Skrócony opis bibliograficzny
(oprac. dr D. Korwin-Piotrowska)
I. Druki tradycyjne:
Używane skróty:
wyd.= wydanie, t.= tom, red. =redakcja, oprac. =opracowanie,
z.= zeszyt, Wydawn.= wydawnictwo, nr, s.=strona, ss.=strony, tłum.=tłumaczenie [skrótu r. przy datach nie używa się].
Rodzaje czcionek: kursywa tylko dla tytułów książek i artykułów.
Znaki:
„” - tylko dla tytułów czasopism i dla zaznaczania tytułu w tytule tekstu;
, - do oddzielania poszczególnych informacji;
. - do oddzielania tytułu i podtytułu, także jako znak kończący opis;
[w:] = znak stosowany, gdy autorem części i całości zbioru jest ta sama osoba,
w tym celu bywa używany również znak: , w: ........;
. W: = znak stosowany, by podkreślić, że jest to część pracy zbiorowej;
[w zbiorze:] uniwersalny zapis dotyczący wszelkich części prac zbiorowych
lub wyborów 1 autora;
[] = nawias kwadratowy służy do sygnalizowania, że dany tytuł to np.
[wstęp do:] lub [posłowie do:]; również do zaznaczania w odpowiednim
miejscu: [brak autora] czy [brak daty wydania]; może także służyć do podawania tytułu obcego oryginału lub daty pierwszego wydania książki - stosowane tylko w pracach naukowych;
( ) - nawias okrągły służy do umieszczenia w nim daty, co dotyczy sytuacji,
gdy w tekście stosujemy przypisy nawiasowe (zawierające nazwisko i datę).
UWAGI:
Jeśli stosujemy przypisy nawiasowe, to w bibliografii datę wydania
zawsze piszemy po danych autora - w nawiasie:
np. J. Kowalski (1998), ............
Jeśli bibliografia jest dłuższa niż kilka, tj. 3-5 pozycji, należy zastosować układ alfabetyczny, wtedy dla ułatwienia odwracamy kolejność zapisu - najpierw nazwisko, potem skrót imienia. Rzecz jasna, nie dotyczy to nazwisk i imion tłumaczy, redaktorów itp. wewnątrz opisu
Przy obszernych i urozmaiconych bibliografiach dobrze jest wprowadzić podziały np. tematyczne (np. słowniki i opracowania, utwory literackie, artykuły on-line itd.) lub wg zasady: bibliografia podmiotowa (dzieła dotyczące danej osoby) i bibliografia przedmiotowa (dotyczące zagadnienia).
teksty w językach obcych opisujemy w danym języku, stosujemy obowiązujące tam skróty.
Zasady opisu:
1. Książka napisana w całości przez 1 polskiego autora - tytuł zapisujemy kursywą, resztę zwykłym pismem, poszczególne informacje oddzielamy przecinkami, ewentualny podtytuł oddzielamy od tytułu kropką:
Skrót imienia i nazwisko autora, Pełny tytuł. Podtytuł, Miejsce, Wydawnictwo, rok wydania. [Jeżeli jest to dla nas istotne, można także wstawić po tytule informację o wydaniu - np. wyd. V, wyd. II popr., wyd. III zmien. Na końcu podajemy numer lub liczbę tomów - np. t 1., t.1-3. Numeru strony nie umieszczamy w bibliografii na końcu pracy, a jedynie w przypisach pod tekstem, tzn. wtedy, gdy cytujemy lub odwołujemy się do jakiegoś pojęcia, które zostało właśnie na tej stronie omówione. Jeśli stosujemy przypisy nawiasowe, strony podajemy tylko w przypisie, po nazwisku autora.]
2. Książka jednego autora w całości tłumaczona z innego języka przez 1 osobę.
Skrót imienia oraz nazwisko autora, Pełny tytuł utworu, tłum. skrót imienia i nazwisko tłumacza, miejsce wydania, wydawnictwo, rok wydania.
3. Jeżeli książkę napisało 3-4 autorów, to wypisujemy wszystkie nazwiska przed tytułem książki.
4. Jeżeli autorów jest więcej niż 4, a podajemy informację o całej książce, nie o jakiejś części, to po tytule piszemy praca zbior., red. - tu wpisujemy od razu skrót imienia i nazwisko redaktora: np. red. J. Kowalski (nazwiska wszystkich autorów wtedy pomijamy).
5. Jeśli opisujemy np. jeden z rozdziałów (artykułów itp.) w pracy zbiorowej, wymieniamy autora i tytuł części, a potem opisujemy całość - wg wzoru:
Skrót imienia i nazwisko autora części, Tytuł części. W: Tytuł całości, red. Skrót imienia i nazwisko redaktora książki, Miejsce wydania, Wydawnictwo, data. Można posłużyć się zapisem [w zbiorze:] .... zamiast .W: ....
