Teoria reakcji społecznej: Becker. Wg Becker „Dewiacja tworzy grupy społeczne przez ustanowienie reguł których naruszenie tworzy dewiację a także przez stosowanie tych reguł wobec ludzi i etykietowanie ich jako outsiderów(...) dewiantem jest ten komu ta etykieta została skutecznie przyczepiona zachowaniem dewiacyjnym jest zachowaniem które ludzie za takie uważają”. Zatem sam czyn nie jest dewiacyjnym staje się tak pod wpływem reakcji społecznej. Dewiantem jest ten kto zastanie „przyłapany”. Zaetykietowani dewianci mają zatem tą wspólną cechę ich zachowanie wyszło na jaw. Nasilanie reakcji społecznej jest zmienne w czasie: jeśli ktoś ma pecha i popełni czyn w okresie swoistego polowania na czarownice, prawdopodobieństwo że zostanie ujawniony i surowiej ukarany niepomiernie wzrasta. Np. okres PRL wypełniony był tego „odgórnymi” sankcjami pamiętamy nagonki na „długowłosych” „aferzystów mięsnych”. Istnieje ryzyko że w takim „gorącym” okresie również niewinni zostaną uznani za dewiantów. Reakcja społeczna zależy też kto naruszył normę oraz kto był w tym poszkodowanym. Normy bywają wobec pewnych osób egzekwowane ostrzej niż wobec innych zależy od kategorii ludzi do której należy dewiant (kobieta mężczyzna itd.) Reakcja społ. zależy też od skutków jakie pociąga za sobą zachowanie niezgodne z normą np. romans nieletniej dziewczynki nie spotyka się ze zbyt silnym potępieniem. Społeczeństwo tworzy również dewiantów poprzez kreślenie danych klas zachowaniem jako dewiacyjnych. Bywa że w jednych kulturach pewne zachowanie są tolerowane w innych te same są potępiane. Również to zachowanie w tej samej kulturze jest raz dozwolone raz zakazane (aborcja). Typy zachowań dewiacyjnych. Zachowania: tabelka() Jak dochodzi do ustalenia reguł społecznych?. Współczesne społeczeństwa są wysoce zróżnicowane etnicznie, zawodowo kulturowo. Grupy poszczególne nie muszą uznawać tych samych reguł i nie uznają. Reguły często są ze sobą sprzeczne i pozostają w konflikcie. W procesie tworzenia i egzekwowania reguł - władza ujawnia się tam gdzie jedna grupa usiłuje narzucić swe reguły innej grupie. I tak np. dorośli wymuszają reguły na dzieciach, mężczyźni na kobietach. W takich przypadkach możliwy jest oczywiście konflikt co do prawomocności norm zatem zwiększa się prawdopo-dobieństwo że będą ona naruszane. Najistotniejszą częścią koncepcji Beckera jest proces stawania się dewiantem. Stworzył on sekwencyjny model dewiacji - istnienie faz rozwoju danego wzoru zachowania oraz towarzyszących in odrębnych motywacji i objawów. Wprowadził tu pojęcie „kariera: dotyczące pewnych sekwencji wydarzeń (etapów szczebli) na końcu których jest faza całkowitego wejścia w rolę traktowania dewiacji jako sposobu życia. Wg. Beckera 1-ym szczeblem kariery dewiacyjnej było popełnienie nonkonformistycznego czynu - w sposób celowy - intencjonalny lub nieintencjonalny - nieświadomy. Podobnie jak reprezentanci kierunku kontroli społ. Beceker również operował pojęciami zaangażowania. Autor podzielił intencjonalnych dewiantów na 3 kategorie. 1ci którzy mają mało do stracenia czyli Ci którzy życie potoczyło się w taki sposób że czują się słabo (lub w ogóle) związani z systemem zobowiązań konformistycznych. 2ci którzy wprawdzie czują się związani konformistycznym systemem wartości i norm lecz osłabiają ich wpływ za pomocą technik neutralizacji.3to ci którzy naruszają normy dążąc do realizacji konformistycznych celów(kariera zawodowa) Wg autora najistotniejszym momentem w karierze dewiacyjnej jest publiczna określenie danej osoby jako dewianta nadając mu odpowiednią etykietkę statusu. Człowiek posiada wiele statusów z uwagi na przynależność do wielu kategorii społeczn. Zawodowych. Jest np. kobietą, mężczyzną, etc. Istnieje pewna hierarchia; zawsze istnieje jeden najważniejszy status. Stanowi to jakby znak firmowy jednostki. Naruszenie reguł społ. determinuje więc podejście otoczenia do osoby zaetykietowanej zmieniając hierarchię statusu. Zamiast postrzegać jednostkę przez pryzmat jednego dewiacyjnego czynu którego się dopuściła- jest postrzegany na zawsze jaki dewiant. Tego typu rozumowanie uruchamia samospełniającego się proroctwa. Mechanizm ten spycha dewianta na margines życia społecznego. Jest on odrzucony a to może doprowadzić do tego że zaczyna łamać inne normy społeczne których wcześniej nie zamierzał naruszać ale zmuszają go do tego okoliczności np. wyrzucono go z pracy nie może znaleźć kolejnej więc aby przeżyć. Stopniowo zmienia się obraz własny dewianta. Oczekuje się od niego „złego zachowania” i oczekiwania te często się spełniają. Końcowym etapem kariery dewiacyjnej jest przystąpienie do zorganizowanej grupy dewiacyjnej. Wszystkich łączy tu cecha wspólne - swoje dewiacje. Becker zauważa że nie zawsze finał kariery dewiacyjnej jest taki sam - jednostka może się wycofać na każdym z etapów kiedy sobie np. uświadomi jakie koszty łączy się z dewiacją . choć nie jest to łatwe bo społeczna widownia oczekuje od jednostki dalszej dewiacji.

	Zgodne z regułami	Sprzeczne z regułami
Postrzegane jako dewiacyjne	Błędnie oceniane	Dewiacja czysta
Nie postrzegane jako dewiacyjne	konformistyczne	Dewiacja ukryta

---