TEST WYSIŁKOWY

Przygotowanie pacjenta do badania:

1. Pacjent powinien być poinformowany, aby nie przyjmował pokarmów i nie palił papierosów przynajmniej na 2-3 godziny przed testem, powinien zgłosić się na badanie w odpowiednim ubraniu, umożliwiającym wykonanie wysiłku fizycznego.

2. Przed badanie należy przeprowadzić krótki wywiad i badanie przedmiotowe, by ustalić ewentualne przeciwwskazania do badania wysiłkowego.

3. Drogą specyficznych pytań należy ustalić, jakie leki przyjmuje pacjent oraz rozważyć potencjalne nieprawidłowości poziomu elektrolitów. Lekarz powinien poprosić o okazanie mu oznakowanych opakowań leków, by można je było zidentyfikować i zarejestrować. Przed testem nie należy rutynowo odstawiać beta-blokerów, z powodu możliwości wystąpienia zjawiska „odbicia” (rebound phenomenon). Tym niemniej, o ile badanie jest przeprowadzane w celach diagnostycznych, można je stopniowo odstawiać, jeżeli proces ten pozostaje pod kontrolą lekarza lub pielęgniarki.

4. Jeżeli powód przeprowadzenia testu wysiłkowego nie jest precyzyjnie określony, należy skontaktować się z lekarzem kierującym.

5. EKG powinno być zarejestrowane z 12 odprowadzeń w pozycji leżącej i stojącej. Zapis EKG w pozycji leżącej powinien być porównany z wcześniejszym, wykonanym w tej pozycji. Ta ostania uwaga jest bardzo istotna, szczególnie u pacjentów ze stwierdzoną już chorobą serca, bowiem każda nieprawidłowość może stanowić przeciwwskazanie do przeprowadzenia testu. Może się zdarzyć, że pacjent skierowany w celu wykonania testu wysiłkowego, będzie zamiast tego przyjęty do OIOK. EKG wykonane w pozycji stojącej jest szczególnie ważne dla wykrycia osób, u których pojawia się obniżenie odcinka ST w tej właśnie pozycji u których wyniki testu mogą z tego być powodu fałszywie dodatnie.

Bezwzględne przeciwwskazania do testu wysiłkowego:

1. Ostry zawał serca albo jakiekolwiek świeże zmiany w spoczynkowym EKG

2. Niestabilna choroba wieńcowa

3. Poważne zaburzenia rytmu serca

4. Ostre zapalenia osierdzia albo mięśnia sercowego

5. Zapalenie wsierdzia

6. Ciasne zwężenie zastawki aortalnej

7. Ciężka dysfunkcja lewej komory

8. Ostry zator płucny lub zawał płuca

9. Każde ostre lub poważne zaburzenie pochodzenia pozasercowego

10. Ciężkie upośledzenie fizyczne

Względne przeciwwskazania do testu wysiłkowego:

1. Każda lekka nieprawidłowość pochodzenia pozasercowego

2. Zaburzenia przewodzenia śródkomorowego

3. Ewidentne nadciśnienie tętnicze lub płucne

4. Umiarkowane zaburzenia rytmu typu tachykardii lub bradykardii

5. Umiarkowane wady zastawkowe lub choroby mięśnia serowego

6. Nieprawidłowości wywołane działaniem leków lub dyselektrolitemią

7. Sztuczny rozrusznik serca o stałej częstości rytmu

8. Zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej lub jego ekwiwalent

9. Choroby psychiczne lub niezdolność do współdziałania

Bezwzględne wskazania do przerwania testu wysiłkowego:

1. Ostry zawał mięśnia sercowego lub podejrzenie zawału serca

2. Wystąpienie bólu dławicowego (silniejszego, niż zwykle)

3. Obniżenie skurczowego ciśnienia krwi, pomimo zwiększania obciążenia wysiłkowego z pojawieniem się objawów klinicznych, obniżenie ciśnienia poniżej wartości w pozycji stojącej przed wysiłkiem lub obniżenie ciśnienia o 20mmHg

4. Poważne dysrytmie (blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia, trwały częstoskurcz komorowy, albo narastająca liczba przedwczesnych pobudzeń komorowych)

5. Oznaki upośledzenia perfuzji obwodowej, obejmujące bladość l, sinicę oraz zimną i lepką skórę

6. Objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego, włącznie z ataksją, zawrotami, zaburzeniami wzroku i postawy oraz trudnością koncentracji

7. Problemy techniczne z monitorowaniem pacjenta (jak np. z EKG)

8. Prośba pacjenta

Względne wskazania do przerwania testu wysiłkowego:

1. Wyraźne odchylenia odcinków EKG od linii izoelektrycznej, włączając w to poziome lub skośne do dołu obniżenie odcinka ST o więcej, niż 0,2 mV, czy też uniesienie odcinka ST o 0,2 mV (poza odprowadzeniem aVR)

2. Każdy ból w klatce piersiowej, ulegający nasileniu

3. Wyraźne zmęczenie i skrócenie oddechu

4. Rzężenia

5. Kurcze nóg albo chromanie przestankowe

6. Reakcja nadciśnieniowa (skurczowe ciśnienie tętnicze wyższe niż 260mmHg; ciśnienie rozkurczowe wyższe , niż 115mmHg)

7. Mniej poważne zaburzenia rytmu, takie jak częstoskurcz nadkomorowy

8. Wywołany wysiłkiem blok lewej odnogi pęczka Hisa, którego nie można odróżnić od częstoskurczu komorowego

Uwaga: W badaniach wysiłkowych preferowany jest wysiłek dynamiczny, w przeciwieństwie do izometrycznego, ponieważ może on być stopniowany i kontrolowany oraz obciąża serce raczej objętościowo, niż ciśnieniowo. Tym niemniej, podczas większości rodzajów aktywności ruchowej dochodzi zwykle do połączenia w różnym stopniu obu typów wysiłków.

---