ZABURZENIA BARWNIKOWE Piegi Są to drobne, przebarwione plamy, najczęściej rozsiane, umiejscowione w okolicach odsłoniętych, głównie na twarzy. Piegi są częstsze u osób młodych oraz u osób rudych. Zmiany mają charakter genetyczny. Są to plamy jasno- lub ciemnobrunatne, o gładkiej powierzchni, leżące w poziomie skóry. Poza twarzą mogą zajmować wyprostne części przedramion i grzbiety rąk, układ jest z reguły symetryczny. Utrzymują się w ciągu całego życia, ale są mniej nasilone w starszym wieku. W lecie uwidaczniają się bardziej pod wpływem słońca. W leczeniu stosuje się miejscowo środki złuszczające, duże znaczenie ma także ochrona skóry przed promieniowaniem słonecznym. Plamy soczewicowate Są to dobrze odgraniczone od otoczenia plamy jasno- lub ciemnobrunatnej. Są zwykle mnogie. Najczęściej zajmują tułów. Pojawiają się w dzieciństwie. Wymagają odróżnienia od piegów, które są drobniejsze i zajmują głównie twarz oraz okolice odsłonięte. Plamy soczewicowate słoneczne oraz starcze pojawiają się pod wpływem przewlekłego działanie promieni słonecznych lub w przebiegi PUVA-terapii albo też u osób w starszym wieku, przeważnie o jasnej karnacji, trudno opalających się. Nieregularnego kształtu, brunatne plamy o gładkiej powierzchni mogą być pojedyncze lub bardzo liczne, zwłaszcza na rękach, przedramionach i twarzy, przybywa ich zdecydowanie w porze letniej. Są defektem kosmetycznym, nie |
stanowią punktu wyjścia czerniaka. Leczenie polega na bardzo łagodnym zamrażaniu płynnym azotem. Ostuda Są to przebarwione plamy w obrębie twarzy bez poprzedzającego i towarzyszącego stanu zapalnego, występujące głównie u kobiet. Przebarwienia są związane ze wzmożonym wytwarzaniem melaniny. Czynnikami wywołującymi lub sprzyjającymi są: ciąża, zaburzenia miesiączkowania i stany zapalne przydatków, zaburzenia wewnątrzwydzielnicze, choroby wątroby, stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych oraz kosmetyków zawierających środki światłouczulające. Przebarwienia są różnie nasilone- od żółtobrunatnych do ciemnobrunatnych plam o dobrym odgraniczeniu i nieregularnych zarysach. W ich obrębie nie występuje zaczerwienienie, złuszczanie ani zanik. Zmiany mogą ustępować samoistnie, np. po porodzie, po leczeniu hormonalnym, odstawieniu wywołujących leków. Jeśli stwierdza się zaburzenia hormonalne lub chorobę wątroby, leczenie powinno być przyczynowe. Miejscowo można stosować środki odbarwiające. Bielactwo nabyte Są to zazwyczaj liczne, odbarwione plamy, różnego kształtu i wielkości, nie wykazujące objawów zapalnych ani zaniku, otoczone przebarwioną obwódką. Występują równie często u dzieci, jak i u dorosłych. Choroba występuje rodzinnie w 30% przypadków. Zaburzenia melanogenezy polegają głównie na zmniejszonym wytwarzaniu melaniny i niszczeniu melanocytów |
w wyniku procesu autoimmunologicznego. Podstawowym objawem są ostro odgraniczone odbarwienia z przebarwieniami na obwodzie. W otoczeniu i obrębie mieszków włosowych w plamach bielaczych utrzymuje się nierzadko barwnik i z tych miejsc rozpoczyna się zazwyczaj repigmentacja. Włosy w obrębie plam odbarwionych są siwe. Umiejscowienie jest rozmaite, najczęściej jednak odbarwienia dotyczą twarzy, grzbietów rąk i narządów płciowych, ale mogą być uogólnione. Okres trwania jest wieloletni, ale najczęściej zmiany utrzymują się w ciągu całego życia. Plamy pojawiają się nagle lub stopniowo. W lecie są bardziej widoczne. Na ogół nie powodują świądu. Nie ma dotychczas całkowicie skutecznego leczenia przyczynowego. Stosuje się fotochemioterapię, jak w łuszczycy. Znamię Suttona Jest to znamię nietypowe, ma postać plamy albo grudki. Wokół znamienia występuje biała obwódka (miejscowe bielactwo), czyli białe Hallo. Występuje najczęściej u dojrzewającej młodzieży. Znamię trwa najczęściej kilka miesięcy (powyżej 6) do kilku lat. Plama znika (repigmentuje się). |
|
|