ROZWÓJ PRZEWODU POKARMOWEGO
Powstanie cewy jelitowej wiąże się ze zmiana kształtu zarodka oraz tworzeniem się owodni i sznura pępowinowego
Z wpuklonej do wnętrza zarodka endodermy powstaje rynienka jelitowa
Z przedniej części zarodka rynienka zamyka się tworząc ślepo zakończony z przodu zawiązek pierwotnego jelita przedniego
Nieco później w ten sam sposób w tylnej części zarodka powstaje ślepo zakończony zawiązek pierwotnego jelita tylnego
środkowa część rynienki jelitowej pozostaje otwarta i łączy się z pęcherzykiem żółtkowym za pomocą przewodu żółtkowego
Na obu końcach zarodka, naprzeciw ślepych końców jelita, warstwa endodermy pukla się do wnętrza zarodka
- w części głowowej powstaje zatoka gębowa w miejscu zetknięcia się „jej” z końcem jelita przedniego tworzy się błona gębowa
- w części ogonowej powstaje prostnica oddzielona od jelita tylnego błona stekowa
Po zaniku błony gardłowej (gębowej) i błony stekowej na obu końcach jelita powstają 2 otwory: pierwotny otwór ustny i pierwotny otwór odbytowy
Jak różnicuje się pierwotny przewód pokarmowy?
Z jelita przedniego powstaje gardło, przełyk, żołądek i przednia część dwunastnicy. Z wypukleń jelita przedniego tworzą się zawiązki płuc i tarczycy
Na granicy miedzy jelitem przednim i środkowym powstaje uchyłek wątrobowy i pęczki trzustki
Z jelita środkowego różnicuje się tylna część dwunastnicy, jelito cienkie, jelito grube i część okrężnicy
Z jelita tylnego powstaje okrężnica zastępująca stek
GARDŁO PIERWOTNE
Położony w kierunku doglowowym odcinek jelita przedniego to tzw. jelito gardłowe, czyli gardło pierwotne. Po jego bokach powstają parzyste kieszonkowe uwypuklenia - kieszonki skrzelowe (gardłowe) miedzy, którymi tworzą się zgrubienia - luki skrzelowe
U ssaków powstaje 5 par luków skrzelowych i 5 par kieszonek skrzelowych
- z luków skrzelowych rozwijają się elementy szkieletowe, mięśniowe i łącznotkankowe trzewioczaszki, gardzieli i krtani
- kieszonki skrzelowe dają początek tarczycy, przytarczycom i grasicy
JAMA USTNA
W wyniku pęknięcia błony gębowej zatoka gębowa łączy się z jelitem przednim, przez co powstaje pierwotna jama ustna otwierająca się na zewnątrz otworem gębowym
Jest on ograniczony:
- od strony grzbietowej przez wyniosłość szczękowa
- od strony brzusznej przez wyniosłość żuchwową
W jamie ustnej w obu wyniosłościach (na górze i na dole) ektoderma tworzy po 2 wpuklenia:
Blaszkę zębową
Blaszkę wargowo-dziaslowa dzieląca się na wargi i dziąsła
JĘZYK
Tworzy się z zawiązków powstających na dnie jelita gardłowego. Mięśnie języka powstają z somitomerow potyliczych. Z ich miotomów w dnie jelita gardłowego migrują mioblasty i kierują się do zawiązków jelita. Wykształcone mięśnie języka są unerwione przez nerw podjęzykowy. Nabłonek jednowarstwowy przechodzi w wielowarstwowy rogowaciejący, a na powierzchni języka rozwija się brodawki smakowe, a po nich również brodawki mechaniczne.
ROZWÓJ ZĘBÓW
Blaszka zębowa rozciągająca się na całej szerokości zawiązków szczeki i żuchwy. Z niej w równych odstępach wysuwają się zawiązki oddzielnych narządów szkliwotworczych (z jednego narządu rozwinie się jeden ząb mleczny)
Można wyróżnić 3 fazy rozwoju narządu szkliotworczego:
- faza pęczka - narząd szkliotworczy zbudowany jest z komórek nabłonkowych, które wewnątrz zaczynają przekształcać się w gwiaździste komórki miazgi
- faza czapeczki - od pęczka narządu szkliotworczego wrasta brodawka zęba powstała z zagęszczonej mezenchymy. W blaszce zębowej powstaje dodatkowy fałd - blaszka zębowa boczna, z której powstaną zawiązki zębów stałych
- faza dzwonka - w narządzie szkliotworczym można wyróżnić nabłonek zewnętrzny i wewnętrzny oraz zawarte miedzy nimi miazgę narządu szkliotworczego, a cały zawiązek zęba znajduje się w kieszonce zębowej
Korona zęba - powstaje z narządu szkliotworczego i brodawki zęba
Korzeń zęba - powstaje dopiero po uformowaniu się korony zęba. Różnicuje się on z narządu szkliotworczego, w miejscu gdzie stykają się nabłonki wewnętrzne i zewnętrzne
PRZEŁYK
Jest prosta częścią pierwotnego jelita przedniego i wydłuża się wraz ze wzrostem klatki piersiowej. Jego ściany są pofałdowane i pod koniec rozwoju zarodkowego wyścielone są nabłonkiem wielowarstwowym płaskim.
