Jakie motywacje dają największy wzrost wydajności pracy?
"Motywowanie to najważniejsze z zadań zarządzania. Łączy w sobie umiejętności porozumiewania się, dawania dobrego przykładu, stawiania wyzwań, zachęcania, uzyskiwania reakcji, angażowania pracowników, delegowania obowiązków, rozwijania i szkolenia, informowania oraz sprawiedliwego nagradzania".
Martin van Mesdag.
Słowo "motywacja" u wielu osób wywołuje silne reakcje emocjonalne. Wywołuje reakcję ukazującą, ze każdy chciałby ja mieć, ale większość nie zdaje sobie sprawy z tego, co ona oznacza. Człowiek jest zorientowany na osiąganie cel, a wszelkie wspaniałe osiągnięcia świata są efektem działania ludzi o silnej motywacji. Żyjemy w świecie coraz bardziej złożonym, dysponując potężną techniką. Rozwój techniki komputerowej, mikroprocesorów, postępy w elektronicznym przetwarzaniu danych oraz rozwój twórczego działania człowieka są doprawdy zdumiewające.
Świat, w którym pracujemy tworzą ludzie. Rodzice poczynają dzieci, które zdobywają wykształcenie, a następnie zajmują się budowaniem swoich karier zawodowych. Potem wchodzą w relacje z innymi ludźmi, pobierają się i znów na świat przychodzą dzieci. I tak ten cykl się powtarza. Nieliczni z nich w czasie szkolnej edukacji uzyskiwali (choć może zdarzało się to rzadko) wskazówki dotyczące nas samych, porozumiewania się innych ludzi i relacji z nimi, ale także motywacji.
Właściwie każdy z nas może motywować samego siebie, a także powinien motywować drugiego człowieka.
Na skutek działania warunków środowiskowych, w jakich przyszło nam żyć, w świecie szybkich zmian, w świecie szybkich zmian, w świecie rosnących wymagań, w świecie coraz większych coraz większych oczekiwań, być może największym wymogiem wobec nas samych jest dążenie do poprawy swoich zachowań. Jak możemy stać się ludźmi jeszcze lepszymi? Jak możemy działać sprawniej? A jeśli przyjmiemy, że prawdziwy świat, w którym żyjemy i pracujemy to świat ludzi, najważniejsze okaże się rozumienie siebie samego, rozumienie to, co nas motywuje i świadomość tego, w jaki sposób możemy mieć jeszcze silniejszą motywację. Ci z nas, którzy ponoszą większą odpowiedzialność i zarządzają innymi ludĽmi, muszą wiedzieć, co jest konieczne, aby pomóc ludziom w realizowaniu ich własnych aspiracji lub w uzyskiwaniu motywacji do osiągania wspólnego celu.
To właśnie wewnętrzna motywacja jest siłą, która kryje się za powodzeniami i osiągnięciami ludzkości.
Jest wiele rodzajów motywacji, które mogą spowodować wzrost wydajności pracy. Najważniejsze z nich przedstawię je w mojej pracy i postaram się odpowiedzieć, które są najlepsze.
Na początku opiszę motywowanie własnej osoby. Najlepszą metodą jest wyznaczanie sobie celów. Kwestą niezwykła jest to, że niewielu ludzi tak naprawdę wie co chce osiągnąć co chce mieć. Ma to bardzo negatywne skutki, ponieważ nie dostają tego czego chcą i zrezygnowani, negatywnie nastawieni do życia i nieszczęśliwi. Jeżeli człowiek w swych myślach coś dokładnie sobie rozpracuje, wymyśli i uwierzy w to musi osiągnąć cel. Zapamiętajmy: Historia ludzkości to historia osiągania celów. Punkt ten jest podzielony na etapy wyznaczania celów.
1.Należy sporządzić listę swych pragnień.
Sporządzić wykaz wszystkiego tego, czego się pragnie, zarówno teraz, jak i w przyszłości, tak w swoim życiu zawodowym, jaki i prywatnym zarówno tych wymiernych jak i niewymiernych. W trakcie tworzenia tej listy należy być realistą. Człowiek, który wyznacza sobie zbyt wielki cel, traci poczucie motywacji i w niektórym przypadkach już dalej nie próbuje. Nie można wpisywać na taką listę swoich celów tych spraw, które jak sądzisz powinieneś zrealizować. Zapisuje się tylko te myśli, które naprawdę, naprawdę, naprawdę są chciane. Nie mogą tez to być tylko cele finansowe, ponieważ nie są celem samym w sobie. Również ważną rzeczą, którą należy zaznaczyć jest to, że taka lista jest sprawą prywatną. Można ją zrobić z osoba bardzo bliską, która mogą dotyczyć niektóre cele.
2.Trzeba wybrać cel.
