TYPOLOGIA MORFEMÓW
Klasyfikacja strukturalna morfemów
morfem nieciągły - morfem, którego reprezentację stanowi połączenie segmentów nietworzących nieprzerwanego ciągu;
np. morfemy czasownikowe ba-… się / boi-… się (`bać się');
morfemy derywacyjne w niektórych typach derywacji postsufiksalno-prefiksalnej,
np. roz-… się, do-… się;
morfem ciągły - morfem realizowany przez allomorfy, z których każdy stanowi nieprzerwany ciąg segmentów fonologicznych; jest to typowa postać strukturalna morfemów w języku polskim;
morfem zerowy - morfem, którego jedyną realizację stanowi morf zerowy (morf, którego reprezentację stanowi zero fonologiczne), np. lęk-ϕ.
Dystrybucyjna klasyfikacja morfemów
morfem swobodny - morfem, którego reprezentacja jest równa wyrazowi tekstowemu (lub połączeniu wyrazów tekstowych), np. gdzie, bo, ale, czy, tak, jutro, tu, zaraz, brr, śmy;
morfem związany - morfem, który nie może wystąpić jako wyraz tekstowy; tworzy wyraz tekstowy zawsze w połączeniu z jakimś innym morfemem lub morfemami;
morfem rdzenny - morfem konstytutywny formy gramatycznej, stanowiący jej strukturalny ośrodek, do którego mogą być dołączane inne (nierdzewne) morfemy związane;
morfem afiksalny - morfem związany, niebędący rdzeniem, tworzący jednak
w połączeniu rdzeniem (i ewentualnie innymi afiksami) wyraz gramatyczny:
prefiks - afiks przed rdzeniem;
sufiks - afiks po rdzeniu;
postfiks - afiks po końcówkach fleksyjnych (np. -ś, -kolwiek).
Funkcjonalna klasyfikacja leksemów
morfem leksykalny
niezmienne
zmienne - różnią się postacią graficzną i fonologiczną ze względu na alternacje;
morfem gramatyczny:
morfem fleksyjny - morfem gramatyczny będący wykładnikiem określonej wartości jakiejś kategorii morfologicznej lub zespołu wartości należących do różnych kategorii morfologicznych jednego leksemu (sufiksy tematyczny - tworzą temat czasownikowy - oraz końcówki fleksyjne);
morfem słowotwórczy - morfem wyrażający stosunek motywacji między dwoma leksemami: motywującym i motywowanym; przede wszystkim morfemy afiksalne.