23. Regulacje prawne dotyczące przeprowadzania eksperymentu klinicznego
Deklaracja Helsińska 1964r.
Konferencja Helsińska została zwołana przez Word Medical Association (WMA) w 1964r.
Jest jednym z pierwszych międzynarodowych spotkań poświęconych ochronie praw uczestnika badania klinicznego
Jest fundamentem wszystkich późniejszych kodyfikacji w zakresie etyki badań biomedycznych w wielu krajach
Była uaktualniana na kolejnych zjazdach WMA w 1975, 1983, 1989, 1996, 2000, 2002r.
Każde badanie z udziałem ludzi:
Powinno mieć podstawy naukowe i tam, gdzie to właściwe powinno być poprzedzone badaniami laboratoryjnymi i badaniami z udziałem zwierząt
Powinien istnieć protokół badania
Protokół badania powinien być zatwierdzony przez niezależną (od badani i sponsora) Komisję Etyczną
Uczestnik badania powinien być poinformowany o celu, metodzie, ryzyku i potencjalnych korzyściach badania
Uczestnik badania powinien wyrazić zgodę na piśmie
Badacz musi posiadać odpowiednie kwalifikacje
Badacz (i sponsor) jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo pacjenta w badaniu
Pełny, uaktualniony tekst Deklaracji Helsińskiej znajduje się na stronach internetowych WMA
ICH GCP
Międzynarodowa Konferencja ds. Harmonizacji (ICH) 1996r.
Zasady Dobrej Praktyki Klinicznej (GCP, DPK)
Skład ICH:
Europa
USA
Japonia
Cele ICH:
Unifikacja danych przedklinicznych i klinicznych wymaganych do rejestracji leków (EU, USA, Japonia)
Wspólny standard: jakości, bezpieczeństwa i skuteczności leków
ICH GCP rozgranicza odpowiedzialność i obowiązki
Badacza
Sponsora
Komisji Etycznej
Właściwych władz (regulatory authorities)
Dobra Praktyka Kliniczna:
„zespół uznawanych przez społeczności międzynarodową wymagań dot. Etyki i jakości badań naukowych przy prowadzeniu badań klinicznych, gwarantujących ochronę praw, bezpieczeństwo, dobro uczestników tych badań oraz wiarygodności ich wyników”
Prawo Farmaceutyczne
ICH GCP
W Polsce od 20.04.2004r. jest prawem, wcześniej było rekomendacją
1998r. - przetłumaczenie zasad ICH GCP
2002r. - Rozporządzenie MZ w sprawie szczegółowych wymagań Dobrej Praktyki Klinicznej
2004r. Prawo Farmaceutyczne, zasady GCP (DPK) wymienione jako obowiązkowe
NIEZALEŻNA KOMISJA ETYCZNA
Zgodnie z paragrafem 13 Deklaracji Helsińskiej protokół badania klinicznego powinien być zatwierdzony przez niezależną od badacza, sponsora i innych wpływów Komisję Etyczną
„niezależne ciało instytucjonalne, regionalne, państwowe, międzynarodowe składające się z osób związanych zawodowo z medycyną/nauką oraz osób nie związanych z tymi dziedzinami, odpowiedzialne za to, by dobro i prawa osób uczestniczących w badaniu były chronione, tym samym dające rękojmię kontroli społecznej. Niezależna Komisja Etyczna powinna obiektywnie i bezstronnie ocenić protokół badania, dobór badaczy, sprzętu i osób uczestniczących w badaniu oraz sposób ich informowania i uzyskiwania zgody na udział w badaniu. Status prawny, skład, rola i zadania oraz obowiązujące przepisy dot. Niezależnych Komisji Etycznych mogą być różne w poszczególnych krajach. Niezależne Komisje Etyczne powinny działać zgodnie z zasadami GCP przedstawionymi w niniejszym dokumencie”
ICP GCP
W tradycji europejskiej Komisja Etyczna wydaje opinię o projekcie badania
Odpowiednikiem europejskiej Komisji Etycznej wUSA jest Institutional Review Bard (IRB) i jego gł. rolą jest:
Ocena projektu badania przez KE, mająca na celu zapewnienie praw i bezpieczeństwa uczestnikom badania
Skład Komisji wg ICP GCP
Co najmniej 5 członków, którzy „jako zespół powinni posiadać kwalifikacje i doświadczenie umożliwiające zapoznanie się z projektem oraz ocenę naukowych, medycznych i etycznych proponowanych badań
Przynajmniej jeden z członków KE powinien być layperson, czyli osobą której obszar zainteresowań profesjonalnych leży poza strefą nauki
Co najmniej jeden członek KE powinien nie być związany z instytucją lub ośrodkiem badania