PROGRAM UROCZYSTOŚCI OFICJALNEJ
ZAKOŃCZENIA ROKU SZKOLNEGO KLAS VI
Plan uroczystości:
Uroczyste otwarcie uroczystości, powitanie gości, uczniów, rodziców i nauczycieli
Uroczystość prowadzą członkowie Samorządu Uczniowskiego
Powitanie
Pani Dyrektor! Drodzy nauczyciele, pracownicy szkoły i zaproszeni goście,
Kochani Rodzice, koleżanki i koledzy.
W imieniu uczniów klas VI witam wszystkich na dzisiejszej akademii. Ma ona wyjątkowy charakter. Jest to nasz ostatni dzień w szkole podstawowej. W szkole, która autentycznie była naszym drugim domem, w której czuliśmy się potrzebni, ważni, doceniani, a u Was - drodzy nauczyciele- znajdowaliśmy życzliwość i zrozumienie.
Przyszedł jednak czas "odlotu" a zatem czas pożegnań. Przed nami gimnazjum, nowi koledzy i koleżanki, nowe przedmioty, nowy, nieznany świat. Życie będzie stawiało przed nami coraz to nowe problemy, których rozwiązanie będzie trudniejsze. Z każdym dniem będziemy wchodzić w świat ludzi dorosłych, pokonując swoje słabości i lęki.
Wprowadzenie sztandaru, odsłuchanie hymnu państwowego
- Proszę o powstanie, poczet sztandarowy wprowadzić
3. Wystąpienie pani dyrektor
- Proszę o zabranie głosu panią dyrektor ……………
4. Wystąpienia zaproszonych gości
- Prosimy o zabranie głosu zaproszonych gości
5. Wręczenie nagród i dyplomów
- Proszę panią dyrektor i wychowawców klas VI o wręczenie nagród i dyplomów
( rozdanie nagród i dyplomów "wzorowego ucznia" oraz nagród z konkursów przedmiotowych
i za pracę w organizacjach działających na terenie szkoły)
6. Wręczenie rodzicom listów gratulacyjnych oraz podziękowań
- Proszę o wręczenie listów gratulacyjnych. Wyczytanych rodziców zapraszamy na środek
7. Ślubowanie absolwentów
- Proszę uczniów klas VI o powstanie. Pragniemy złożyć uroczyste ślubowanie. Po każdym przyrzeczeniu powtarzamy „ślubujemy”
Tekst ślubowania
My absolwenci Szkoły Podstawowej nr ………………………………………………..
naszej ojczyźnie i Tobie szkoło:
ŚLUBUJEMY
zdobytą wiedzę, umiejętności i sprawności jak najlepiej wykorzystywać w dalszym życiu
- ślubujemy
zawsze sumiennie i uczciwie pracować dla dobra ogółu, czynnie współuczestniczyć w życiu społecznym, kulturalnym kraju - ślubujemy
w dalszym życiu wysoko i z godnością nieść zaszczytne miano wychowanka szkoły
- ślubujemy
8. Przekazanie sztandaru przedstawicielom klas V
- Prosimy o wystąpienie uczniów klas V do uroczystego przekazania sztandaru
Teksty ślubowania
Drogie koleżanki i koledzy klas V
Od tego momentu jesteście najstarszą klasą w szkole. Mając nadzieję, że będziecie godnie reprezentować społeczność uczniowską przekazujemy Wam sztandar szkoły
Uczniowie klas V
Sztandar szkoły przyjmujemy z radością. To dla nas ogromny zaszczyt. Obiecujemy nie zawieść pokładanych w nas nadziei.
Całość baczność - Poczet sztandarowy wyprowadzić
9. Pożegnanie klas VI
- Prosimy przedstawicieli klas V o pożegnanie absolwentów
Uczeń I:
Drogie koleżanki i koledzy! W ten uroczysty nastrój pożegnania pragniemy się również włączyć i my uczniowie klasy piątej. Życzymy Wam radości i samych sukcesów w odkrywaniu nowych tajemnic, a do wymarzonej przyszłości niech wiodą Was same proste drogi.
