Z XVI-wiecznym portretem trumiennym rozmowa

słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1993

Nie patrz na nas z wyrzutem pyszny szaławiło,	a G a G a
Bądźże z sercem otwartym dla dzieci swych dzieci.	d F G g A
Od twoich czasów sławnych tyle się zmieniło,	d C d a
Że aż szkoda zawracać tym głowę Waszeci.	G F d F G a
Mało wiemy o tobie, coś na Turka chadzał,	a G a G a
Węgra królem obierał i tratował Szweda,	d F G g A
Ale patrzył i tego, by obrana władza	d C d a
Nie zabrała ci czasem, czegoś sam jej nie dał.	G F d F G a
A nie dałeś jej prawa by ci grozić drewnem	F C G a
Bo przed Bogiem za posła nie chcesz Jezuity,	F C B A
By na takie cię pola mogła słać bitewne,	F C d a
Gdzie krew i rany - twoje, a cudze profity.	G F d F G a
A my, co rusz, to przed kimś	e a e
Kolejnym - na kolanach;	a e
Dalekośmy odeszli	C G
Od siły Waszmość Pana.	a h
Po wciąż to nowych dworach	C G
Pętamy się nie w porę;	C D e
Kochamy się w honorach,	C D G
Nie znamy się z honorem.	C D G
Łypnij na nas łagodniej okiem wyrazistym	a G a G a
Co widziało królestwa twojego Wiek Złoty,	d F G g A
Zamiast łajać nas z trumny za sprawą artysty,	d C d a
Że są czasy kolosów i czasy miernoty.	G F d F G a
Rzymskim prawem się szczycisz opartym na sile:	a G a G a
Dłoń złocisty pas maca, kręci wąs sumiasty;	d F G g A
Ale wyrozumiałość - to siły przywilej	d C d a
Urodzony z rozumu na twój wiek szesnasty.	G F d F G a
Czemuś synów nie uczył, z czegoś sam korzystał,	F C G a
Że czapka rozum grzeje, by nie skapiał chyłkiem ?	F C B A
Rychło jeden za drugim - poseł czy statysta -	F C d a
Czapkowali rozumem, a myśleli tyłkiem	G F d F G a
I my - na byle słowo	e a e
Na tylne stajem łapki;	a e
W zawiei z gołą głową	C G
Szukamy własnej czapki.	a h
W tym, co zostało z włości	C G
W dziedzictwie po waszmościach -	C D e
Brakuje nam mądrości,	C D G
Kochamy się w mądrościach.	C D G
Patrz na nas jak uważasz, pyszny szaławiło,	a G a G a
Jest czego ci zazdrościć, jest i za co karcić.	d F G g A
Choć dawno już cię nie ma - cennie ci się żyło,	d C d a
A ci co się cenili - byli tego warci.	G F d F G a
Znaczyło słowo - słowo, sprawa zaś gardłowa	a G a G a
Kończyła się na gardle - które ma się jedno;	d F G g A
Wtedy się wie jak w pełni życie posmakować,	d C d a
A ci, w których krew krąży - przed śmiercią nie bledną.	G F d F G a
Koniem dla nich istnienie ! - trzeba znać ogiera;	F C G a
Pięści słucha, czy pieśni, czy rwie się w step czy w tłum;	F C B A
I umieć nie spaść kiedy piersi pęd rozpiera	F C d a
A spadłszy, szepnąć jeszcze - equus polonus sum!	G F d F G a
A my, nie z własnej winy,	e a e
Aż się przyznawać hadko -	a e
Nie znamy już łaciny	C G
I z polskim nam niełatwo.	a h
Lecz ujrzy przodek w grobie	C G
Na co nas jeszcze stać:	C D e
Bo się kochamy - w sobie!	C D G
Nie pragnąc - siebie - znać!	C D G