Komitet Bezpieczeństwa Morskiego (The Maritime Safety Committee) na swojej 71 sesji, która odbyła się w dniach od 19 do 28 maja 1999 r. postanowił, że Plany Niezatapialności Statku (The Damage Control Plans) i książki Niezatapialności Statku (Damage control Booklets) zostają wprowadzone w celu dostarczenia oficerom jasnej informacji dotyczącej podziału statku na przedziały wodoszczelne, wyposażenia w sprzęt oraz urządzenia zapewniające zachowanie wodoszczelności na wypadek uszkodzenia statku (przebicia kadłuba), przedsięwzięć odpowiednich środków ostrożności zapobiegających wdzieraniu się wody do wnętrza kadłuba i zalewania otwartych przestrzeni jak również skutecznych sposobów postępowania (walki z wodą) w celu szybkiego złagodzenia skutków zalania oraz, w miarę możliwości, przywrócenia stateczności jednostki.

W celu dostarczenia Administracjom wytycznych dotyczących sporządzenia Planów Niezatapialności Statków dla jednostek pasażerskich
i handlowych, w intencji wspomagania kapitanów w podejmowaniu decyzji
w sytuacjach uszkodzenia statku, Komitet zatwierdził Wytyczne do Planów Niezatapialności Statku zawarte w niniejszym załączniku (E).

Odpowiednie Organa rządowe winny mieć na uwadze powyższe wytyczne stosując postanowienia Konwencji SOLAS II-1/23, II-1/23-1 oraz II-1/25-8, jak również zwracać na nie uwagę zainteresowanym środowiskom,
a w szczególności konstruktorom statków, ich kapitanom, właścicielom
i armatorom oraz kampaniom przewozowym.

Załącznik E

Wytyczne do Planów Niezatapialności Statków

1. Zakres Stosowania

Przytoczone wytyczne zostają wprowadzone w celu ułatwienia sporządzania Planów Niezatapialności Statków pasażerskich i handlowych, do których odwołują się postanowienia Konwencji SOLAS nr II-1/23, II-1/23-1 oraz II-1/25-8.

2. Postanowienia ogólne

1. Plan oraz Książka Niezatapialności Statku zostają wprowadzone w celu dostarczenia oficerom jasnej informacji dotyczącej niezatapialności statku (podziału na przedziały wodoszczelne), wyposażenia w urządzenia mające za zadanie zachowanie tej niezatapialności oraz efektywności zabezpieczeń na wypadek wdarcia się wody do wnętrza kadłuba i zalewania otwartych przestrzeni jak również skutecznych sposobów postępowania w celu szybkiego złagodzenia skutków zalania oraz, w miarę możliwości, przywrócenia stateczności jednostki.

2. Plany i Książki Niazatapialności Statku winny być jasne i zrozumiałe. Nie powinny zawierać informacji nie związanych bezpośrednio z obroną przeciwawaryjną statku (walką z wodą) a język, w którym zostaną napisane musi być językiem oficjalnie używanym na statku.

3. Plan Niezatapialności Statku (graficzny)

1. Plan Niezatapialności Statku winien być sporządzony w odpowiedniej skali, umożliwiającej wyraźne przedstawienie treści planu, jednak nie mniejszej niż 1:200.

2. W szczególnych wypadkach należy stosować rysunki izometryczne. Plan powinien zawierać profil wnętrza statku, widoki wszystkich pokładów oraz przekroje poprzeczne w powiększeniu umożliwiającym pokazanie co następuje :

1. podział na przedziały wodoszczelne;

2. rozmieszczenie grodzi wodoszczelnych, systemów osuszania oraz jakiegokolwiek innego sprzętu do walki z wodą, łącznie z rozmieszczeniem zaworów pożarowych i systemów ich zdalnej obsługi, jeśli takie występują;

3. rozmieszczenie wszystkich wewnętrznych włazów wodoszczelnych, łącznie z furtami załadunkowymi na statkach typu ro-ro; wewnętrznych ramp i włazów będących elementami systemów grodzi kolizyjnych wraz z systemami ich obsługi, kontroli i alarmowania, zarówno lokalnymi jak i zdalnymi;

4. rozmieszczenie wszystkich włazów umiejscowionych w poszyciu kadłuba statku, wskaźników kontroli ich domknięcia, przecieku i urządzeń zabezpieczających (podtrzymujących sprawność ich funkcjonowania);

5. rozmieszczenie wszystkich systemów ryglowania włazów w poszczególnych przedziałach wodoszczelnych powyżej pokładu grodziowego i na najniższym pokładzie otwartym, wraz z umiejscowieniem wskaźników kontroli i domknięcia tych włazów, jeśli w takie są wyposażone;

6. rozmieszczenie wszystkich pomp zęzowych i balastowych wraz ze związanymi z nimi zaworami i systemami kontroli ;

7. system rur, przewodów lub ewentualnych tuneli, przez które może się przedostać akceptowana przez administrację niewielka ilość wody.