Ponad połowa waszego dotychczasowego życia związana jest ze szkołą. Przekroczyliście szkolne progi 1 września 2000r. Był to wasz pierwszy krok w podróży.
Bardzo szybko okazało się, że chodzenie do szkoły ma swoje dobre strony. Można tu było wesoło bawić się w grupie koleżanek i kolegów. To właśnie w szkole rodziły się pierwsze przyjaźnie i sympatie. Niektóre z nich przetrwały próbę czasu i towarzyszą wam nadal.
Uczeń II:
Szybko uczyliście się czytać i pisać. Wielkim przeżyciem było dla was ślubowanie klasy pierwszej i pasowanie na ucznia. Zaczęliście korzystać z biblioteki. Możliwość samodzielnego czytania książek otworzyła przed wami nowy, kolorowy świat.
Uczeń III:
Klasa II to dla wielu wspomnienia związane z pierwszą komunią świętą: pierwszy w życiu egzamin, pierwszy garnitur, pierwsza suknia jak marzenie.
Uczeń IV:
W klasie III czuliście się już swobodnie. Poznaliście wiele tajników szkolnego życia.
Uczeń V:
Klasa IV to początek kolejnego etapu edukacyjnego. Panią, która uczyła was wszystkiego zastąpili nauczyciele różnych przedmiotów. Byliście już jednak doświadczonymi uczniami - szybko dostosowaliście się do nowych wymagań.
Uczeń VI
W klasie V zazdrościliście szóstoklasistom, którzy opuszczali szkołę, by rozpocząć naukę w gimnazjum. Poza tym chyba nic ciekawego - no, może trochę więcej nauki lub jakaś rodząca się sympatia.
Uczeń VII:
Klasa VI zaskoczyła was ogromem wiadomości i umiejętności, które trzeba było zdobyć. W drugim półroczu zmobilizowaliście jednak wszystkie siły, by świadectwo ukończenia szkoły podstawowej było jak najlepsze. Bywało, że chcieliście podkreślić swoją dorosłość. Nie zawsze było to rozsądne.
Uczeń I:
Dlaczego przypominamy to wszystko? Otóż wraz z przekroczeniem progów gimnazjum zamknie się za wami pewien okres życia, okres najpiękniejszy i jeszcze beztroski - czas dzieciństwa.
Piosenka: "Szczęśliwej drogi już czas" - chór
Los cię w drogę pchnął
I ukradkiem drwiąc się śmiał
Bo nadzieję dając ci
Fałszywy klejnot dał
A ty idąc w świat
Patrzysz w klejnot ten co dnia
Chociaż rozpacz już od lat
Wyziera z jego dna
Na rozstaju dróg
Gdzie przydrożny Chrystus stał
Zapytałeś dokąd iść
Frasobliwą minę miał
Przystanąłeś więc
Z płaczem brzóz sprzymierzyć się
I uronić pierwszy raz
W czerwone wino łzę
Refren:
Szczęśliwej drogi - już czas
Mapę życia w sercu masz
Jesteś jak młody ptak
Głuchy jest los
Nadaremnie wzywasz go
Bo twój głos... głos... głos..
Idziesz wiecznie sam
I już nic nie zmieni się
Po za tym, że raz jest za
Raz przed tobą twój cień
Los cię w drogę pchnął
I ukradkiem drwiąc się śmiał
Bo nadzieje dając ci
Fałszywy klejnot dał
Refren:
Szczęśliwej drogi...
Podczas piosenki zostają wręczone upominki uczniom klas VI
10. Część artystyczna w wykonaniu uczniów klas VI
- Zapraszamy do obejrzenia części artystycznej w wykonaniu uczniów klas VI, członków koła teatralnego i chóru
W tym tak uroczystym dla nas dniu nasze myśli i serca kierujemy ku tym, którzy wytrwale i cierpliwie prowadzili nas po labiryncie szkolnego życia. "W podzięce za dar najpiękniejszy, za wiedzę i serce" dyrektorowi, wychowawcom, radzie pedagogicznej, wszystkim pracownikom szkoły i rodzicom dedykujemy nasz program artystyczny
„ Tak niedawno żeśmy się spotkali”
Narrator:
- Dzisiaj kończy się pewien etap naszego życia. Za kilka godzin rozejdziemy się. Zabierzemy ze sobą wspomnienia dobrych i złych chwil przeżytych w murach tej szkoły. Ale zanim się rozstaniemy, powspominajmy, jak to było.
