FIZJOLOGIA WYSIŁKU

• zmiany przystosowawcze podczas wysiłku będą zależały od intensywności i czasu jego trwania

• w momencie rozpoczęcia wysiłku wzrasta zapotrzebowanie na tlen w pracujących mięśniach, zwiększa się częstość skurczów serca i objętość wyrzutowa serca

• w wysiłkach o submaksymalnej intensywności (zwykle po 3-5 min), pobór tlenu i inne wskaźniki fizjologiczne ustalają się na pewnym poziomie - równowaga czynnościowa (steadystate)

Wysiłek a częstość skurczów serca i ciśnienie tętnicze

• częstość serca wzrasta natychmiast po rozpoczęciu wysiłku i wprost proporcjonalnie do jego intensywności (liniowo) aż do osiągnięcia wartości maksymalnych - u dzieci i młodzieży może przekraczać 200 uderzeń/minutę.

Przewidywalna, maksymalna częstość rytmu serca = 220 - wiek badanego

• skurczowe ciśnienie krwi wzrasta podczas wysiłku (wraz ze wzrostem pojemności minutowej serca) do 200mmHg

• ciśnienie rozkurczowe z reguły nie zmienia się podczas wysiłku lub nieznacznie wzrasta (maksymalnie o 10 - 20mmHg)

Częstość skurczów serca wzrasta wprost proporcjonalnie do pobierania tlenu przez pracujące mięśnie, zaś pobieranie tlenu jest zależne od intensywności wysiłku

Maksymalny pobór tlenu (VO_{2 MAX}) - największa ilość tlenu pobrana przez organizm w warunkach obciążenia wysiłkiem o maksymalnej intensywności {[l/min] lub [ml/kg/min]}

Poziom VO_2MAX zależy od:

• pojemności minutowej serca

• pojemności tlenowej krwi

• stopnia wykorzystania tlenu

• pracujące mięśnie szkieletowe

Wśród wysiłków o submaksymalnej intensywności istnieje liniowa zależność między ich intensywnością a poborem tlenu i częstością skurczu serca, która umożliwia przewidywalne VO_2MAX. Zależność została wykorzystana przez RYHMING i ASTRAND przy opracowaniu normogramu do przewidywania VO_2MAX na podstawie HR (tętno) i mocy.

1

---