TEMAT: Tydzień dzieci miał siedmioro - nauka dni tygodnia.
GRUPA WIEKOWA: 4-5 latki
CELE:
Dziecko:
- czerpie radość z uczestnictwa w zabawach ruchowych,
- łączy w pary pasujące do siebie obrazki i przedmioty,
- uważnie słucha utworu literackiego,
- ilustruje ruchem treść wiersza,
- wypowiada się na bliskie mu tematy,
- określa nastrój utworu muzycznego,
- bez przygotowania przedstawia ruch do muzyki,
- wie, czego brakuje i potrafi to dorysować.
METODY: słowna, czynna, oglądowa
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: tamburyn, szarfy w czterech kolorach, obrazki do pary, wiersz J. Brzechwy „Tydzień”, kartki dla każdego dziecka, kredki, długi arkusz papieru podzielony na 7 części
PRZEBIEG:
1. „Kto ma taką samą szarfę?” - zabawa ruchowa, orientacyjno-porządkowa.
Dzieci otrzymują szarfy w czterech kolorach (każda grupa kolorów musi być parzysta, jeśli nie - nauczyciel zakłada szarfę i staje się uczestnikiem zabawy) i poruszają się do dźwięków tamburynu. Na wyraźny sygnał szukają dziecka z takim samym kolorem szarfy i trzymają się za ręce.
2. „Co pasuje” - zabawa dydaktyczna. Każde dziecko losuje obrazek przedstawiający bawiące się dzieci. Jego zadaniem jest dobrać pasującą do niego ilustrację z atrybutem, którym bawią się dzieci na głównym obrazku. Dla podwyższenia stopnia trudności nauczyciel umieszcza również ilustracje, które nie mają pary.
3. „Tydzień” - wysłuchanie wiersza J. Brzechwy. Dzieci siedzą w kręgu na dywanie i słuchają utworu.
Tydzień dzieci miał siedmioro:
„Niech się tutaj wszystkie zbiorą!”
Ale przecież nie tak łatwo
Radzić sobie z liczną dziatwą:
Poniedziałek już od wtorku
Poszukuje kota w worku,
Wtorek środę wziął pod brodę:
„Chodźmy sitkiem czerpać wodę”.
Czwartek w górze igłą grzebie
I zaszywa dziury w niebie.
Chcieli pracę skończyć w piątek,
A to ledwie był początek.
Zamyśliła się sobota:
„Toż dopiero jest robota!”
Poszli razem do niedzieli,
tam porządnie odpoczęli.
Tydzień drapie się w przedziałek:
„No, a gdzie jest poniedziałek?”
Poniedziałek już od wtorku
Poszukuje kota w worku -
I tak dalej...
Po przeczytaniu tekstu nauczyciel pyta:
- Ile dzieci miał tydzień?
- Czy pamiętacie, jak się nazywały?
- Co robiło każde z nich?
4. Ilustrowanie ruchem treści wiersza - nauczyciel kolejny raz czyta wiersz, a dzieci przedstawiają ruchem kolejne dni tygodnia i opisywane czynności (szycie igłą, nabieranie sitkiem wody itd.).
5. Inscenizacja - nauczyciel wybiera 8 (7 dni tygodnia i tydzień) chętnych dzieci, które przedstawią wiersz w formie miniteatru. Reszta dzieci bacznie obserwuje, siedząc w półkolu.
6. „Nasz kalendarz” - wykonanie prac plastycznych.
Nauczyciel rozmawia z dziećmi o tym, co robią w poszczególne dni tygodnia. Następnie zawiesza w widocznym miejscu szkielet kalendarza (długi arkusz papieru podzielony na 7 części). Omawia z dziećmi aktywności w każdym dniu tygodnia i wspólnie rysują schematyczne rysunki symbolizujące dane zajęcia (np. poniedziałek - ćwiczenia gimnastyczne, wtorek - zajęcia umuzykalniające itp.). Pozostaje wolne miejsce w sobotę i w niedzielę. Zadaniem dzieci jest samodzielne narysowanie tego, co robią lub chciałyby robić w weekend. Po skończonej pracy przedszkolaki pokazują swoje prace koleżankom i kolegom, opowiadają o pokazanych tam zajęciach.
Na koniec zajęć rysunki dzieci powieszone zostają na kalendarzu.