Scenariusz przedstawienia z okazji spotkania wigilijnego z rodzicami
„Maleńka Dziecina wśród bajkowych postaci” - mini jasełka
Data spotkania: 20 grudzień 2001r.(czwartek)
Klasa: II C wraz z rodzicami.
Prowadzący: Janina Malicka
Miejsce spotkania: klasa szkolna i sala gimnastyczna.
Narrator 1: Zbliżają się święta Bożego Narodzenia - święta poprzedzone miłością wigilijnego wieczoru, czarem choinki i polskiej kolędy.
Narrator 2: I my dzisiaj w gronie kolegów, naszej wychowawczyni, kochanych rodziców, pragniemy kontynuować ten piękny polski obyczaj wspólnego kolędowania, radowania się z bycia razem.
Narrator 3: Zapraszamy wszystkich do wspólnego śpiewania kolędy, pieśni związanej z liturgią Bożego Narodzenia, lecz i pieśni domowej, rodzinnej, śpiewanej w gronie najbliższych, w blasku choinki, przy wigilijnym stole.
(wybiegają gwiazdki)
Gwiazda I:
Już mrok zapada pierwsza gwiazda świeci.
Radujemy się wszyscy, dorośli i dzieci.
Gwiazda II:
W tę noc najwspanialszą, Maleńka Dziecina
zmienia serca ludzkie. Radość się zaczyna.
Gwiazda III:
Wszyscy powitajmy Jezusa małego.
Niebo go zesłało dla dobra naszego.
Anioł:
Radość dzisiaj wielka ogarnia wszystkie serca, bo Pan wszechświata w maleńkiej Dziecinie przyszedł między ludzi, a wraz z Nim zagościł na ziemi pokój niezgłębiony.
W tę noc wigilijną zapukamy do domów naszych bajkowych przyjaciół. Przekonajmy się, że w czasach mesjańskich, Pan Jezus zmienia serca.
Pierwszą gościnę przyjmiemy u Śnieżki.
(Macocha przygląda się w lusterku)
Królowa:
Nienawidzę Śnieżki. Dobrze, że wygnała ją z zamku. Teraz w moim lusterku tylko ja będę najpiękniejsza. Lustereczko powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy na świecie. Cóż to, w lustereczku zamiast mojego odbicia, widzę Dziecię przecudnej urody. Leży w żłóbku na słomie, silny blask od niego bije. Ciekawa jestem, któż to taki?
(Pojawia się Anioł)
Anioł:
W swym lusterku zobaczyłaś Zbawiciela Świata.
-Chodź! - Zaprowadzę cię do Niego.
(Idą. Królowa pochyla się nad Dzieciątkiem. W tym czasie w chatce krasnoludków Śnieżka przygotowuje wieczerzę.)
Śnieżka:
Miłe dobre krasnoludki, zasiądźmy do stołu, przygotowałam wieczerzę wigilijną.
Krasnoludki:
Dziękujemy ci, Śnieżko! Ale, dlaczego jesteś smutna?
Śnieżka:
Myślę o królowej, która przegnała mnie z zamku. Jej serce jest zimne i przepełnione złością. Chciałabym, żeby zdarzył się jakiś cud i dobroć przepełniła jej serce. Jak dobrze byłoby razem usiąść do wigilijnej wieczerzy.
(Rozlega się pukanie. Wchodzi macocha - królowa.)
Królowa:
Śnieżko, wybacz mi! Dzieciątko Jezus stopiło lód w moim sercu. Chcę być dla ciebie dobra i wynagrodzić krzywdę, którą ci uczyniłam.
(Zasiadają do wieczerzy. Śpiewają kolędę.)
Anioł: (do gwiazd):
Widziałyście! W tę świętą noc maleńki Jezus ogrzał serce królowej. Śnieżka jest szczęśliwa.
Gwiazda I:
A czy, w tę przecudną noc, Kopciuszek też będzie szczęśliwy?
Anioł:
Zobaczymy...
(Macocha wraz z córkami zasiadają przy zastawionym stole. Kopciuszek krząta się wokół nich.)
Macocha:
Dziś wigilia, usiądźmy do wieczerzy, moje kochane córki. Kopciuszku! - pośpiesz się z tym nakrywaniem.
Córka I:
Mamo, jak dobrze, że ten kocmołuch nie siedzi z nami przy wspólnym stole.
Córka II:
Jeszcze by nas pobrudziła!
(pojawia się Anioł.)
Anioł:
Drogie niewiasty, pójdźcie ze mną!
(Idą do żłobka)
Oto przybył Zbawiciel świata. Przynosi w darze waszym sercom dobroć niepojętą.
(Zachwycają się Dzieciątkiem i idą do chaty.)
Córka I:
Mamo! W moim sercu gości radość!
Córka II:
Mamo! W moim sercu zapanował pokój.
Córki ( do Kopciuszka):
Wybacz nam siostrzyczko.
Kopciuszek:
Cieszę się, że jesteście teraz dla mnie takie dobre. Dziękuję wam.
Macocha:
Przebacz córeczko. Usiądźmy więc razem do wspólnej wieczerzy. Niech łaska, którą podarował nam Jezus ogarnie nas wszystkich.
(Przytulając się siadają do kolacji i śpiewają kolędę. W oddali słychać wycie wilka. Przestraszone gwiazdki pytają Anioła.)
Gwiazdka II:
Co to za zwierz tak strasznie wyje?
Anioł:
To wilk, który chce pożreć Czerwonego Kapturka i chorą babcię.
