Wrocław 21.03.2009

Mechanika gruntów

Analiza makroskopowa gruntu

1. Wstęp teoretyczny:

• Analiza makroskopowa polega na przybliżonym określeniu rodzaju, nazwy, niektórych właściwości fizycznych(przybliżony stopień plastyczności , barwę, przewarstwienia, zanieczyszczenia, domieszki, wilgotność, zawartość węglanów i substancji organicznych) oraz stanu badanego gruntu bez użycia przyrządów. Cechy te określa się na podstawie próby wałeczkowania, rozcierania w wodzie i rozmiękania w wodzie.

• Grunty niespoiste to grunty drobnoziarniste niespoiste oraz grunty gruboziarniste zawierające do 2% frakcji iłowej. Nazwa ich zależy od zawartości frakcji o danych wymiarach. Wyróżnia się piasek gruby, średni, drobny i piasek pylasty

• Grunty spoiste to grunty które w swoim składzie mają dużą zawartość najdrobniejszych frakcji. Rodzaj tych gruntów zależy przede wszystkim od zawartości frakcji iłowej, ponadto frakcji pyłowej i piaskowej. Wyróżnia się grunty mało spoiste (do 10% frakcji iłowej), średnio spoiste (10-20%), spoiste (20-30%), bardzo spoiste (ponad 30%). Nazwy ich zależą od zawartości frakcji pyłowej i piaskowej

• Stan gruntu określa pewną zawartość układu cząstek gruntu, zależną od zawartości w nim wody oraz stanu fizycznego cząstek. Od jego stanu zależy to jak zachowuje się grunt jako podłoże budowlane. Stany gruntu: zwarty, półzwarty, twardoplastyczny, plastyczny, miękkoplastyczny, płynny.

• Wilgotność jest to % zawartość wody w danym gruncie. Na podstawie badań makroskopowych możemy jednak określić grunt jako, dla spoistych: suchy, mało wilgotny, wilgotny, mokry, nawodniony; dla gruntów sypkich: suchy, wilgotny, nawodniony.

• Zawartość węglanów określa na podstawie obserwacji reakcji gruntu po skropieniu go kwasem solnym. Wyróżnia się grunty: bez wapniste, słabo wapniste, wapniste, silnie wapniste.

2. Wyniki z opracowaniem:

Wyniki badania makroskopowego znajdują się na formularzu.

Wykonano próbę wałczkowania, rozmiękania w wodzi, badanie dylatacji, rozcierania dla gruntów spoistych. Na podstawie pokropienia kwasem solnym określono zawartość węglanów, a na podstawie zapachu zawartość substancji organicznych. Barwę określono poprzez obserwacje zabarwienia próbek gruntu (w przypadku gruntu spoistego na jego przełamie).

W przypadku próbki gruntu spoistego wałeczkowata się ona do 3mm ale były widoczne popękania, próbka była szorstka, a jej konsystencja twardoplastyczna, brudziła i zostawała na rękach. Jej barwa była ciemnobrązowa, a pod wpływem działania kwasu solnego nie burzyła co wykazuje że jest ona bez wapnista. Zapach wykazuje że w próbce są substancje organiczne.

W przypadku gruntu niespoistego na pierwszy rzut oka było widać że jest to drobny piasek który w swoim składzie miał bardzo małą zawartość piasku średniego. Próbka była barwy jasno żółtej, nie burzyła z kwasem solnym i nie miała zapachu.

3. Wnioski:

Badanie makroskopowe nie jest trudne i może je wykonać każdy kto posiada podstawową wiedze na temat gruntów. Możemy w przybliżeniu określić jak zachowa się dany grunt pod wpływem obciążenia, ale przy posadowienia należy wykonać dokładniejsze badania.

Badanie pozwoliło określić ze badany grunt spoisty to ił piaszczysty, a grunt sypki to drobny piasek.

2