- Najpierw były marzenia o szkole. Nie mogliśmy się doczekać, kiedy to nastąpi.
- Wzięliśmy tornistry, worki z kapciami i ruszyliśmy do dużego budynku przy ulicy Kościuszki 19. Cieszyliśmy się, że będziemy mieli wielu nowych kolegów.
Piosenka „ Kochana buda” na melodię „Do łezki łezka”
Narrator:
- Radość nie trwała zbyt długo. Trzeba było wcześnie wstawać, żeby zdążyć na 8.00. Często za oknem było jeszcze ciemno, a tu mama ściągała z nas kołdrę, pokrzykując;
„ Wstawaj, szkoda dnia….” 2 razy
Narrator:
- Ależ się chciało wtedy śpiewać:
„ I do południa budzikom śmierć,
A po południu niech dzwoni, kto chce”
Narrator:
- W szkole było coraz więcej nauki, pani kazała robić słupki i uczyć się czytać, a na to nie zawsze już mieliśmy ochotę. Wielu z nas dużo by dało, żeby cofnąć czas, znaleźć się znowu w przedszkolu i beztrosko szaleć.
- Ale niestety, nic już nie dało się zmienić i trzeba było mężnie znosić wszystko, co los nam przeznaczył. Mijały lata. Każda następna klasa była trudniejsza od poprzedniej. Coraz więcej czasu trzeba było poświęcić na naukę. Czekało się na piątek, na święta, ferie i …. Oczywiście:
„ Wakacje, znów będą wakacje,
Na pewno mam rację
Wakacje będą znów.”
Narrator:
- Niestety wakacje od wakacji dzieli cały rok. I trzeba go było jakoś przeżyć. Przychodziły naprawdę trudne chwile: kartkówki, sprawdziany, powtórzenia.
„ Są takie dni w tygodniu, gdy nic mi się nie układa
I jak na złość wypada wszystko z rąk.
Zasłaniam wtedy okno, w najdalszym kącie siadam
I sama z sobą chcę do ładu dojść.”
Narrator: Andrzej Gradowski VIa
- Bywało, że przyszedł człowiek do szkoły niedouczony, ale z nadzieją, że nikt tego nie odkryje, a tu nauczyciel wyrywa go do odpowiedzi i … oczywiście „ jedynka”. Tłumaczenie, że nie miało się czasu, że bolała głowa, na nic się nie zdały. Pozostał tylko jeden sposób - łzy, czyli inaczej zagrywka na litość.
„ Kap, kap płyną łzy, w łez kałużach ja i ty,
Wypłakane oczy i przekwitłe bzy.
Płacze z nami bez i fontanna szlocha też
Trochę zadziwiona, skąd ma tyle łez.”
Narrator:
- Niestety, ta metoda nie zawsze okazywała się skuteczna i bywało, że w odpowiedzi słyszeliśmy:
„ Nie rycz mała nie rycz, ja znam te twoje numery !” recytacja
Narrator:
-No cóż. Trudno. Tym razem się nie udało, może w przyszłości będzie lepiej, bo przecież:
„ Tak mało trzeba nam i dużo tak,
Żeby szczęśliwym być, drugiemu szczęście dać!
Wystarczy ciepło rąk, muśnięcie warg,
Wystarczy, żeby ktoś pokochał nas.”
Narrator:
- Otóż to! Nie wspomnieliśmy dotychczas o pewnej ważnej rzeczy. Szkoła podstawowa to przecież miejsce, gdzie przeżywało się swoje pierwsze miłości. W miłości bywa różnie, jedni mają powodzenie, inni nie.
„ Kto za tobą w szkole ganiał, do piórnika żaby wkładał?”
Narrator:
-Dobrą okazją do rozkwitu uczuć były wycieczki. Wsiadało się do autobusu i … nim pojazd ruszył, zjadało połowę prowiantu. Ileż tam było śmiechu, przytulanek, śpiewów:
„ Gdy strumyk płynie z wolna…”
Narrator:
- Po każdej takiej wycieczce nauczyciele się denerwowali, kiedy na ich pytania: Co wam się najbardziej podobało, odpowiadaliśmy: „ W autobusie!!!” Niektórzy się nawet odgrażali, że kiedyś zrobią wycieczkę, kiedy autobus będzie jeździł wokół (nazwa miasta)………….. Nie mieliśmy nic przeciwko temu, ale nigdy się takiej wycieczki nie doczekaliśmy.
- Większość wycieczek organizowana była, kiedy przyszła:
„ Wiosna, cieplejszy wieje wiatr,
Wiosna , znów nam, ubyło lat.
Wiosna , wiosna wkoło, zakwitły bzy!
Śpiewa skowronek nad nami.
Drzewa strzeliły pąkami
Wszystko kwitnie wkoło i ja i ty”
Narrator:
- Wiosną dużo trudniej nas było zatrzymać w szkole czy w domu. Tak chciało się polecieć na randkę, a tu lekcje nieodrobione, lada moment zebranie z rodzicami.
- siedział człowiek nad książkami, wkuwał, co się dało, ale cały czas miał świadomość, że:
„ Mijają dni, miesiące, mija rok,
Prawdziwe życie mija nas o krok.”
Narrator:
- Nie wszyscy myśleli o randkach, o miłości. Niektórzy zadawalali się wagarami. Wychodziło się z domu, szło się gdziekolwiek, byle nie do szkoły, a wracało razem z kolegami. Czasami się udawało. Niestety, zdarzało się również, że nasze wagary zostały odkryte. Jeden telefon do tatusia, czy mamy i już nasz powrót ze szkoły wyglądał tak:
„ Powiedz stary gdzieś ty był, kiepską minę masz!
Pewnie zwiedził Rzym lub Krym już nie jeden raz”
Narrator:
- No i następował zaraz wywód: „ Ty nie zdasz, itd.” A my odpowiadaliśmy:
„ O mnie się nie martw, o mnie się nie martw
Ja sobie radę dam…”
Narrator:
- Jeszcze gorzej niż w domu bywało następnego dnia w szkole. Nauczyciel bardziej podenerwowany znalezieniem w zeszycie tematu, którego nigdy nie było, wyrywał do odpowiedzi i niejednokrotnie jeszcze pokrzykiwał:
„ Gdy masz mi coś do powiedzenia,
Nie szukaj zbędnych słów.
Pamiętaj lekcja wszystko zmienia
Teraz mi to mów, teraz mi to mów.
Choć klasa cię zagłuszy trochę
Lecz nie bądź o to zły,
Gdy chcesz powiedzieć,
Gdzie wczoraj byłeś, teraz mów to mi!” - recytacja
Narrator:
- Na szczęście młodość ma to do siebie, że szybko się zapomina kłopoty i porażki.
Już następnego dnia chciało się śpiewać.
„Ja mama trzynaście lat, ty masz trzynaście lat,
Przed nami siódme niebo!
Dziś nie potrzeba więcej nam do szczęścia chyba już nic.”
Narrator:
- Te dwanaście czy trzynaście - to ciągle za mało. Dla nas magiczną cyfrą jest osiemnastka:
„Osiemnaście mieć lat, to nie grzech
Umieć głośno się śmiać, to nie grzech”
Narrator:
- Mieć osiemnaście lat, wziąć do ręki dowód osobisty, usiąść za kierownicą samochodu - to dla nas ciągle jeszcze przyszłość. Teraz mamy trzynaście lat. Za nami sześć lat szkoły podstawowej, mnóstwo chwil smutnych, ale też wiele radości. Śmiechów płynących między innymi z naszej nieudolności i swoistego poczucia humoru. (Humor z zeszytów)
Narrator:
- Najbliższa przyszłość to gimnazjum.
