DARY DUCHA ŚWIĘTEGO
Dzieje Apostolskie ukazują dzień Pięćdziesiątnicy. Ci, którzy byli świadkami Zmartwychwstania zgromadzili się razem w jednym miejscu. Trwali tam na modlitwie przez dziewięć dni. Była to pierwsza nowenna Kościoła. Do podjęcia jej zachęcał sam Jezus, gdy mówił: czekajcie, a wtedy otrzymacie Moc z Wysoka i będziecie moimi świadkami.
Gdy Duch Święty zstąpił na nich, doznali przemiany: przestali się bać i odczuwać niepewność, a wypełniło ich nowe życie. Zostali wyposażeni w Moc z Wysoka i mogli odtąd czynić to, co Duch Święty im nakazywał. A pierwszym ich zadaniem było głoszenie Ewangelii na całym świecie, nawet za cenę poświęcenia swego życia. Wtedy Jezusowe „będziecie świadkami” najbardziej się wypełniło, gdyż biblijne słowo „świadek” oznacza „męczennik”.
Dziś i my stajemy, by prosić o wylanie na nas łask Ducha Świętego. Modlitwa o siedem Jego darów ma swoje biblijne źródło. Są nim słowa proroka Izajasza:
…wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej
(Iz 11,2)
Prorok wskazuje w tych wersetach na Mesjasza. To Jezus Chrystus jest ową różdżką i odroślą, na której spoczywa Duch. Do sześciu darów zapisanych w hebrajskiej wersji proroctwa, Pismo Święte dołączyło dar pobożności. I w ten sposób powstała modlitwa o siedem darów Ducha Świętego, która jest w gruncie rzeczy prośbą o jak największe - bo Duchowe - podobieństwo do Jezusa.
Siedmiu darom odpowiadają w Biblii owoce Ducha: „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5,22).
Wszyscy otrzymaliśmy Ducha Świętego podczas naszego Chrztu, a podczas Bierzmowania doznaliśmy łaski umocnienia Ducha Świętego, ale stale potrzebujemy na nowo tego umocnienia.
1. Dar mądrości
Dar mądrości jest najszlachetniejszym, najcenniejszym ze wszystkich darów Ducha Świętego. W księdze mądrości natchniony autor mówi: Przeniosłem ją nad berła i trony i w porównaniu z nią za nic miałem bogactwa. Nie porównałem z nią drogich kamieni, bo wszystko złoto wobec niej jest garścią piasku, a srebro przy niej ma wartość błota. Umiłowałem ją nad zdrowie i piękność i wolałem mieć ją aniżeli światło, bo nie zna snu blask od niej bijący. A przyszły mi wraz z nią wszystkie dobra i niezliczone bogactwa w jej ręku.
Dar mądrości to nadprzyrodzone usposobienie umysłu i woli człowieka, które nakłania do cenienia jedynie Boga. Jest uczestniczeniem w mądrości Jezusa, czyli widzeniem ludzi, rzeczy i ich relacji takimi, jakimi widzi je Bóg. To dar patrzenia na rzeczywistość w perspektywie wieczności. Dzięki temu darowi możemy zobaczyć objawiającą się dobroć Boga we wszystkich zdarzeniach, nawet najboleśniejszych, a to rodzi w duszy pokój i całkowite zawierzenie się Opaczności Bożej.
Przeciwieństwem mądrości jest głupota, która jest owocuje brakiem upodobania w sprawach Bożych. Głupota zatem nie bierze pod uwagę krzyża, śmierci, kruchości życia; nie uwzględnia działania Boga, zawęża horyzont życia wyłącznie do doczesności.
W procesji dar mądrości obrazuje Pismo Święte - list Boga do nas.
