Etyka utylitaryzmu:

1. Hedonizm psychologiczny:

1. Każda istota dąży z natury do osiągnięcia przyjemności i unika przykrości.. „Przyjemność jest jedynym dobrem przykrość jedynym złem.”

2. Czym jest przyjemność, a czym przykrość? "Nie potrzebujemy w tej sprawie żadnych subtelności metafizyki. Nie trzeba radzić się ani Platona, ani Arystotelesa. Przykrość i przyjemność to to, co każdy jako takie odczuwa."

II. Zasada maksymalizacji szczęścia

1. Obiektywne kryterium moralności, rozstrzygające o słuszności ludzkiego postępowania. "Tylko przyjemność i przykrość mogą wskazywać, co powinniśmy czynić oraz stanowić o tym, co będziemy czynili. Do ich tronu przytwierdzono z jednej strony miarę słuszności i niesłuszności, z drugiej łańcuch przyczyn i skutków. "

2. Co zatem powinienem czynić: powinienem działać tak, by maksymalizować zawsze szczęście osób zainteresowanych moim postępowaniem. Lub w innym ujęciu: powinienem maksymalizować użyteczność społeczną. Użyteczne jest działanie, które szczęście ogółu maksymalnie powiększa.

3. Szczęście ogółu to suma zadowolenia poszczególnych jednostek tworzących społeczność. Każda z tych jednostek sama decyduje, co składać się ma na jej własne szczęście powinno.

3. Kalkulacja korzyści i strat:

1. Zasada największego szczęścia zakłada dokonywanie w konkretnej sytuacji kalkulacji korzyści i strat, jakie powoduje ludzkie postępowanie. Rachunek ten może być, według utylitarystów, w pełni wymiernym.

2. Etyka wskazywać ma precyzyjne kryteria przeprowadzenia odpowiedniego rachunku, pozwalającego ocenić, na ile dany czyn zwielokratnia przyjemność tych, którzy zainteresowani są jego konsekwencjami, tych których interes wchodzi w grę. Bentham kryteria takiej kalkulacji wskazuje.

1