akceptowaną społecznie, czego normatywnym wyrazem jest przepis art. 71 konstytucji. Zgodnie z tym przepisem, państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny. Rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych.

Również normy prawa prywatnego przyznają szczególny prywat wartości jaką jest dobro rodziny. Zgodnie z art. 23 k.r.o. jednym z podstawowych obowiązków małżonków jest współdziałanie dla dobra założonej przez siebie rodziny. Jak wynika z powyższego, specyficzna więź rodzinna spełnia również doniosłą rolę w sferze prawnej. Ponadto, ugruntowane więzi rodzinne zapewniały powodom poczucie stabilności, bezpieczeństwa, wzajemne wsparcie w sferze materialnej i niematerialnej. Więź rodzica z dziećmi gwarantuje prawidłowego wychowanie oraz zapewnienie możliwości kształcenia.

Ochrony więzi rodzinnych należy również poszukiwać w treści przepisów kodeksu cywilnego. Norma art. 23 k.c. wskazuje katalog otwarty dóbr osobistych, które przysługują każdemu podmiotowi prawa cywilnego. Nie ulega wątpliwości, iż dobrem osobistym jest więź emocjonalna łączącą żonę z mężem oraz dzieci z ojcem. Jeżeli w świetle art. 23 k.c. dobrem osobistym jest kult pamięci po osobie zmarłej to tym jest nim więź występująca pomiędzy osobami żyjącymi.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w ukształtowanym kierunku judykatury. Zgodnie bowiem z tezą wyroku Sadu Najwyższego z dnia 22 października 2010 r. (sygn. III CZP 76/10), najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 k.c. w związku z art. 24 § 1 k.c. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r. W uzasadnieniu przedmiotowego wyroku, Sąd Najwyższy jednoznacznie i bez żadnych wątpliwości podkreślił, iż więź emocjonalna występująca pomiędzy członkami rodziny stanowi dobro osobiste polegające ochronie prawnej przewidzianej m.in. w treści przepisów art.23, 24 oraz 448 k.c. Ponadto, powołano się dotychczasową linię orzecznictwa prezentowaną w orzecznictwie sądowym.

W wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 23 września 2005 r. ( sygn. akt I ACa 554/05) stwierdzono, że szczególna więź rodziców z dzieckiem, przysługująca zarówno dziecku, jak i rodzicom w prawidłowo funkcjonującej rodzinie, zasługuje na status dobra osobistego, podlegającego ochronie przewidzianej w art. 24 § 1 k.c. Ponadto, w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r. ( sygn. akt. I ACa 554/05) stwierdzono, że szczególna więź rodziców z dzieckiem, przysługująca zarówno dziecku, jak i rodzicom w prawidłowo funkcjonującej rodzinie, zasługuje na status dobra osobistego, podlegającego ochronie przewidzianej w art. 24 § 1 k.c. Również w wyroku z dnia 13 lipca 2011 r. (sygn. akt III CZP 32/11) zaznaczono, iż sąd może przyznać najbliższemu członkowi rodziny zmarłego zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 w związku z art. 24 § 1 k.c., także wtedy, gdy śmierć nastąpiła przed dniem 3 sierpnia 2008 r. wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. Wskazano słusznie, iż nowelizacja art. 446 k.c. dokonana w dniu 3 sierpnia 2008 r., polegająca na dodaniu do tego przepisu § 4, nie pozbawia najbliższych członków rodziny zmarłego możliwości dochodzenia zadośćuczynienia na podstawie art. 448 k.c., także w wypadku, gdy czyn niedozwolony popełniony został przed dniem 3 sierpnia 2008 r.

Ponadto, za żądaniem strony powodowej przemawiają argumenty ściśle związane z intencją oraz zamierzeniem ustawodawcy, który wprowadzając przepis art. 446 § 4 k.c. uregulował expressis verbis możliwość dochodzenia zadośćuczynienia przez najbliższych członków rodziny zmarłego. Wprowadzony przepis, nie jest jedynie wyrazem potwierdzenia przez ustawodawcę dopuszczalności dochodzenia zadośćuczynienia na gruncie przepisów obowiązujących przed wejściem w życie tego przepisu, lecz dokonania zmiany w ogólnej zasadzie przewidzianej w treści art. 448 k.c. Zmiana ta polega na zawężeniu kręgu osób uprawnionych do zadośćuczynienia. Jeżeli zatem ustawodawca podejmował działania w celu uregulowania tego typu roszczenia, to tym bardziej przed nowelizacją pojawia się konieczność znalezienia odpowiedniej materialnoprawnej podstawy. A taką - dla zdarzeń mających miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r. - będzie niewątpliwe przepis art. 448 k.c. W wyroku z dnia 13 lipca 2011 r. Sąd Najwyższy trafnie zaznaczył, iż nowelizacja dokonana w dniu 3 sierpnia 2008 r. umożliwiła najbliższym członkom rodziny dochodzenie roszczeń z tytułu zadośćuczynienia za śmierć pokrzywdzonego zarówno na podstawie art. 446 § 4 k.c., jak art. 448 k.c. Wskazano, iż za zdarzenia mające miejsce przed nowelizacja, podstawę roszczenia stanowił art. 448 k.c. i to zarówno dla najbliższych członków rodziny zmarłego jak i również innych powodów.

