Świadectwa
Dlaczego seks przedmałżeński to coś złego?
Jestem już teraz kobietą, ale kiedy dopiero co wchodziłam w świat dorosłości poznałam swoją pierwszą miłość. Wspaniałego chłopaka. Po pół roku chodzenia zaczęły się pierwsze niewinne pieszczoty. Skończyły się dla mnie tragicznie. Piszę: dla mnie, bo chłopak ten wyraźnej szkody nie poniósł. Zostałam podczas takich niewinnych zabaw wykorzystana. Wszystko stało się bez mojego przyzwolenia. Był to jeden wielki płacz, mój i mojego chłopaka, kiedy dotarło do niego, co zrobił. Nie tak chciałam... Tym bardziej, że dziewictwo było dla mnie zawsze czymś bardzo ważnym. Ja mam spaprane życie. Do dziś sobie mojej naiwności nie mogę wybaczyć. Zaufałam chłopakowi, który podobno mnie kochał i nie mógł mnie skrzywdzić. Stało się inaczej. To ja nie potrafię ułożyć sobie życia, mam ciągłe poczucie winy. On? Założył rodzinę, zbiera „medale” na polu działalności chrześcijańskiej. Przecież po mężczyźnie nie widać, że współżył. Jednak nie twierdzę, że i on nie miał wyrzutów sumienia. Miał i to duże. Niestety, to o dziewczynie mówi się, że była „wypróbowana” i... to właśnie strasznie boli. To sformułowanie odbiera mi moją godność. Jest to moim ciągłym cierpieniem. Gdybym mogła cofnąć czas... Nie mogę. Myślę więc, że mnie już nikt nie zechce. Bo jakże tak, każdemu kandydatowi na męża mam od początku opowiadać moją historię? Jakże mnie to upokarza, bo który mnie zrozumie? Spotkałam później takiego, jak to się mówi, Bożego chłopaka. Pewien ksiądz poradził mi, byśmy o moim problemie porozmawiali. Chłopak mój klęczał przed Najświętszym Sakramentem i modlił się, by umiał przyjąć to, co mam mu powiedzieć. Początkowo było dobrze. Wytrwał on z tym „ciężarem tajemnicy” cztery lata. Potem uznał, że nie może tego przeskoczyć. On był czysty. Rozstaliśmy się. Reszty życia już nie opowiadam, bo to nie ma sensu. Wiem, że Bóg mnie kocha i wybaczył
wiele, ale ja sobie nie potrafię, bo za każdym razem ciągle za dużo mnie to kosztuje. Jestem więc osobą samotną. Wiele się mówi, jak zapobiegać takim sytuacjom, jednak mało się mówi jak żyć, kiedy już się wszystko ma za sobą. Lepiej więc nie igrać z ogniem. Poparzenia dłużej się goją i zostają blizny, które czy chcesz czy nie, zawsze Ci przypomną o tym, co się zdarzyło.
(http://www.katolik.pl/dlaczego-seks-przedmalzenski-to-cos-zlego-,867,
416,news.html [12.12.2012])
Mieć czystość spojrzenia
U Joanny Raczyńskiej, filigranowej, uśmiechniętej dziewczyny, pragnienie zachowania siebie aż do ślubu pojawiło się bardzo wcześnie, jednak, jak sama przyznaje, było w nim więcej romantyzmu, niż świadomej woli. Kolejne lata spędzone w szkołach na nauce i rozrywkach, zepchnęły na dalszy plan myśli o ideale przedmałżeńskiej wstrzemięźliwości. Dopiero podczas rozmowy z przyjacielem, jeszcze podczas studiów na architekturze, odkryła, że na świecie istnieją podobni do niej ludzie.
- Wtedy nabrałam odwagi i podjęłam decyzję, że tylko mężowi ofiaruję to, co jest najcenniejsze w człowieku - prawdziwą bliskość, dojrzałą miłość i bezgraniczne zaufanie. Marcina - który, jak się później okazało, został jej mężem - Joanna poznała na weselu wspólnych przyjaciół, jednak dopiero w rok później, na Sylwestra, spotkali się znowu. Niedługo zostali parą i zaczęli myśleć o wspólnej przyszłości.
- Rozmowa na temat czystości przedślubnej wywiązała się na jednym z pierwszych spotkań i okazało się, że mamy podobne zdanie. Bliźniacze patrzenie na świat pomogło nam zbliżyć się do siebie - opowiada Joanna. Ale, jak dodaje, nie było łatwo. Jedną rzeczą jest podejmować decyzje, snuć plany, a drugą trzymać się ich. Marcin zwraca uwagę, że zachowanie czystości przedmałżeńskiej to nie tylko rezygnacja z aktu współżycia, ale też dalsze stawianie granic. - Unikaliśmy sytuacji i miejsc, które prowokowałyby do złamania naszego postanowienia. Staraliśmy się panować nad wyobraźnią, starannie dobierając filmy, książki, a nawet tematy rozmów, aby niepotrzebnie nie rozbudzać wyobraźni. Jeśli decydowali się na wyjazd, to tylko w grupie, jeśli na spanie - to w dwóch osobnych pokojach. Tak było aż do dnia ślubu, który na przekór rzęsistemu deszczowi, okazał się najpiękniejszym dniem w życiu Joanny i Marcina - dniem całkowitego ofiarowania siebie. Dzisiaj, w dwa miesiące po ślubowaniu sobie, nie mają wątpliwości, że ich postanowienie było słuszne. - Nie żałujemy. Rok i cztery miesiące, które spędziliśmy we wzajemnej bliskości i poszanowaniu, był bardzo dobrą decyzją. Dzięki niemu zachowaliśmy spokój - przyznaje Marcin.
Co daje trwanie w czystości? Marcin na moje pytanie się uśmiecha, a Joanna wymienia jednym tchem: - Przeogromną radość, szacunek i czystość spojrzenia. Pomaga poznać drugiego człowieka, takim jaki jest on naprawdę.
(http://www.katolik.pl/seks--dopiero-po-slubie, 1314, 416, cz.html[12.12.2012])