Należy wybrać jeden cel główny uwzględniając te trzy punkty: a) musi to być cos wartego zachodu; b) powinno się go osiągać w przeciągu kilku miesięcy nie lat; c) być realistycznym wobec aspektów finansów, jeśli cel dotyczy pieniędzy.
3.Zdefiniować swój cel.
Należy cel rozłożyć na najdrobniejsze szczegóły. Na tym etapie wyznaczania celów ważne jest dal człowieka najcenniejsze wartości, aby być skupionym i mieć krystalicznie jasna wizję tego celu.
4.Wyobrazić sobie osiąganie celu.
Niech wyobraźnia człowieka wyobrazi sobie, że osiąga dany cel. Niech świadomość i podświadomość żywo wyobrazi sobie osiągnięcie zakładanego celu. Jednym z pierwszych etapów stawania się np. lepszym mówca jest neutralizacja tego zastrzyku negatywności poprzez wmawianie sobie odwrotności (w tym wypadku jest to zdanie: "Jestem dobrym mówcą".). Jest to potrzebne do trenowania mózgu i wyobraźni, aby włączyły się do etapów prowadzących do osiągnięcia celu. Mózg musi stać się największym przyjacielem i pomocnikiem.
5.Ustalenie terminu ostatecznego.
Należy ustalić ostateczny termin dla osiągnięcia celu. Trzeba zastanowić się, kiedy chce się osiągnąć cel bądź cele. Umysł ludzki reaguje na określone wcześniej ostateczne terminy.
6. Nosić tzw. "przypominacze".
Dobrym pomysłem jest noszenie ze sobą swoich celów. Każdy człowiek jest ambitny i dąży do osiągnięcia czegoś, powinien nosić ze sobą swoje cele jako przypomnienie i dążenie. Mając ze sobą swoje cele, jeżeli stwierdzi się, że coś rozprasza albo, że przezywa się chwilę rozstroju, albo-to się najczęściej zdarza- ze ktoś inny chce odciągnąć z drogi od celów, to one zapisane w notatniku albo na kartce ciągle będą o sobie przypominać.
Większość nas w jakimś momencie swojego życia staje w obliczu innego człowieka- pracownika, przyjaciela czy członka rodziny-o którym myśli się np. "Gdyby udało mi się zachęcić. Na pewno jest coś, co by ich poruszyło". Wielu menadżerów ciągle doświadcza takich sytuacji i zastanawia się, jak motywować człowieka, którego zatrudniają? Zawsze sobie trzeba zadać pytanie: "Dlaczego chce zmotywować tego człowieka?". Jeżeli jest to członek rodziny albo bliski przyjaciel, jest to normalne, ponieważ ten człowiek nie wykorzystuje swego potencjału, przegapia okazje i nie jest z siebie zadowolony.
W pewnej mierze to samo odnosi się to do pracownika. Wierzymy, że dana osoba ma większy potencjał niż ten, który pokazuje, a naszym obowiązkiem jako pracodawcy jest maksymalizacja tego potencjału i osiągnięć oraz ; rzecz jasna- wyników każdej osoby w danym zespole.
Tutaj również będziemy mogli rozpatrzyć to w dwóch etapach
1.Odkrycie czego naprawdę dany człowiek chce.
Jest kilka sposobów, aby dowiedzieć się tak ważnych rzeczy. Można spytać się wprost, ale takie pytanie należy zadawać na osobności i po pewnym czasie. Pracownik musi obdarzać swego pracodawcę zaufaniem. Można tez dowiedzieć się dużo z obserwacji i słuchania rozmów prowadzonych w wolnym czasie.
Bardzo trudnym zadaniem jest motywowanie człowieka, który nie wie czego chce. W takim przypadku zdrowy rozsądek podpowiada, że troskliwy pracodawca powinien rozwijać myślenie danej osoby poprzez konwersacje, rozmowy, sugestie; w żadnej mierze nie może to być żądanie. Nie można tez narzucać własnych celów ani aspiracji, ponieważ byłaby to manipulacja.
2.Pokazanie pracownikowi jak może osiągnąć, to czego pragnie.
Jest to etap, w którym pokazuje się danej osobie, jak może otrzymać to, czego naprawdę pragnie-łatwiej to powiedzieć niż zrealizować. Ale kiedy pracodawca dowie się, co dany człowiek tak naprawdę chce osiągnąć, w większości przypadków można opracować strategię pozwalającą pracownikowi osiągnąć cele. I w takiej sytuacji skuteczny menadżer może pokazać co potrafi. Sposobami mogą być: dobre szkolenia, pogłębianie swej wiedzy czy rozwijanie swych umiejętności.
