TYDZIEŃ Z MARYJĄ Seminarium Odnowy w Duchu Świętym Wspólnota Bożego Ciała Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej
Przez pierwsze sześć tygodni będziesz przygotowywał /a się do modlitwy o uzdrowienie. Będzie to czas, kiedy powinieneś/a się przyglądać Twojej relacji do Boga. Relacji Boga do Ciebie. Jaka jest ta relacja? Czy jest, czy jej w ogóle nie ma? Czy kiedyś była, ale została zniszczona przez grzech i skutki grzechu?
Teksty Pisma Świętego mogą Ci pomóc w codziennej modlitwie i pogłębianiu tematów seminarium. Poświęć na modlitwę co najmniej 15 min. dziennie.
( Wskazane jest 30 min.) W rekolekcje wprowadzi Cię Maryja, Matka Syna Bożego, która jako pierwsza, z otwartym sercem przyjęła Jezusa. Rozpoczynając rekolekcje zechciej zbliżyć się do Maryi, by Ją poznać i postępować tak jak Ona.
Modlitwa tygodnia: Maryjo oblubienico Ducha Świętego proszę Cię uproś mi łaskę abym miał/a serce czyste i zdolne słuchać Boga. Abym potrafił/a się zatrzymać, abym usiadł/a u stóp Jezusa i powiedział/a - mów Panie, bo sługa Twój /a Cię słucha, mów Panie, bo ja pragnę Cię słuchać. Maryjo Matko moja pomóż mi, abym w czasie katechezy, rozważania, dzielenia w grupce nie uciekał/a myślami do innych rzeczy i spraw, abym w tym czasie był/a cały/a dla Jezusa.
DZIEŃ PIERWSZY: Maryja uczy modlić się w miejscu i czasie, które wybiera Bóg.
Bóg wchodzi w życie Maryi w sposób nieoczekiwany i niezrozumiały. Maryja jest pobożną młodą dziewczyną, w swej codzienności ma serce zasłuchane
w Boga. Jest zdolna podjąć dialog z Bogiem w każdym czasie, ponieważ ma serce całkowicie z Nim zjednoczone. W dialogu z Aniołem nie wszystko dla Maryi jest zrozumiałe, więc pokornie i z miłością pyta. Maryi wystarcza wyjaśnienie Anioła. Mówi „ tak”, chociaż proponowane Jej zadanie całkowicie przekracza Jej wyobrażenia. Zgadza się, ponieważ wie, że to nie Ona jest twórcą tego, co Ją czeka, ale sam Bóg.
Właśnie w ten sposób Bóg może działać w Twoim życiu. On nie tylko może, ale i chce czynić znaki i cuda swojej miłości, które często będą znane tylko Jemu i tylko Tobie. Zastanów się czy chcesz przyjąć Boży plan na Twoje życie tak jak Maryja? Jeżeli tak - to całym swoim sercem powiedz: Niech mi się stanie według Twego Słowa.
Łk 1, 26- 36 W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef,
z rodu Dawida, a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „ Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do niej: „ Nie bój się, Maryjo, znalazłaś, bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „ Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”. Anioł Jej odpowiedział: „ Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga, bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: ” O to ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa!” Wtedy odszedł od niej anioł.
DZIEŃ DRUGI: Współpraca z Duchem Świętym.
Maryja podejmuje decyzję, by odwiedzić swoją krewną Elżbietę - opuszcza Nazaret. Duch Święty zaprasza Ją do rozeznawania i do działania. Chociaż decyzja ta skomplikuje Jej życie (opuszcza Józefa i wraca brzemienna), jest jednak posłuszna Duchowi Świętemu. Swoje życie opiera na całkowitym zaufaniu Bogu. Spotkanie dwóch kobiet pełnych Ducha Świętego wypełnia wszystkich radością i uwielbieniem Boga. Elżbieta pod wpływem Ducha Świętego wypowiada proroctwo do Maryi: por. Łk 1,45), oraz „ Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona”. ( por.Łk 1, 42). Maryja pełna Ducha Świętego modli się, wypowiadając hymn dziękczynienia i uwielbienia.
Poproś Ducha Świętego, aby wypełnił Cię miłością i radością jak Maryję i Elżbietę. Spróbuj oddać chwałę Bogu za dzieło stworzenia, które dokonał z miłości do Ciebie. Podziękuj za dar życia, za rodzinę, wspólnotę za wszystko, co masz i posiadasz. Razem z Jezusem i Maryją, Elżbietą i Janem błogosław Boga odmawiając hymn „Magnificat”. Jeśli zrodzi się w Twoim sercu pragnienie, aby stworzyć własny Magnificat - nie wahaj się, uczyń to. Słuchając Ducha Świętego napisz modlitwę Twojego serca.
