Burszta, kuligowski „dalsze przygody kultury w globalnym swiecie”

„Metakultura, w której żyjemy”

- Metakultura, to kultura, która mówi o innej kulturze i która nieustannie wytwarza warunki ku temu, aby komentować i projektować kolejne poziomy własnej ekspansji.

- dzieki masowym mediacjom jakikolwiek wytwor kult, który się pojawia nigdy nie jest tworzony jako odrębny element, ale już w punkcie wyjscia jest czescia symultanicznej (odbywajacej sie jednosczesnie) totalności. przedmioty nie tyle wiec wymagaja ich „odkrycia” przez odbiorcow, ile musza się „sprawdzic”na rynku, już uprzednio intencjonalnie stworzonym. solidne, trwale przedmioty ustępują obecnie miejsca łatwym w uzyciu, rownie latwo wymienialnym sprzętom, którymi otacza się człowiek oddany w „pacht”(dawniej dzierzawa) kultury konsumpcyjnej.

- kultura ekspresyjna uzaleznia się od mediow, podobnie jak odbiorcy zaczynaja identyfikowac sama kulture z inf

- kazda kultura rozprzestrzenia się dzieki konkretyzacji w rzeczach, a wiec w manifestacjach symbolicznych. zaczyna dominowac cyrkulacja, która jest warunkiem podst pojawienia się metakultury nowości. W jej obrebie kultura tworzy wlasne kopie, stara się za wszelka cene uzyskac status nowości, być na czasie, spełnić pragnienia ludzi.

- posiadac oznacza posiadac najnowsza wersje przedmiotu służącego „obsłużeniu” którejś ze sfer zycia. Metakultura nowości tworzy zapotrzebowanie na dalsze formy, rozprzestrzeniające się w analogiczny sposób, tym samym stajac się „kultura o kulturze”. jest to rosnaca komercjalizacja wszystkich doznan człowieka

- związek miedzy narastajaca liczba rzeczy zbędnych a instrumentalizacja przezyc traktowanych jako „prawdziwe” uczestnictwo w kulturze nie bylby jednak jasny, gdyby nie poczynic kilku dodatkowych uwag - pierwsza zwiazana jest z coraz wieksza krótkotrwałością przedmiotow, jakimi się otaczamy.

- przedłużaniu zywota zjawisk z zalozenia ulotnych sluzy miedzy innymi, zjawisko rozpowszechnionego ekshibicjonizmu twórców i odtwórców, które proponujemy nazwac regula stringow umysłowych.

> żarłoczność przemyslu kulturalnego polega również na tym, ze zaciera się granica miedzy zyciem osobistym idola a kreacjami, jakie tworzy na ekranie, scenie czy w klubach muz.

> po pierwsze granica prywatności jest coraz ciensza, staje się wrecz symboliczna, jak ow pasek materialu

> po drugie granica ta wyznacza jedynie obszar najbardziej intymnych sfer zycia, cos czego nie wolno dzisiaj pokazywac, niezbędne minimum wstydu. Inaczej mówiąc - jest to granica miedzy ekshibicjonizmem a zwykla pornografia, jeszcze dzis nie przekraczalna w kult popularnej

>ale stringi umysłowe to nie tylko zjawisko w kulturze, to także fenomen psychologiczny

> zasada stringow umysłowych w kult dzisiejszej jest zatem dazeniem ku temu, aby wizerunek artystyczny popkulturowej ikony wypełniał się jej obrazem „prywatnym”

> dzieki temu rodzi się nasza metakultura popularna jako samowystarczalna, samonapedzajaca się i symultaniczna całość komunikacyjna

- istotne zmiany zachodza także w tradycyjnych kategoriach kulturowych, takich chociażby jak kategoria dzieciństwa

- nie mamy wątpliwości, ze dzieci to bardzo wazny składnik kult konsumpcyjnej

- swiat dziecinstwa rowniez jest elementem układanki pod nazwa metakultury nowości opartej na ugadzetowaniu każdej sfery zycia i każdej grupy wiekowej.

- dzieciństwo z hist pkt widzenia (michel tournier) ma trzy okresy produkujące odrębne „teorie dzieciństwa” : klasyczne, romantyczne, freudowskie.

>W okresie klasycznym, panuje przekonanie, ze wszelkie dobro pochodzi od spol. Dziecko winno jak najszybciej stac się osoba dorosla, stad mamy owego homunkulusa (człowieczek, który według poglądów średniowiecznych miał być sztucznie stworzony w retorcie przez alchemików).

> Okres romantyczny - dziecko zostaje odsunięte, tyle, ze tym razem od deprawującego spol.

> Okres freudowski - dziecko jest ambiwalentne, delikatne ale moralne, seksualne i krnąbrne, a przy tym latwo je skrzywdzic. Dziecko jest bytem odrębnym, nad którym nalezy się wszechstronnie pochylic.

- możemy powiedziec ze dzieciństwo w kult konsumpcyjnej jest dzieciństwem „utraconym”. stalo się dzisiaj kategoria metakulturowa i rynkowa, co w istocie oznacza to samo - pojawia sie rozpietosc miedzy nadmiarem a ubostwem. Nadmiarem towarow narzucanym dzieciom i ubostwem przekazywanych im wartosci. Borykamy sie z dylematem jak uchronic niewinnosc dzieci a jednoczesnie przygotowac je do przyszlego doroslego zycia.

- kultura popularna to nie tyle zespol przedmiotow i zestaw obrazow, ile kulturowa „praxis” dzieki której sztuka, polityka i wszelkie w ogole elementy zycia spol przenikaja do naszej codzienności, kształtując nasze nawyki i zwyczaje.

- Nike w Polsce nie jest zbyt czytelne, jako ze u nas sam fakt przywdziania markowego stroju jest nadal przede wszystkim manifestacja prestiżu i komunikuje o zamożności właściciela kurki czy butow; w kontekście stanow zjednoczonych oferta Nike uwiklana jest w niezwykle bogata gre symboliczna; chodzi tutaj nie tylko o zwiekszenie sprzedazy, ale także o propozycje zmiany obyczaju i stylu zycia

- inicjatywa zmierza ku temu, aby stworzyc kulturowe wyobrażenie zdrowego stylu zycia i etycznego zachowania, jakie wiaza się rzekomo nieuchronnie z ikona „swoosh”

2

---