Na podstawie powyższego stanowiska należy również uznać, iż odmowa wypłaty świadczenia przez stronę pozwaną dokonaną pismem z dnia 15 maja 2008 r. jest całkowicie nieuzasadniona w świetle powszechnie obowiązujących przepisów prawa oraz zaprezentowanego wyżej stanowiska judykatury.

Żądanie przez stronę powodową wypłaty odsetek z tytułu zwłoki uzasadnione jest faktem, iż pozwana nie spełniła świadczenia w terminie przewidzianym w treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, PBUK i UFG (Dz. U. z 2003 nr 124 poz. 1152). Stosownie do treści tego przepisu, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Nie ulega wątpliwości, iż pozwany jest zobowiązany do zapłaty świadczenia pieniężnego. Jak zaznaczono w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2002 r. (sygn. I CKN 693/00), zgodnie z art. 481 § 1 k.c. odsetki należą się wierzycielowi za sam fakt opóźnienia się dłużnika ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, a zatem należą się od dnia, w którym świadczenie to stało się wymagalne i powinno być zapłacone. A zatem, wymagalność roszczenia strony powodowej rozpoczyna się w pierwszym dniu po upływie 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia o zdarzeniu rodzącym odpowiedzialność ubezpieczyciela.

W dniu 15 kwietnia 2008 r. powódka Anna Kowalska wystąpiła z roszczeniem o zapłatę kwoty w łącznej wysokości 500 000 zł. Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, PBUK i UFG, pozwana zobowiązana była do wypłaty świadczenia do dnia 15 maja 2008 r. W związku z powyższym, uzasadnione jest dochodzenie przez stronę powodową odsetek ustawowych od kwoty w wysokości 500 000 zł za okres od dnia 16 maja 2008 roku do dnia zapłaty.

Właściwość sądu określono na podstawie art. 20 ust 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) który stanowi, iż powództwo o roszczenie wynikające z umów ubezpieczeń obowiązkowych lub obejmujące roszczenia z tytułu ubezpieczeń można wytoczyć bądź według przepisów o właściwości ogólnej, bądź przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia.

W ocenie powodów, przytoczone okoliczności oraz powołane dowody w pełni uzasadniają zasądzenie powołanych w petitum kwot od pozwanego na rzecz strony powodowej.

Mając na uwadze powyższe, powodowie wnoszą jak na wstępie.

Załączniki:

dowody z dokumentów wymienionych w pozwie,

odpis pozwu oraz wszystkich załączników w sprawie,

dowód uiszczenia opłaty sądowej

Sąd Rejonowy jest właściwy w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu (wartość dochodzonego roszczenia) nie przekracza kwoty 75.000,00 zł. W przypadku gdy wartość przedmiotu sporu jest wyższa niż kwota 75.000,00 zł, właściwy do rozpoznania sprawy jest Sąd Okręgowy.

Ogólna właściwość miejscowa Sądu wynika z kodeksu postępowania cywilnego i jest to miejsce zamieszkania (siedziby) pozwanego. Jednakże na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym oraz Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. nr 124 poz. 1152 ze zm.) powództwo o roszczenie wynikające z umów ubezpieczeń obowiązkowych lub obejmujące roszczenia z tytułu tych ubezpieczeń można wytoczyć bądź według przepisów o właściwości ogólnej, bądź przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. W przypadku wskazania innego Sądu niż ogólna właściwość miejscowa należy wskazać w pozwie (w uzasadnieniu) ww. podstawę prawną.

W spawach o roszczenia majątkowe podstawowy wpis sądowy wynosi 5 % wartości przedmiotu sporu. Może być on uiszczony bądź na rachunek bankowy sądu, bądź bezpośrednio w kasie sądu albo znaczkami opłaty sądowej.

---