Łk 1, 46- 55 " Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, a Jego Imię jest Święte. Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą , Izraelem, pomny na swe miłosierdzie - jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki." Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku teraz zawsze i na wieki wieków. Amen.
DZIEŃ TRZECI: Narodziny dla życia.
Spodobało się Bogu, by przyjść na świat w ludzkiej naturze, by z Maryją przejść cały cykl ludzkiego życia. Bóg stał się dzieckiem, aby pokazać nam jak żyć i kochać w pełni. Maryja swoim życiem uczy nas jak z wdzięcznością przyjmować dar życia.
Zatrzymaj się nad tajemnicą początków życia Jezusa i Maryi, a także swojego. Wzbudź w sercu wdzięczność za dar swojego życia, które zaistniało i trwa w czasie uznanym przez Boga za najlepszy, w konkretnym miejscu i środowisku. Czy jesteś wdzięczny Bogu i swoim rodzicom za dar życia? Porozmawiaj szczerze z Bogiem Ojcem, w obecności Świętej Rodziny, o początkach swojego istnienia, o dzieciństwie i całym Twoim życiu.
Łk 2, 1-7 W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się, więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
DZIEŃ CZWARTY: Po co ofiarować się Bogu?
Maryja i Józef wiedzieli, że Jezus jest Synem Bożym, że jest Mesjaszem, a jednak postąpili tak jak wszystkie rodziny, ofiarowali Syna Bożego - Bogu Ojcu. Można by się zastanawiać, po co Oni to zrobili, po co ofiarowali Boga - Bogu. Po co ofiarować całe życie Bogu skoro należy do Boga? Zachowanie Maryi i Józefa było wyrazem pokory i posłuszeństwa. Chociaż Jezus był Mesjaszem traktowany był jak dziecko, które musi przejść przez kolejne etapy tradycyjnych obrzędów. Podobnie i Ty (szczególnie w czasie tych rekolekcji) jesteś zaproszony by ofiarować się Bogu: ofiarować swoje życie, powołanie, rodzinę lub jej brak, prace lub jej brak …..
Kolejne wydarzenie to spotkanie Symeona i Jezusa. Symeon przygotowywał się na moment spotkania z Jezusem przez wiele lat, wyczekiwał „ pociechy” dla Izraela. On prosił nieustannie Ducha Świętego, aby uzdolnił go do rozpoznania Jezusa, który przemieni jego życie. I Ty także proś o Ducha Świętego. Proś, aby Cię przygotował abyś rozpoznał Jezusa, gdy przychodzi, tak jak rozpoznał Go Symeon. Zapragnij tak jak Symeon spotkania z Bogiem, uzdrowienia, uwolnienia Ciebie i Twoich bliskich. Najpierw uczyń gest ofiarowania samego/ej siebie Bogu i tego, co jest najcenniejsze w Twoim życiu.
Łk 2,22 -35 A gdy upłynęły ich dni oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu.
Tak, bowiem jest napisane w Prawie Pańskim.” Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem, więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „ Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „ Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.
DZIEŃ PIĄTY: Warto prosić przez Maryję.
Podczas wesela w Kanie, kiedy zabrakło wina, to właśnie Maryja dostrzegła problem, z którym zmagali się gospodarze. To Maryja zwraca się do Jezusa prosząc o pomoc mówiąc: „ Nie mają już wina”. Jezus odpowiedział Jej: „Nie nadeszła jeszcze moja godzina”, ale Maryja miała wielką wiarę i wiedziała, że Jezus zrobi coś, co rozwiąże problem. Maryja wie, że jeżeli nawet nie jest to godzina czynienia cudów, to Jezus rozwiąże problem i zwraca się do sług- zaufajcie Mu całkowicie - „Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie”. Maryja kieruje nasze oczy na Jezusa i zachęca do bezwarunkowego oddania się w Jego ręce, bo wie, że jeśli uczynimy to, co mówi Jezus - doświadczymy cudu.