[Uwaga: Jeżeli jest to tekst przełożony przez tłumacza całości książki, informację o tłumaczu dajemy po tytule całości, jeśli natomiast każda część była przekładana przez inną osobę, dane tłumacza podajemy po tytule części, którą tłumaczył.]
6. Jeżeli mamy do czynienia z wyborem prac jednej osoby, np. zbiorem
referatów, a chcemy opisać jeden z nich, zapis jest następujący:
Skrót imienia i nazwisko, Tytuł części [w:] Tytuł całości, Miejsce, Wydawnictwo, rok. Można posłużyć się zapisem [w zbiorze:]........., ale
wtedy po nawiasie ponownie wpisujemy nazwisko autora.
7. Opis artykułu z czasopisma:
Skrót imienia i nazwisko, Tytuł artykułu, Tytuł czasopisma w cudzysłowie, data i numer. Tytułu czasopisma, daty i numeru można nie oddzielać przecinkami. W polskiej bibliografii przy czasopismach nie wpisuje się miejsca wydania ani wydawnictwa. Zawsze podajemy tylko rok wydania i numer w danym roku (często numeracja jest podwójna - w danym roku i od założenia pisma, wybieramy niższą, roczną). W wypadku gazet, w których są tylko daty dzienne, wpisujemy dzień, miesiąc i rok. Jeśli wydawca nazywa poszczególne czasopisma „zeszytami” - wpisujemy skrót z. [Przy tekstach tłumaczonych z obcego języka dane tłumacza wprowadzamy po tytule artykułu. Gdy stosujemy przypisy nawiasowe, to sam rok wpisujemy w bibliografii w nawiasie po autorze.]
8. Inne systemy - np. zapis, w którym po autorze daje się dwukropek przed tytułem, potem dwukropek po miejscu wydania, przed wydawnictwem. Funkcjonują również rozmaite warianty typograficzne oraz zależne od przyjętego typu przypisów - np. bibliografia alfabetyczna i numerowana, gdy przypisy w tekście ograniczają się tylko do podania przy cytacie numeru pozycji w bibliografii. W każdym języku obowiązują inne normy.
II. Opis druków elektronicznych
Uwagi:
- daty podajemy zawsze cyframi arabskimi;
w nawiasach kwadratowych podaje się zawsze rodzaj nośnika lub typ
publikacji;
wszelkie adresy internetowe można wyodrębniać tzw. cudzysłowem
francuskim «...»;
informacje o autorach, redaktorach i tłumaczach podajemy wg zasad ogólnych (jak wyżej);
w wypadku publikacji internetowych należy zawsze podać datę dostępu.
Publikacje online:
Po podaniu autora i tytułu dajemy nawias kwadratowy z informacją [dok. elektr.] lub [online], a następnie podajemy adres strony, a po nim datę dzienną korzystania z tego dokumentu (można ją podać także w nawiasie kwadratowym z adnotacją: dostęp: data) - np.:
Kowalski J., Tatry [dok. elektr.] http://www.gory.pl, 2001.09.03.
J. Kowalski, Tatry [online] http://www.gory.pl [dostęp: 3 września 2001].
(Fukcjonuje również zapis z dwukropkiem: J. Kowalski: Tatry... oraz z kropką
J. Kowalski. Tatry....) Po adresie strony można bezpośrednio podać rok jej powstania oraz datę aktualizacji, a potem dopiero w nawiasie kwadratowym datę dostępu:
Wykłady z ekonomii [online] http://www.ekonom.pl, 2004, uaktualniony 3 marca 2005 [dostęp: 5 grudnia 2005].
2. Artykuły w czasopismach internetowych: autor, tytuł. W: Nazwa gazety bez cudzysłowu, potem bezpośrednio w nawiasie kwadratowym online, dalej data publikacji artykułu, adres strony i data dostępu: J. Kowalski, Prawo polskie. W: Gazeta Wyborcza [online] 9.05.2005., http://www.gazeta...............pl [dostęp: 7 października 2005].
3. Wortale:
Autor. Tytuł wortalu [online] adres internetowy, data wydania, ostatnia aktualizacja z datą [w nawiasie kwadratowym data dostępu]. Po kropce warunki dostępu.
Przykład :
Akademia Pedagogiczna. Wirtualna historia książek i bibliotek [online] http://www.ap.krakow.pl/whk/, 2002, ostatnia aktualizacja 29.10.2002 [dostęp: 13 lutego 2002].
(Można także spotkać zapis, w którym adres internetowy znajduje się po dacie dostępu z adnotacją po kropce: Dostępny w Internecie: http....)
4. Dokumenty dostępne na CD-ROM lub innych nośnikach: autor, nazwa [w nawiasie kwadratowym typ nośnika] wersja wraz z oznaczeniami, miejsce wydania, wydawca, rok. Ewentualnie potem data aktualizacji z adnotacją po kropce: Aktualizowane 25.11.1998. Po kropce można też umieścić materiały towarzyszące.
Np. Kopaliński W., Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych
[CD-ROM] Łódź, Promedia, 1998.