UKŁAD:

• Pierwotnie stosowano układ systematyczny, którego strukturę tworzyły trzy działy nadrzędne (społeczeństwo, przyroda, kultura), a w ich obrębie 26 działów. Stosowany do 1985.

• Od 1986 wg Uniwersalnej Klasyfikacji Dziesiętnej, uporządkowany w 62 działach i poddziałach.

• Poszczególne pozycje w działach UKD bibliografii są szeregowane alfabetycznie, tak samo jak odsyłacze.

• Od 1998 r. każdy pojedynczy tom wydawnictwa wielotomowego otrzymuje w „Przewodniku” samodzielny zapis i opatrywany jest własnym numerem, stanowiąc samoistną pozycją zbioru bibliograficznego.

• Występuje również układ wg języka haseł przedmiotowych BN.

OPIS:

• Opis bibliograficzny powstaje w zasadniczej części na podstawie egzemplarzy obowiązkowych i sygnalnych. Opis poszczególnych dokumentów sporządzany jest z autopsji zgodnie z normą obowiązującą w danym okresie historycznym. Obecni stosowana jest norma PN-82/N-01152.01 Opis bibliograficzny. Książki oraz jej nowelizacja, spowodowana zaleceniami ISBD(M) z 1987 roku.

• Pojedynczy zapis w bibliografii - hasło autorskie (osobowe lub korporatywne)

• Bez hasła rejestruje się antologie, prace zbiorowe, zbiory źródeł historycznych, wypisy tekstów dla szkół. W takim przypadku pierwszy wyraz tytułu uznaje się za jednoznaczny z hasłem tytułowym.

• Pod hasłem autorskim lub tytułowym umieszczony jest opis bibliograficzny.

• Następnie hasła przedmiotowe.

• Pod opisami druków umieszczone są symbole UKD, charakteryzują treść, formę piśmienniczą i poziom czytelniczy.

• Pod opisem umieszczany jest numer pozycji w rocznej rejestracji.

INDEKSY I SPISY POMOCNICZE:

• Indeks alfabetyczny - każdy tygodniowy zeszyt „Przewodnika Bibliograficznego”.

• Do 1987 publikowano miesięczne indeksy alfabetyczne oprócz indeksów rocznych, następnie od 1987 do 1990 wychodziły trzy indeksy kwartalne i ostateczny indeks roczny.

• Roczny indeks przedmiotowy.

AUTOMATYZACJA:

• Od 1986 r „Przewodnik Bibliograficzny” opracowywany jest w systemie zautomatyzowanym.

• Początkowo w formacie MARC-BN autorstwa Zofii Moszczyńskiej-Pętkowskiej.

• Od 1993 stosuje się program MAK.

• Od 1998 rejestracja danych w formacie USMARC.

W roku 1994 Biblioteka Narodowa podjęła decyzję o przeniesieniu danych „Przewodnika” na CD-ROM i jego zawartość informacyjną stale rozszerza o kolejne lata.

DODATKI:

• „Bibliografia Wydawnictw Ciągłych Nowych, Zawieszonych i Zmieniających Tytuł”.

• „Bibliografia Dokumentów Elektronicznych”.

„BIBLIOGRAFIA DOKUMENTÓW ELEKTRONICZNYCH”:

• Od 2001

• 2 nr w ciągu roku (dołączone jako wkładka do numerów 27 i 50)

• Bieżącą bibliografię polskich wydawnictw elektronicznych.

• Układ alfabetyczny tytułów.

• Indeksy: osobowy, tytułowy, wydawców i przedmiotowy oraz dwa dodatkowe indeksy dla dokumentów elektronicznych o charakterze wydawnictwa ciągłego: indeks instytucji sprawczych i indeks ISSN.

• Układ wg klasyfikacji dziesiętnej UKD oraz języka haseł przedmiotowych BN.

• Do końca 2007 roku w „Bibliografii Dokumentów Elektronicznych” zawarto1034 opisy bibliograficzne dokumentów elektronicznych.