To jest zaproszenie skierowane również do Ciebie, abyś powierzył się Jezusowi i okazał Mu zaufanie. Powiedz Jezusowi: zapraszam Cię Jezu do mojego życia, bo wiem, że Ty Panie masz moc, aby je przemienić, masz moc wnieść w moje życie radość i obfitość łaski. Maryjo Matko moja proszę Cię: poproś Jezusa, aby uzdolnił mnie do czynienia wszystkiego, co mówi Twój Syn. Swoim „ fiat”, swoim totalnym zaufaniem na słowa anioła Gabriela - przyjęłaś wcielone Słowo. W swoim życiu uczyniłaś wszystko, co powiedział Ci Bóg. I ja pragnę czynić wszystko, co mówi do mnie Jezus. Chce wcielać Słowo, które mówi. Chce wcielać w moim życiu Jezusa, bo On jest Słowem - Słowem mojego życia.
J 2, 1- 11 W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele również Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: „ Nie mają wina”. Jezus Jej odpowiedział: „ Czy to moja lub Twoja sprawa Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?”. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: „ Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie”. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeni, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: „Napełnijcie stągwie wodą!”. I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: „ Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Ci zaś zanieśli. Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę wiedzieli - przywołał pana młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
DZIEŃ SZÓSTY: Ostatnie słowa Jezusa.
„ Niewiasto oto syn Twój, oto Matka twoja”. To ostatnie słowa wypowiedziane do ucznia i do Matki. Dlaczego Jezus wypowiada je tylko do jednego ucznia, Jana? Ponieważ pozostali uczniowie przestraszyli się śmierci i grozy Wielkiego Piątku - uciekli. Pozostał jednak jeden uczeń, któremu Jezus mógł powierzyć swoją Matkę. Na słowa Jezusa uczeń wziął Maryję do siebie. Stojąc pod krzyżem jeszcze raz zaproś Maryję do swojego życia. Powierz Jej szczególnie te chwile, kiedy boisz się umrzeć. Nie chodzi tu wyłącznie o śmierć fizyczną, choć ją szczególnie oddajemy wstawiennictwu Maryi prosząc: „módl się za nami teraz i w godzinie śmierci naszej”. Chodzi o codzienne umieranie np.: oddając coś komuś, na czym nam bardzo zależy, znosząc cierpliwie upokorzenia, ciężka praca, aby utrzymać rodzinę, itd... Stojąc pod krzyżem spróbuj usłyszeć słowa Jezusa: Dziecko oto Matka Twoja, weź Ją, a Ona Cię wszystkiego nauczy, zaproś Ją do siebie, by z Nią pokonać swój lęk, Ona Cię zaprowadzi tam, gdzie Ja chcę Cię posłać, Ona nauczy Cię krzyża, Ona nauczy Cię jak umierać by żyć, nauczy Cię jak kochać, nauczy Cię jak wierzyć i ufać Bogu, Ona nauczy Cię przekraczać siebie…
J 19,25- 27 A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „ Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „ Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
DZIEŃ ŚIÓDMY: Do kogo przychodzi Duch Święty?
Gdy Jezus odszedł do Ojca uczniowie Jego patrzyli w niebo, ale zwiastunowie Boży odesłali ich na ziemię mówiąc: Czemu stoicie patrząc w niebo, idźcie do pracy. Waszym zadaniem jest przepowiadać Słowo Boże i sprawować Eucharystię. Uczniowie zeszli z góry i poszli do Wieczernika gdzie razem z Maryją oczekiwali obiecanego im Pocieszyciela. Modląc się wspólnie, gorąco pragnęli Ducha Świętego. Tylko Maryja wiedziała, kim jest Duch Święty. Ponad 30 lat wcześniej, w Nazarecie, została Nim napełniona i przez całe życie została wierna Jego prowadzeniu. Maryja wie, że jest potrzebna uczniom, by wspierać ich swoją obecnością i modlitwą.
Św. Łukasz pisze, że „ Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy go proszą” (por. Łk 11, 13), chce nam poprzez te słowa powiedzieć, że nie otrzymamy Ducha Świętego, jeśli nie będziemy Go pragnąć z całego serca. Ale kiedy spragnieni i pełni wiary zbliżymy się do „źródła” - zostanie tylko oczekiwać nowego napełnienia Duchem Świętym.
Rozpoczynając seminarium poproś Maryję, aby razem z Tobą modliła się i upraszała łaskę wytrwania do końca rekolekcji. Poproś Ducha Świętego, abyś dobrze wykorzystał/a czas ofiarowany Ci na pogłębienie relacji z Bogiem i ludźmi.
Dz 1, 4 - 14 A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: „ Słyszeliście o niej ode Mnie - mówił - Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: „Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?” Odpowiedział im: „ Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, aż po krańce ziemi”. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: << mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba>>. Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry zwaną Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej. Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba. Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego.