1. d  2. a 3. c 4. a 5. c 6. b 7. c 8. b 9. b 10. a 11. a 12. b 13. a 14. c 15. d 16. a 17. c 18. a 19. b 20. a

1. Aproksymacja ma na celu:

1. rozciąganie mięśni

2. torowanie wykonywania ruchu

3. zmniejszenie bólu stawowego

4. poprawę stabilizacji

2. Trakcja ma na celu:

1. zmniejszenie bólu stawowego podczas ruchu

2. zwiększenie siły mięśniowej

3. stymulację mięśni antygrawitacyjnych

4. torowanie odruchów równoważnych

3. Czy we wzorku kończyny górnej zgięcie, odwiedzenie, rotacja zewnętrzna łopatka ustawia się:

1. w elewacji przedniej

2. w depresji tylnej

3. w elewacji tylnej

4. w depresji przedniej

4. Ekscentryczną pracę mięśni tułowia uzyskamy przez:

1. elewację przednią łopatki, depresję tylną miednicy

2. elewację przednią łopatki, elewację tylną miednicy

3. depresję tylną łopatki, elewację przednia miednicy

4. elewacja tylna łopatki, elewacja przednia miednicy

5. Możliwość aktywizowania chorego obszaru ciała przez pracę silniejszymi odcinkami ciała lub mięśni w jednym łańcuchu kinematycznym pacjenta to:

1. trakcja

2. aproksymacja

3. irradiacja

4. stretch

6. Podczas ruchu wzorcem kończyny dolnej zgięcie, przywiedzenie, rotacja zewnętrzna, mięśnie tułowia będą pracować:

1. ekscentrycznie

2. koncentrycznie

3. izometrycznie

4. statycznie

7. Podczas ruchu wzorcami stosowanymi w koncepcji PNF, ruch odbywa się:

1. tylko w 1 płaszczyźnie

2. tylko w 2 płaszczyznach

3. ruch jest wielopłaszczyznowy

4. wszystkie odp są poprawne

8. Opór optymalny to:

1. max opór jaki jest w stanie wykonać terapeuta

2. dopasowany do możliwości pacjenta

3. mniejszy od max możliwości pacjenta

4. zwiększający napięcie mięśniowe

9. Kontakt wizualny ma na celu:

1. uświadomienie choremu oczekiwanego ruchu

2. kontrolę i korekcję ruchu przez pacjenta

3. poprawę czucia ruchu

4. osiągnięcie optymalnej irradiacji

10. Skrót PNF oznacza:

1. prioproceptywne nerwowo mięśniowe torowanie

2. prioproceptywne nerwowo mięśniowe wzmacnianie

3. prioproceptywne nerwowo mięśniowe przyspieszanie

4. prioproceptywne nerwowo mięśniowe odwzorowywanie

11. Metoda Vojty bazuje na:

1. odruchowej lokomocji

2. pobudzaniu układu przedsionkowego

3. przetwarzaniu sensorycznym

4. planowaniu ruchu i pamięci ruchowej

12. Reakcje ułożeniowe są:

1. zależne od motywacji dziecka do poznawania otocznia

2. wywołane przez nagłą zmianę ułożenia dziecka w przestrzeni

3. niezależne od wieku niemowlęcia

4. niezależne od dojrzałości OUN

13. Reakcje posturalne:

1. diagnozują zaburzenia ośrodkowej koordynacji

2. nie pomagają ustalić głównego problemu

3. determinują efekty terapii

4. nie diagnozują zaburzeń ośrodkowej koordynacji

14. Odruchy:

1. są zależne od woli badanego

2. wyzwalane są bez użycia bodźca zewnętrznego

3. mają określony czas kiedy powinny występować

4. pojawiają się niezależnie od poziomu rozwoju

15. Terapia Vojty może być stosowana:

1. nie przed 1 mc życia

2. nie przed 6 mc życia

3. nie po 15 roku życia

4. od narodzin dziecka

16. Pobudzanie OUN przy zastosowaniu metody Vojty uzyskamy przez:

1. odpowiednią pozycję wyjściową i uaktywnieniu stref wyzwalania

2. zastosowanie odpowiednich wzorców ruchowych

3. zastosowanie optymalnego oporu

4. przez percepcję

17. Chód w fazie przenoszenia zaczyna się od:

1. pełnego obciążenia

2. przetaczania stopy

3. odbicia

4. kontaktu pięty z podłożem

18. Chód fizjologiczny to:

1. rytmiczne gubienie i odzyskiwanie równowagi

2. wykonywanie kroków dostawnych

3. brak ruchów kończyn górnych

4. zaburzenia stabilizacji tułowia

19. Elewacja przednia prawej łopatki jest na godzinę:

1. 7

2. 1

3. 11

4. 5

20. Rytmiczne pobudzanie ruchu jest techniką:

1. agonistyczną

2. antagonistyczną

3. trzymają rozluźnij

4. napnij rozluźnij