Chcę teraz wymienić pewne działania i zachowania, które pomagają w motywowaniu i inspirowaniu. Uważam, że każdy pracodawca powinien mieć przynajmniej pewną część tych cech, aby skutecznie mógł porozumiewać się z zespołem swych pracowników.
1.Trzeba być dobrym słuchaczem.
Aby mieć jakąkolwiek możliwość inspirowania człowieka, trzeba mieć do niego zaufanie i szacunek. Oznacza to, że człowiek zajmujący się motywacją musi stać się swego rodzaju powiernikiem. Pracownicy i koledzy powinni wiedzieć, że można się zbliżyć, porozmawiać ze swoim zwierzchnikiem, że nie zostaną zbyci, że zawsze znajdzie się dal nich czas a ich problemy i obawy zostaną wysłuchane.
2.Trzeba być godnym zaufania.
Jeśli chce się być dobrym powiernikiem i być szanowanym przez innych, nie wolno przekazywać tego, co usłyszało się w prywatnej rozmowie. Kiedy ktoś rozmawia w ten sposób, musi być bezpieczny i pewny, że to co powie, zostanie tajemnicą. Ludzie którzy są dobrymi słuchaczami i są uczciwi, zawsze są mile widziani w towarzystwie i zawsze przyciągają do siebie innych ludzi.
3.Zwracanie uwagi na to, co ludzie robią dobrze.
Ten etap jest uważany za jeden z najprostszych sposobów na podnoszenie motywacji. Trzeb zauważać to, co pracownicy robią prawidłowo. Rzecz jasna krytyka brzmi lepiej, gdy jest wygłaszana w formie wyjaśnienia.
4. "Pokaż, że w nich wierzysz".
Ludzi dorastają do poziomu wiary, jaką w nich inni pokładają. Jeśli chce się zainspirować osobę do osiągania wyższych i lepszych wyników to inspirator musi wierzyć, z ta osoba może tego dokonać i trzeba przekazać jej tą wiarę.
5.Pozytywne informacje.
Zadaniem osoby zajmującej się motywowaniem, jest motywowanie, dlatego powinno się umieć zawsze powiedzieć coś, co dodaje otuchy. Trzeba starć się być człowiekiem, jakiego samemu chciałoby się spotkać, poznać i z którego inspiracji chciałoby się korzystać.
6.Stawianie wyzwań.
Każdy człowiek ma swój określony czas do osiągania sukcesu. Z tego względu niekiedy trzeba stawiać ludziom wyzwania; mogą oni wówczas zaangażować, nastawiając się na uzyskiwanie dobrych wyników.
7.Trzeba być ostrożnym z negatywnymi wyzwaniami.
Chodzi tu o uwagi wypowiadane w złym nastroju, bez dobrej woli i bez wiary w człowieka. Przedłużanie wyzwania negatywnego może przerodzić się nawet w zniewagę. Czasem spotyka się taki styl, ale należy po niego sięgnąć tylko w ostateczności, kiedy inne formy porozumiewania i zarządzania już zostały wykorzystane.
8.Unikanie sarkazmu.
Z pewnością nie jest to motywacyjny styl porozumiewania się. Sarkazm bardzo rzadko jest rozumiany, a zwykle pojmowany opacznie.
9.Uwagi końcowe.
Aby móc motywować innych, samemu trzeba być takim człowiekiem, któremu ludzie chcą się zwierzać, dzwonić, przychodzić po porady, wysyłać pocztówki z urlopów. Wypowiedzi powinny być pełne szczerego entuzjazmu, prawdziwej przyjemności, autentycznego zainteresowania i prawdziwej satysfakcji.
Trzeba przyjrzeć się kilku zasadom, jakie można zastosować zarówno w życiu jak i zawodowym. Aby ludzie odczuwali motywację i byli szczęśliwi w swej pracy, wystarczy przestrzegać kilku zasad, które dyktuje zdrowy rozsądek.
Po pierwsze: Ludzie musza być wstanie wykonać jakąś pracę czy zadanie albo sprawdzić się na stanowisku, na którym zostali obsadzeni.
Po drugie: Dzięki swojemu wyszkoleniu i programom własnego rozwoju ludzie powinni potrafić przystosować się do roli jaką mają odegrać w zespole. Jeśli ktoś nie chce odbywać szkolenia bądź nie chce stanowiska, które zostało mu przydzielone, nigdy nie będzie się do tego nadawał.
Po trzecie: Aby człowiek był szczęśliwy w swej pracy, nie może wykonywać jej zbyt wiele. Musi zachować odpowiednią równowagę. Zajęcie też nie może być monotonne, ponieważ osiągane wyniki utkną w martwym punkcie. Zróżnicowanie jest konieczne dla zachowania maksimum entuzjazmu i skuteczności.
