Do najbardziej znanych i popularnych technik i strategii dramowych należą:

• Proste doświadczenia - są to różnorodne nieskomplikowane formy, realizowane w krótkich odcinkach czasowych, rozwijające wrażliwość, zmysłową wyobraźnię, stwarzające szansę na relaks. Składają się na nie zabawy i ćwiczenia rozwijające wrażliwość słuchu, wzroku, dotyku, smaku oraz węchu.

• Wprawka dramatyczna - proste ćwiczenie, polegające na naśladowaniu ruchem kogoś lub czegoś, albo na naśladowaniu dźwiękiem odgłosów otoczenia

• Muzeum - gromadzenie i prezentacja przedmiotów lub ilustracji związanych z danym tematem lub postacią, analiza obiektów przez uczestników zajęć.

• Gra z wyobrażonym przedmiotem - ruchowe improwizowanie zachowań z użyciem przedmiotu określonego przez prowadzącego i wyobrażonego sobie przez poszczególnych uczestników zajęć.

• Rzeźba - polega ona prezentacji postaci lub tematu za pomocą ciała, gestu, mimiki, zatrzymanej w bezruchu. Jedno dziecko przyjmuje tu rolę rzeźbiarza i ustawia partnera, a drugie jest materiałem do rzeźbienia. Rzeźby można uruchamiać lub obdarzać głosem.

• Rzeźba po elemencie - kolejne osoby z grupy przejmują rolę rzeźbiarzy i formują z ciała wskazanej osoby rzeźbę pokazującą dany temat, ale tylko po jednym fragmencie - jedna osoba - jeden kawałek rzeźby.

• Pomnik - j.w. z tą różnicą, że każdy uczestnik zajęć sam modeluje swoje ciało zgodnie z tematem zajęć (czas na przygotowanie formy).

• Hasło - prezentacja w formie pomnika hasła podanego przez prowadzącego (natychmiastowa reakcja na polecenie).

• Słoneczko - decydującym elementem jest zestawienie poglądów w formie ułożonych z kartek promieni, hasłowo prezentujących tę samą odpowiedź.

• Opowiadanie improwizowane - istotą techniki są dwa elementy: głośne czytanie (lub opowiadanie) tekstu przez narratora oraz pantomimiczna prezentacja przebiegu odczytywanych wydarzeń przez wskazane osoby.

• Karuzela przedstawień - uczestnicy stoją w kręgu, indywidualnie lub w grupach przedstawiają jaką prostą sytuację (np. moment wręczania prezentu), prezentacja odbywa się w zwolnionym tempie, jest powtarzana trzykrotnie przez kolejne osoby lub zespoły.

• Scenka improwizowana - przygotowanie a następnie prezentacja ruchowa i werbalna pewnej sytuacji (wskazanej przez prowadzącego lub wymyślonej przez uczestników zajęć), zawiera w sobie punkt wyjścia, punkt kulminacyjny oraz rozwiązanie problemu. Sytuacja musi być problematyczna i powinna zawierać w sobie napięcie, aby umożliwić uczestnikom pełne zaangażowania improwizowanie danego wydarzenia.

• Scenka pantomimiczna - j.w., prezentacja obejmuje jedynie zachowania ruchowe, może być wykonywana w zwolnionym tempie.

• Improwizacja - próba prezentacji przebiegu pewnego wydarzenia w rolach jego uczestników (ruchowo i werbalnie) bez uprzedniego przygotowania.

• Zdjęcie - prezentacja pewnej sytuacji zatrzymanej w kadrze (bezruch), jak na zdjęciu.

• Ożywienie obrazu - uruchomienie postaci znajdujących się na zdjęciu

• Film - kilka zdjęć (lub scenek), przedstawiających kolejne wydarzenia powiązane przyczynowo-skutkowo, zdjęcia mogą być kolejno ustawiane lub ich zmiany mogą odbywać się w zwolnionym tempie.

• Stop klatka - polega na zatrzymaniu obrazu w ruchu tak, aby skupić uwagę na jakimś ważnym aspekcie danego tematu i pozostawić czas na jego analizę.

• W „stop klatce” możemy zastosować strategię - 5 poziomów świadomości - polegającą na systematycznym zadawaniu określonych pytań osobom pozostającym w roli. Pytania tworzące strategię to:

• Poziom czynności - Co teraz robisz?

• Poziom motywacji - Dlaczego to robisz?

• Poziom oczekiwań- Co chcesz przez to osiągnąć?

• Poziom modeli i wzorów- Skąd wiesz, że takie zachowanie jest odpowiednie w danej sytuacji?

• Poziom przekonań- jakie są twoje zasady?^.

• Wywiad - technika polegająca na zadawaniu pytań uczestnikom pewnej sytuacji fikcyjnej (uczeń w roli). Pytania mogą pochodzić od prowadzącego zajęcia lub innych członków grupy.

• Gorące krzesło - jeden z uczestników zajęć wchodzi w określona rolę siadając na krześle, pozostałe osoby z grupy przeprowadzają z nim wywiad.

• Tunel myśli - uczestnicy zajęć ustawieni w dwóch rzędach wchodzą w rolę określoną przez prowadzącego, następnie głośno wypowiadają myśli danej postaci.