2. Dar rozumu
Dar rozumu przychodzi nam z pomocą w zrozumieniu i przyjęciu tajemnic zbawienia, pozwala nam przeczuć całą ich wielkość. Jest on sztuką wnikania w tajemnice Boże. Dar rozumu pojmuje relację między Krzyżem a Trójcą Świętą, między moim krzyżem a miłością Boga - w konkretnej perspektywie mojego życia, losu. Pomaga on rozumieć głęboko to, co najważniejsze: życie, miłość, śmierć. Bez tego daru człowiek nie jest w stanie patrzeć z odwagą na to, co się z nim dzieje. Bez tego światła zdarza się często, że słuchamy kazań, czytamy jakiś tekst duchowy a mimo to nie poznajemy głębszego znaczenia duchowego. Słyszymy lub czytamy słowa, ale one nas nie poruszają, nie przemieniają naszego życia. Dzięki darowi rozumu możemy prawdziwie żyć Słowem Bożym, dostrzec piękno nauki Pana Jezusa.
Dar rozumu symbolizuje zapalona świeca - światło Chrystusa.
3. Dar rady
Dar rady skłania nas do poddawania się natchnieniom Ducha Świętego w konkretnych przypadkach, domagających się podejmowania właściwych decyzji, rozumowania i odnoszenia się do wcześniejszego doświadczenia. Wszystko dokonuje się na zasadzie intuicji, co jest szczególnie istotne, gdy znajdujemy się nagle w sytuacji trudnej i na pozór bez wyjścia. Trafność podejmowanych decyzji wiąże się z doborem właściwych środków niezbędnych do urzeczywistnienia powziętych decyzji. Wyraźnie taką nadprzyrodzoną pomoc obiecuje Jezus Apostołom, kiedy mówi: „Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam podane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was”.
Dar rady owocuje orientacją w moralnej złożoności życia. Odnosi się do rzeczy praktycznych i ma na celu udoskonalenie w nas cnoty roztropności. Sprawia on, że człowiek wie co należy czynić, a czego unikać. Dar rady niweluje wątpliwości, z powodu których człowiek odwleka podjęcie „moralnych” decyzji. Dzięki temu wchodzi w radowanie się życiem, jego prostą, codziennością. Dar rady przynosi duchowy pokój, uzdalnia do entuzjazmu i do działania. Jest źródłem pasji życia.
Dar rady symbolizuje drogowskaz wskazujący, że tylko Jezus jest drogą, prawdą i życiem.
4. Dar męstwa
Nie wystarczy wiedzieć, co należy czynić a czego unikać. Trzeba nadto „czynić prawdę” - jak pisał św. Paweł, to znaczy żyć nią praktycznie, wprowadzać w codzienne życie. Nasza skażona natura nie umie długo wytrwać w dobrem. Duch Święty przychodzi nam z pomocą. Jezus rzekł do apostołów: „A gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi światkami…aż po krańce ziemi”.
To głównie ten dar uwalnia człowieka od lęku przed największym wrogiem - śmiercią, zatem uzdalnia do mężnego trwania w wierze wśród wszelkich prześladowań, aż do męczeńskiej śmierci. Męstwo daje siłę „Ducha”, potrzebną w trudnych doświadczeniach życia, takich jak choroby, rozłąki, kataklizmy i inne. Dar ten pomaga czerpać siłę do życia z samego źródła witalności: z Boga samego. Dar męstwa jest pokarmem nadziei.
W procesji dar męstwa przedstawiamy za pomocą wizerunku bł. Alfonsa Marii Mazurka, ojca tutejszego klasztoru, który został zamordowany przez hitlerowców. Do końca był wierny Chrystusowi i za Niego oddał życie.
5. Dar umiejętności
Korzystając z tego daru jest człowiek w stanie wydawać słuszne sądy w sprawach wiary. On czyni człowieka zdolnym do udziału w mądrości samego Boga. Wsparty darem umiejętności człowiek, potrafi dostrzec ślady Boga w sobie, w świecie, w bliźnich. Dar umiejętności objawia się w tym, że człowiek jest w stanie wybierać zawsze drogę „złotego środka”. Dla korzystających z tego daru rzeczy stworzone stanowią jedynie drogę do Boga - nie zatrzymują się na ich uroków i pięknie.
