Kości zbudowane są z osseiny i związków wapniowo -fosforanowych. Osseina - składnik budulcowy kości. Jest to substancja organiczna wydzielana przez osteoblasty. Osseina zawiera włókna kolagenu, białka niekolagenowe, proteoglikany i fosfolipidy. Jest to jeden z najważniejszych składników kości, nadaje im sprężystość i elastyczność. Okostna - włóknista błona ochraniająca kość od zewnątrz, jest silnie unaczyniona (odżywia kość) i unerwiona. Znajdują się w niej tzw. komórki kościotwórcze, od których zaczyna się wytwarzanie tkanki kostnej w okresie wzrastania kości lub po ich złamaniu. Pozwala na przyrost kości na grubość. Okostna ma za zadanie chronić i regenerować uszkodzoną tkankę kostną, szczególnie w okresie wzrostu oraz złamania. Okostna najgrubsza jest u dzieci. Złamanie "zielonej gałązki", złamanie podokostnowe - złamanie częściowe kości charakterystyczne dla wieku dziecięcego, w którym albo nie dochodzi do przerwania relatywnie grubej w tym wieku okostnej (złamanie podokostnowe, częste u najmłodszych dzieci) albo dochodzi do niego tylko z jednej strony (typowe "złamanie zielonej gałązki"). Nazwa zaczerpnięta została ze sposobu niecałkowitego przerwania kości przypominającego dosłownie złamanie młodej, giętkiej gałązki krzewu. Znamienny dla tego typu urazów jest brak przemieszczenia odłamów albo jego niewielki stopień, a to z powodu "szynującej" roli silnej okostnej.Kości krótkie - rodzaj kości, w którym wszystkie wymiary są podobne. Do tej grupy należą liczne kości nadgarstka i stępu (kość skokowa, kość łódeczkowata, kość piętowa z guzem piętowym, kość sześcienna, klinowata: przyśrodkowa, pośrodkowa i boczna) oraz trzeszczki. Kości długie - rodzaj kości, którego długość znacznie przewyższa ich szerokość i grubość. W ich budowie wyróżnia się sztywny trzon (wewnątrz trzonu jest jama szpikowa wypełniona szpikiem kostnym) oraz nieco bardziej sprężyste nasady (końce)- bliższą i dalszą. Przykładem kości długich są: kość ramienna, kość łokciowa, kość promieniowa, kość udowa, kość piszczelowa i kość strzałkowa, kości śródręcza i śródstopia oraz kości paliczków palców rąk i stóp. Kości długie występują więc przede wszystkim w kończynach. Kości płaskie - długość i szerokość tego rodzaju kości znacznie przekraczają ich grubość. Przykładami są np. kości sklepienia mózgoczaszki, mostek, kość biodrowa i łopatka. Tego rodzaju kości pełnią przede wszystkim funkcje ochronne i krwiotwórcze. Posiadają płaski trzon. Są wytrzymałe na urazy mechaniczne. Zewnętrzna i wewnętrzna warstwa kości płaskich zbudowana jest z tkanki kostnej zbitej. Między tymi warstwami leży śródkoście zbudowane z substancji gąbczastej. Kości różnokształtne to kości o najbardziej nieregularnym kształcie, na przykład żuchwa, rzepka, kości podniebienne, czy kręgi. Nie posiadają trzonu. Kości pneumatyczne - kości zawierające puste przestrzenie wysłane błoną śluzową, wypełnione powietrzem. U człowieka występują tylko w czaszce (kość klinowa, czołowa, sitowa, kość szczęki).Staw - ruchome połączenie (kości) między składnikami szkieletu (zewnętrznego lub wewnętrznego). W stawach (tak jak w łożyskach wielu maszyn) największym problemem jest tarcie i dlatego powierzchnie stawowe pokryte są bardzo odporną na ścieranie chrząstką szklistą. Występują stawy jednoosiowe (staw zawiasowy - staw łokciowy, staw obrotowy - staw promieniowo-łokciowy i staw śrubowy - staw zęba kręgu obrotowego), dwuosiowe (staw eliptyczny - staw promieniowo-nadgarstkowy i staw siodełkowaty - staw nadgarstkowo-śródręczny kciuka) oraz wieloosiowe (staw kulisty wolny - staw ramienny i staw kulisty panewkowy - staw biodrowy). Istnieją również stawy nieregularne (staw płaski - staw krzyżowo-biodrowy i staw mostkowo-obojczykowy mimo, że ma on charakter stawu kulistego). Kościozrost - najmocniejsze połączenie międzykostne, rozwijające się z wiekiem a zachodzące w obrębie: więzozrostów i chrząstkozrostów, ponadto w kościozrost często przekształcają się stawy kości krzyżowej, a patologicznie często i inne, na przykład po złamaniu. Charakterystyczną cechą kościozrostu jest całkowity zanik ruchomości. Chrząstkozrost - połączenie ścisłe dwóch kości za pomocą tkanki chrzęstnej. Występuje głównie w kościach długich, między pierwszym żebrem a mostkiem. Wyróżniamy chrząstkozrosty włókniste np. krążki międzykręgowe, chrząstki na podstawie czaszki, chrząstki między kośćmi łonowymi (w spojeniu łonowym). Stawy, mimo, że podobne mają czasami inną ruchomość. Staw biodrowy (pomiędzy głową kości udowej, a wydrążeniem stawowym na kości miednicznej) ma mniejszą ruchomość niż staw barkowy mimo tego, że są takie same.