Postępowanie sonitarno-weterynaryjne z odpadami weterynaryjnymi w rzeźniach i laboratoriach

Postępowanie w rzeźni:

• oddzielny pojemnik na odpady

• badania laboratoryjne

• brak kontaktu z produktami nadającymi się do spożycia i przetworzenia

• wynajęcie specjalnej firmy zajmującej się transportem niebezpiecznych dla środowiska i ich utylizacją

• utylizacja powinna odbywać się zachowaniem ostrożności, żeby żadna substancja nie przedostała się do środowiska naturalnego

Postępowanie w laboratorium:

- założenie rękawiczek

• zachowaniu najwyższej ostrożności przy badaniach

• ostrożności w przechowywaniu w odpowiednich pojemnikach

• wynajęcie specjalnej firmy zajmującej się transportem niebezpiecznych dla środowiska i ich utylizacją

• utylizacja powinna odbywać się zachowaniem ostrożności, żeby żadna substancja nie przedostała się do środowiska naturalnego

W UE przemysł utylizacyjny musiał podporządkować swoją działalność ochronie zdrowia publicznego. Produkty uboczne uboju zostały podzielone na trzy kategorie:

• odpady niskiego ryzyka (LRM), które nie stanowią zagrożenia dla ludzi i zwierząt. Do tej grupy należą produkty uboczne uboju pochodzące od zwierząt rzeźnych uznanych za zdatne do spożycia

• odpady wysokiego ryzyka (HRM), które nie są przeznaczanie do żywienia zwierząt, ale po przetworzeniu mogą być wykorzystane jako nawóz, materiał opałowy, surowiec do produkcji biogazu. Są to głównie padłe zwierzęta oraz produkty uboczne uboju zwierząt u których stwierdzono choroby niebezpieczne dla ludzi

• odpady szczególnego ryzyka (SRM), które podlegają wyłącznie spaleniu w wysokich temperaturach, a ich utylizacją zajmują się wydzielone zakłady. Są to padłe owce i bydło oraz uboczne produkty uboju przeżuwaczy.