Dar umiejętności przyczynia się do ożywiania naszej miłości względem Boga. Jest to miłość pełna wdzięczności. Dar ten sprawia również, że człowiek pragnie przymnażać chwały Bogu.
Życie darem umiejętności wyraża się również w otwarciu serca i umysłu na przemieniające działanie Boga. Wtedy Bóg może wprowadzać człowieka w pokorę, czyli poznanie prawdy o sobie samym i o Bogu.
Dar umiejętności owocuje w człowieku otwartym na Ducha Świętego: prawdziwą prostotą, pokorą, cierpliwością, łagodnością, pokojem oraz innymi postawami, które objawiają Boga żyjącego w człowieku. Dlatego dar umiejętności obrazują niesione w procesji owoce.
6. Dar pobożności
Jest on zdolnością traktowania Boga jako prawdziwego i kochającego Ojca. Człowieka podchodzi wtedy z prostotą, szacunkiem, ale i czułością. Stać go również na wychwalanie i adorowanie Boga. Najpełniej oddajemy cześć Bogu wypełniając Jego wolę. Pobożność człowieka zatem wyraża się w słuchaniu Ducha Świętego i posłuszeństwie względem Jego natchnień i pouczeń. Prawdziwa pobożność jest źródłem sił, potrzebnych do znoszenia wszelkich cierpień na wzór Chrystusa. On to jest ikoną „bycia pobożnym”. Dostrzegamy to w Jego modlitwie i w odniesieniu do Boga, które zawarte zostało w słowie „Abba” (≈ tatusiu).
Pobożność wyraża się również w sposobie odnoszenia się do ludzi. Poznać ją po wrażliwości, delikatności, serdeczności i łagodności. Jej przeciwieństwem jest niezdolność rozumienia innych, niewrażliwość na nich, zatwardziałość serca. Pobożność ma swoje źródło w świadomości, że jest się dzieckiem Boga. Dar pobożności jest szczególnie potrzebny każdemu chrześcijaninowi do właściwego wypełniania jego obowiązków wobec Boga i zajmowania właściwej postawy wobec ludzi.
Dar pobożności jest przedstawiony za pomącą różańca i szkaplerza, które podarowała nam Maryja, abyśmy łatwiej przylgnęli do Boga, bardziej Go pokochali.
7. Dar bojaźni Pańskiej
Dar ten przynosi świadomość własnej kruchości w relacji do Boga. Wzbudza troskę o to, by nie zerwać z Nim relacji. Daje głębokie poczucie, że Bóg jest tajemnicą, z którą nie można igrać, i równocześnie silne pragnienie bycia całym dla Boga. Dar bojaźni Bożej skłania człowieka do zajmowania postawy dziecięcej wobec Boga, któremu, jako najlepszemu Ojcu, nie powinno się sprawiać żadnej przykrości.
To dar, który owocuje odpowiedzialnością za siebie i innych. Bojaźń wobec Pana nie jest czymś, co miażdży, ale czymś, co poszerza serce i daje radość.
Dar bojaźni Bożej ale i wszystkie inne dary Ducha Świętego scaliły się w Matce Bożej. Dlatego procesję zamyka wizerunek Maryi. To Ona jest pełna łaski. To Ona została napełniona Duchem Świętym i w Niej został poczęty Syn Boży. W całym swoim życiu kierowała się światłem Ducha Świętego. To Ona modliła się w wieczerniku razem z apostołami i przeżyła napełnienie Duchem Świętym. Jest dla nas wzorem jak żyć blisko Boga, jak każdy dzień przeżyć w Bogu i dla Jego chwały.
Dary Ducha Świętego - Procesja z symbolami
str.→ 3