GRUPA B

1. W wierszu polskim kluzula (pełni - nie pełni) funkcję systemową.
2. Podstawową jednostką budowy wiersza jest:

- wers

- zdanie

- sylaba

- stoppa

3. Wiersz emocyjny (stosuje - nie stosuje) średniówki.

4. System wersyfikacyjny to zespół czynników:

- językowych

- prozodyjnych

- stylistycznych

5. Sylabizm nieregularnie mieszany należy do systemów:

- numerycznych

- nienumerycznych

- do żadnego z wymienionych

6. Zestrój akcentowy jest jednostką:

- czysto prozodyjną

- znaczeniowo - prozodyjną

7. Delimitacja prozy wykorzystuje zasady:

- prozodyjne

- gramatyczno - logiczne

- emocjonalne

8. Dla wypowiedzi potocznej w polszczyźnie charakteryst.jest rytm:

- jamb - trochej

- trochej - amfibrach

- trochej - daktyl

9. W poezji polskiej najstarszym systemem numerycznym był: sylabizm.

10. Diereza polega na zbieżności granic zestroju intonacyjnego i stopy, a cezura na ich niepokrywaniu się.

11. W nagłosie wiersza jambicznego (może - nie może) występować trochej.

12. W wierszu daktyl. 3stopowym z podwójną kataleksą rozkład akcentów głównych wygląda następująco: / - - | / - - | /

13. Wiersz toniczny zakłada wyrównanie ilości zestrojów akcentowych w wersie. (do wyboru: sylaby - zestroje akcentowy - acenty główne)

14. W wierszach sylabotonicznych średniówka (może - nie może) dzielić stopy.

15. W systemach numerycznych dominanta jest najczęściej punktem szczytowym antykadencji, a koda przypada w kadencji.

16. Wszystkie wersy wiersza emocyjnego (z wyjątkiem ost. w strofie lub w wierszu) ma intonację:

- wznoszącą

- opadającą

- wznosząco - opadającą

17. Heksametr polski (jest - nie jest) oparty na iloczasie.

18. Opis prozodyjny wiersza wymaga ustalenia:

- intonacji wiersza

- układu rymów

- kompozycji stroficznej