Po czwarte: Trzeba odnosić sukcesy. A do tego trzeba zadowolonych i szczęśliwych osób, a ten stan można wzmacniać poprzez cieszenie się uczuciem odnoszenia sukcesów.
Po piąte: Trzeba mieć właściwe nastawienie do pracy.
I oto dochodzi się do kilku kluczowych sugestii, które mówią o tym, jak możemy stworzyć odpowiednie środowisko pracy dla zespołu, który ma w naturalny sposób posiadać silną automotywację. Rzecz jasna, jedną z naczelnych zasad dobrego kierowania motywacją jest to, że te uwarunkowania nie mogą być narzucone czy wymuszone, ale powinny być naturalnym pozytywnym klimatem pozwalającym na uzewnętrznienie się motywacji.
1.Pozytywne warunki pracy. Musi być ono czyste i wygodne. Pracownicy powinny być dumni z miejsca, w którym pracują.
2.Każdy zespół ludzi powinien być świadomy misji sformułowanej przez przedsiębiorstwo, a każdy dobry pracodawca sprawi, że taka misja stanie się częścią kultury tego przedsiębiorstwa.
3.Dla zespołu kluczowe znaczenie ma dopilnowanie, aby wszyscy jego członkowie znali swoje priorytet w pracy nad osiąganiem celów całego zespołu.
4.Musi być wspólny cel albo nawet powód, dla którego zespół podejmuje walkę. Absolutnie nie jest możliwe motywowanie zespołu, w którym czegoś takiego nie ma. Wiąże się to z ustalaniem celów na drodze zbiorowego podejmowania decyzji. Można opracować doskonałe programy zachęt albo przygotować i poprowadzić wspólne seminaria poświęcone motywacji. Można tez zająć się drugą skrajnością motywacji-to znaczy grozić ludziom wyrzuceniem z pracy. Takie działanie jednak nigdy nie skutkuje, jeśli chodzi o emocjonalne angażowanie ludzi i szczere uczestnictwo.
5.Ludzi odczuwają naturalną zwiększoną motywację, jeśli są aktywni. Rzadko cierpią na zmęczenie fizyczne odczuwają jednak zmęczenie psychiczne, czyli stres.
6.Trzeba pamiętać indywidualności. Pojedynczy człowiek jest zawsze ważny, nawet jeśli praca obejmuje cały zespół ludzi. Zespół to grupa ludzi, które są wzajemnie zależne od swoich wyników, ale zachowują odrębność i niezależność jako ludzie. Musza indywidualnie odczuwać, że są traktowani uczciwie i sprawiedliwie.
7.Pracownicy powinni czuć przynależność do zespołu. Trzeba szukać wszelkich możliwości tworzenia utożsamienia z zespołem.
8.Członkowie zespołu muszą dzielić się wynikami swoich sukcesów.
9.Nigdy nie może dojść do tego, żeby w firmie zaczynała się dominować atmosfera wzajemnego obmawiania i lamentowania, ponieważ ludzie ugrzęzną w pułapce krytykowania, potępiana i narzekania. Zespół z negatywnym nastawieniem na pewno nie ma zbyt wielkiej motywacji.
10.Styl kierowania pracodawcy zawsze musi być motywacyjny.
11.Warto patroszyć się o to, by pracownicy przebywali w grupie. Kiedy zespół jest na wspólnym szkoleniu, rozmowie czy nawet wycieczce dla przyjemności, ludzie stają się bliżsi sobie. Nie musi to być kosztowne, wystarczy np. pójść do restauracji czy na dobrą kawę. Jest tylko jedna uwaga, pracownicy nie mogą dostrzec słabości swego zwierzchnika, ponieważ może to doprowadzić do straty części szacunku. Wszyscy przecież mamy jakieś słabe punkty.
Cokolwiek to jest, człowiek może to osiągnąć. Nie ważne w obliczu jakiego kryzysu człowiek się znajduje najważniejsze jest to, aby pamiętał o wybranych przez siebie celach. Moja praca wykazuje, że jest tak wiele sposobów motywacji. W domu, pracy czy we własnych myślach. Jaki sposób jest najlepszy i najbardziej godny polecenia? Zapewne wielu zadaje sobie to pytanie i tak samo wielu nie może odpowiedzieć na nie. Człowiek jest tak indywidualny, że gdy zastosujemy jakąś taktykę wobec jednego i odziała, wobec drugiej osoby może mieć zupełnie przeciwne skutki niż chcieliśmy osiągnąć. Moja praca zawiera nieliczne przykłady metod motywowania a jest ich cały ogrom. Powstało wiele książek i zapewne wiele jeszcze powstanie, ponieważ jak na razie nie został odnaleziony "złoty środek". Może jesteśmy już blisko? Ale od czego mamy wyobraźnię i oczywiście motywację!