Ściana przełyku zbudowana jest z 4 warstw:
- błony śluzowej (+m.gl.)
- błony podśluzowej
- błony mięśniowej (m.p.pr.)
- błony zewnętrznej - przydanki
ŻOŁĄDEK
Żołądek jednokomorowy - rozwija się z rozszerzenia pierwotnego jelita przedniego tuz za przełykiem. W wyniku bardzo silnego rozrastania się wątroby ulega dwom obrotom wokół przednio-tylnej osi żołądka.
Początkowo ma on kształt wrzecionowaty a jego wzrost jest nierównomierny. Najbardziej rozrasta się część doglowowa, która od strony grzbietowej tworzy tzw. krzywiznę większą, natomiast cześć brzuszna rośnie wolniej i tworzy wklęsła krzywiznę mniejsza. W nabłonku żołądka stopniowo pojawiają się lejkowate cewki, z których powstają gruczoły żołądka. Na terenie krzywizny większej pojawiają się tzw. gruczoły denne
Żołądek wielokomorowy - zawiązuje się tak samo jak jednokomorowy, jednak po pierwszym obrocie rozrasta się Ściana krzywizny większej. Powstająca w ten sposób przestrzeń dzieli się na zawiązek żwacza i zawiązek czepca. W obrębie krzywizny mniejszej tworzą się 3 uwypuklenie - zawiązek ksiąg. W części przylegającej do dwunastnicy powstaje trawieniec.
Początkowo 4 zawiązki leża jeden za drugim. Później zaczynają zmieniać swoje położenie. Zawiązek żwacza rośnie najszybciej i tworzy 2 ślepe worki: grzbietowy i brzuszny. Ulegają one skróceniu, co powoduje również zmianę położenia pozostałych przedżołądków. Ostateczne rozmieszczenie przedżołądków u płodu bydła ustala się w 14 tyg. rozwoju.
JELITO ŚRODKOWE
Światło jelita wyściela nabłonek jednowarstwowy cylindryczny. Kosmki jelitowe tworzą się jako uwypuklenia nabłonka, do których później wrasta mezenchyma z naczyniami
Pierwotne jelito ŚRODKOWE bardzo szybko się wydłuża, podczas gdy jama otrzewnej ma za mała objętość, aby mogło się ono tam zmieścić. Dlatego początkowo jelito skręca się i fałduje, natomiast później pojawia się przejściowa fizjologiczna przepuklina - jelito tworzy długa pętle pępkową, która wysuwa się do pozazarodkowej jamy ciała w sznurze pępowinowym.
Pętla jelita wydłuża się i obraca a równocześnie zaczynają się różnicować poszczególne odcinki jelita.
Dopiero po uwstecznieniu się pranerczy pętla pępkową wycofuje się z pozazarodkowej jamy ciała i w całości mieści się w jamie otrzewnej.
Dwunastnica tworzy pojedyncza pętle
Jelito czcze jest silnie skręcone i pofałdowane
Jelito ślepe - duże różnice gatunkowe - Np. u konia osiąga bardzo duże rozmiary
Okrężnica podzielona na 3 odcinki
- wstępujący
- poprzeczny
- zstępujący, który przechodzi w odbytnice i odbyt
WĄTROBA
Na brzusznej stronie jelita pierwotnego, tuz za zawiązkiem żołądka znajduje się tzw. pole wątrobowe
Z niego powstaje wątroba i pęcherzyk żółciowy. Pole wątrobowe przekształca się w uchyłek wątrobowy, w którym można wyróżnić 2 części:
- szersza doglowowa - część wątrobowa
- większą doogonowa - część pęcherzykowa
W części wątrobowej komórki endodermalne tworzą zawiązki beleczek wątrobowych. W środku beleczek pojawiają się kanaliki żółciowe. Komórki endodermalne kontaktujące się z naczyniami włosowatymi bardzo szybko przekształcają się w hepatocyty.
Początkowo wątroba stanowi 1 duży płat, później wyodrębnia się w niej większy płat prawy i mniejszy płat lewy.
Część pęcherzykowa uchyłka wątrobowego rośnie znacznie wolniej. Z niej powstaje zawiązek pęcherzyka żółciowego i przewodu pęcherzyka żółciowego.
Obie części uchyłka wątrobowego: wątrobowa i pęcherzykowa, połączone są z dwunastnica wspólnym przewodem, który wydłuża się i przekształca w przewód żółciowy.
TRZUSTKA
Rozwija się z 2 zawiązków wytworzonych przez nabłonek endodermalny jelita pierwotnego.
Pęczek trzustkowy grzbietowy- powstający za uchyłkiem wątrobowym
Pęczki trzustkowe brzuszne - dwa małe uchyłki powstające z odgałęzienia wątrobowego
Zawiązki te wydłużają się, ich końce rozszerzają się i wielokrotnie dzielą
W wyniku rozrastania się i przemieszczania żołądka pęczki brzuszne zostają przesunięte na stronę grzbietowa gdzie łączą się z pęczkiem grzbietowym.
Miejsca, w których powstały oba pęczki trzustkowe pozostają jako ujścia głównych przewodów wyprowadzających. U ssaków zlewają się one w jeden przewód trzustkowy uchodzący do jelita za przewodem wątrobowym.
Embriologia ćwiczenia 6
4