Wilk:
Zimno mi! Jestem głodny! Jestem zły!
Anioł:
Chodź ze mną, wilku. Zaprowadzę cię do Małego Jezusa. Ogrzejesz w Jego promyczkach swoje srece.
(Idą do żłóbka. Następuje przemiana. Wilk skacze radośnie.)
Czerwony Kapturek:
Babciu, abyś szybko wyzdrowiała przyniosłam ci koszyk pełen smakołyków na dzisiejszą kolację wigilijną.
Babcia:
Och, dzięki ci kochana wnusiu. Wigilia to szczególne święto, to najpiękniejsza wieczerza w roku. Maleńki Jezus odmienia wszystkie złe serca, nawet zwierzęta stają się lepsze i są przyjazne.
(Pukanie do drzwi. Wchodzi wilk. Babcia i wnuczka boją się go.)
Wilk:
Nie bójcie się! Byłem w szopce u Jezusa maleńkiego. Ta Słodka Dziecina zmieniła serce moje. Teraz jestem dobry. Nie zrobię wam krzywdy.
Babcia i Czerwony Kapturek:
Skoro tak, to zaprowadź nas do tej Boskiej Dzieciny, my też chcemy oddać jej hołd.
Anioł:
Już wybiła najwspanialsza godzina. Na świat przyszła maleńka Dziecina.
Pójdźmy złożyć jej pokłon milenijny Wszyscy wspólnie kolędę zaśpiewajmy.
( Kolęda: „Pójdźmy wszyscy do stajenki”)
Recytator I:
Dlaczego jest święto Bożego Narodzenia?
Dlaczego wpatrujemy się w gwiazdę na niebie?
Dlaczego śpiewamy kolędy?
Recytator II:
Dlatego, żeby się uczyć miłości do Pana Jezusa.
Dlatego, żeby podawać sobie ręce.
Dlatego, żeby się uśmiechać do siebie.
Dlatego, żeby sobie przebaczać.
Recytator I:
Jest w moim kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny
przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie,
ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny,
najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie.
Recytator II:
To właśnie tego wieczoru, gdy mróz lśni jak gwiazda na dworze,
przy stołach są miejsca dla obcych, bo nikt być samotny nie może.
To właśnie tego wieczoru, gdy wiatr zimnym śniegiem dmucha,
w serca złamane i smutne cicha wstępuje otucha.
To właśnie tego wieczoru od bardzo wielu wieków
pod dachem tkliwej kolędy Bóg się rodzi w człowieku.
(Kolęda „Cicha noc”)
Recytator III:
„Cicha noc, święta noc...:Tylko jedna taka w roku.
Niesie sercu wielką moc, łzę wzruszenia budzi w oku
Recytator IV:
Ogłasza miłość najciszej jak umie „Ludziom ze wszystkich stron:
I w tym milczeniu, i w drzew szumie uczy jak kochać rodzinny dom.
(Kolęda „Wśród nocnej ciszy”; organy)
Recytator V:
Serdecznie płyną kolędy i gwiazda się cieszy na niebie. Każdy tak jasno uśmiechnięty i wszyscy z miłością patrzą na siebie.
Recytator III:
Podzielić się opłatkiem, powiedz mi co to znaczy?
Recytator IV:
To dobrze życzyć innym i wszystko im przebaczyć.
Recytator V:
Przy wigilijnym stole, łamiąc opłatek święty,
pomnijmy, że dzień ten radosny w miłości jest poczęty.
Recytator VI:
Że jako mówi nam wszystkim dawne, odwieczne orędzie,
z pierwszą na niebie gwiazdą Bóg w naszym domu zasiądzie.
Recytator V:
Sercem Go przyjąć gorącym, na oścież otworzyć wrota -
Oto czynić nam każe Miłość największa cnota.
(Kolęda „W żłobie leży”)
Prowadzący I:
Dla większości nas kolęda to dom,
ukochane twarze rodziców, sióstr, braci,
miejsce przy stole dla tajemniczego wędrowca.
Prowadzący II:
To biel trzymanego w drżących dłoniach opłatka
i dzielenie się nim wzajemnie
wraz z życzeniami pełnymi miłości.
Prowadzący I:
Pragniemy przekazać również nasze świąteczne życzenia w przekonaniu,
że dobrych słów nigdy nie jest za wiele.
Życzymy tego wszystkiego, co chciał powiedzieć poeta:
Recytator I:
Wesołych Świąt!
Bez zmartwień, z barszczem, z grzybami, z karpiem,
Z gościem, co niesie szczęście!
Czeka nań przecież miejsce.
Recytator II:
Wesołych Świąt!
A w święta, niech się snuje kolęda,
i gałązki świerkowe
niech nam pachną na zdrowie.
Recytator III:
Wesołych Świąt!
A z Gwiazdką -
pod świeczek łuną jasną
życzymy sobie - najwięcej:
zwykłego ludzkiego szczęścia.
Wychowawca :
Ta cicha i święta noc została dana nam po to,
Abyśmy mogli zobaczyć świat oczami dziecka.
Abyśmy mogli odnaleźć w tym zaśpieszonym czasie
zapach świerkowego drzewka z dzieciństwa,
Abyśmy mogli zobaczyć w sobie i innych
pragnienie pokoju, akceptacji i miłości.
Niech to będą zdrowe i wesołe Święta Bożego Narodzenia.
Święta powrotu do zagubionych ludzkich spraw.
A Nowy Rok niech będzie rokiem pomyślności i spełnionych nadziei.