Święto Plonów

Złoty kłos na polu się pojawił,

chyląc się tam gdzie wieje wiatr.

Tam rolnik swoje zboże uprawił,

wydając nowe ziarna na świat.

Drzewa owoce swe wypuszczają,

od których bije słońca blask.

Na matkę ziemie głośno spadają,

a z daleka słychać rogu wrzask.

Już widać i słychać śmiech, tańce i śpiewy,

a kobiety plotą okrągłe wieńce.

Szepczą o tym wichru powiewy,

niosąc pieśń o pradawnym święcie.

W okrągłej świątyni, gdzie wysoki posąg stoi,

złoty kielich ukazuje się kapłanowi.

W nim słodki miód który ziemię napoi,

więc dziękujmy za plony Świętowitowi.

Za rok czeka nas radość nowa,

bo wszystkie znaki na to wskazują.

Widok kołacza, co w cieniu się chowa,

przyszły urodzaj nam symbolizując.

---