4. Książka Niezatapialności Statku

1. Wszystkie informacje zawarte w punkcie 3 niniejszego załącznika powinny być powtórzone w Książce Niezatapialniości Statku.

2. Książka Niezatapialności Statku powinna zawierać podstawowe informacje niezbędne do kontrolowania skutków uszkodzenia jednostki, takie jak :

1. natychmiastowe zamknięcie wszystkich wodo i kroploszczelnych włazów;

2. ustalenie obecności i bezpieczeństwa wszystkich osób na pokładzie, sondowanie zbiorników, koferdamów i ładowni w celu określenia rozmiarów uszkodzenia oraz ewentualnego powtórnego, regularnego sondowania pomieszczeń zalewanych w celu określenia tempa przybierania wody;

3. zalecenia na wypadek wystąpienia ewentualnych przechyłów , sposobów transportowania (przelewania) cieczy wewnątrz kadłuba w celu niwelowania przechyłów bocznych i trymu, rezultatów powstawania dodatkowych powierzchni swobodnych oraz podjęcia akcji wypompowania wody w celu kontroli zalewania pomieszczeń statku.

1. Książka powinna zawierać dodatkowe szczegóły dotyczące Planu Niezatapialności, takie jak rozmieszczenie przetworników echosond; rozmieszczenie wszystkich odpowietrzników i przelewów zbiorników, które nie znajdują się na pokładzie otwartym (zewnętrznym); wydajności pomp, plany rurociągów, instrukcje obsługi systemów ryglowania włazów wodoszczelnych (cross flooding sysytems), sposoby wejścia i opuszczania przedziałów wodoszczelnych znajdujących się poniżej pokładu grodziowego (głównego) określone dla obsad grup awaryjnych, organizację okrętowego systemu alarmowania oraz inne przedsięwzięcia nadzoru i koordynacji akcji ratowniczej.

2. W Książce winien się także znaleźć wykaz i rozmieszczenie włazów nie wodoszczelnych i nie wyposażonych w system zdalnego ryglowania, o ile takie występują, przez które może się przedostać ograniczona ilość wody. Jednocześnie winny być tam zawarte wskazówki dotyczące możliwości zastosowania włazów i grodzi innych niż wodoszczelne w celu powstrzymania napływu wody morskiej powodującej niesymetryczne zalewanie pomieszczeń statku.

3. O ile w Książkach zawarte są informacje dotyczące podziału na przedziały wodoszczelne oraz analizy stateczności awaryjnej jednostki, to powinny być też tam zawarte dodatkowe informacje mające zagwarantować, iż oficerowie odnosząc się do nich będą świadomi, że obliczenia te służą jedynie do oszacowania względnej stateczności statku po awarii.

4. Informacje powyższe powinny definiować kryteria, na których powyższe obliczenia zostały oparte i jasno wskazywać, że początkowy stan załadowania statku, rozmieszczenie uszkodzeń oraz stopień zatapialności (współczynnik zapełnienia przedziałów - napełnienia) przyjęte do obliczeń, mogą nie mieć odniesienia do aktualnego stanu uszkodzonej jednostki.

5. Zastosowanie komputerów pokładowych.

Plany i Książki Niezatapialności Statku powinny być opracowane w formie pisemnej. Stosowanie komputerów pokładowych^* z oprogramowaniem awaryjno-statecznościowym opracowanym dla konkretnego statku, użytecznym i przyjaznym dla odpowiednio wyszkolonych oficerów, może być szybkim źródłem informacji uzupełniających do Planów i Książek zwiększających efektywność kontroli sytuacji awaryjnej (obliczeń stateczności po awarii).

6. Plan graficzny (dla kapitana statku).

Proste przejrzyste i zwięzłe wskazówki, takie jak wykresy krzywych jednostki po awarii, mogą dostarczyć informacji umożliwiających szybkie oszacowanie skutków awarii.

7. Usytuowanie Planu na pokładzie statku.

1. Na statkach pasażerskich, Plan Niezatapialności Statku winien być stale wywieszony zarówno w widocznym miejscu na mostku, jak i w centrali sterowania siłownią (maszynownią) lub w odpowiednikach tych pomieszczeń.

2. Na statkach handlowych, Plan Niezatapialności Statku winien być stale wywieszony w widocznym miejscu lub dostępny w formie pisemnej na mostku (navigational bridge). Ponadto, Plan ten powinien być stale wywieszony lub dostępny w formie pisemnej w pomieszczeniu kontroli ładunku (cargo control room).

Str. 1/4

---