Za kilkanaście minut weźmiemy do ręki świadectwo ukończenia szkoły podstawowej. Na ten moment czekaliśmy długo. Niektórym łezka się zakręci w oku …
11. Podziękowania
DRODZY NAUCZYCIELE! To dzięki Wam dopłynęliśmy do portu .W dniu dzisiejszym pragniemy serdecznie podziękować Wam za Waszą pracę, za przygotowanie fundamentów do dalszego kształcenia
(wybrani uczniowie recytują kolejne podziękowania- wszyscy uczniowie chórem odpowiadają dziękujemy)
Nauczycielom, którzy rozbudzali w nas duszę humanistów i ciekawość życia tym którzy ukazywali nam piękno ojczystego języka, głębię poezji i wielkość miłości do ojczyzny naszych przodków - dziękujemy
Nauczycielom przyrody i historii, za to, że często wbrew naszej woli - uparcie udowadniali nam, że wiedza jest wielka, ciekawa i nieskończona - dziękujemy
Wdzięczni jesteśmy tym, którzy rozbudzili w nas miłość do sztuki, prowadząc nas przez świat plastyki i muzyki - dziękujemy
Nauczycielom matematyki, za udostępnienie trudnej, ale jakże użytecznej wiedzy i umiejętności niezbędnych w dalszym życiu - dziękujemy
Pragniemy też podziękować wszystkim za sprawą, których jesteśmy sprawni, silni i zdrowi - dziękujemy
Katechetom, którzy pokazywali nam właściwą drogę wiodącą do Boga - dziękujemy
Nauczycielom języków obcych za możliwość porozumiewania się z rówieśnikami w zjednoczonej Europie - dziękujemy
Skomplikowane tajniki obsługi komputera oraz arkana wiedzy technicznej ułatwiają funkcjonowanie we współczesnym świecie dzięki nauczycielom techniki i informatyki - dziękujemy
Pani bibliotekarce, która wytrwale zachęcała nas do czytania i czuwała nad właściwym doborem naszych lektur - dziękujemy
Chcemy podziękować pani dyrektor za to, że potrafiła w tych trudnych czasach, ciągle nas mobilizować, wspierać, pokazywać właściwą drogę - dziękujemy
Pracownikom administracji i obsługi za cierpliwość i wyrozumiałość. Postarajcie się zapomnieć o wszystkim tym, co było złe z naszej strony - dziękujemy
Wam kochani rodzice należą się szczególne słowa podziękowania. Dziękujemy za miłość i troskę, za to, że byliście z nami w chwilach radosnych i smutnych- dziękujemy
Dziękujemy za trud, starania, za cierpliwość za wyrozumiałość - a zdajemy sobie sprawę z tego, że nie byliśmy wzorowymi klasami. Przepraszamy za wszystkie zmartwienia, których przysporzyliśmy i obiecujemy, że w Gimnazjum nie przyniesiemy Wam wstydu i będziemy się starać uczyć jak najlepiej Zapewniamy, że uczynimy wszystko, by nie zawieść Waszych oczekiwań
Życzymy wszystkim dużo zdrowia, szczęścia, cierpliwości, sukcesów w pracy, spokoju ducha i uśmiechu od ucha do ucha. Byście zawsze mili byli i w pokoju zgodnie żyli. Tak wam życzą absolwenci, bo na zawsze chcą zapaść w waszej pamięci -
Podczas życzeń uczniowie wręczają kwiaty wszystkim nauczycielom i pracownikom szkoły
12. Zakończenie uroczystości
- Prosimy rodziców o zabranie głosu
Nadszedł dzień, kiedy nam i naszym dzieciom przyszło się pożegnać z tą szkołą. Minęło 6 lat, odkąd dzieci wstąpiły w mury tej szkoły. Sześć lat, podczas których stawały się dojrzalsze, starsze, mądrzejsze. Dziś nadeszła dla nich pora rozstania z nauczycielami, przyjaciółmi i latami dzieciństwa. Każde z nich pozostawi w tej szkole cząstkę siebie. Bowiem tu przeżywały pierwsze sukcesy oraz porażki, tu zawiązały się pierwsze przyjaźnie. Myślę, że często będziemy powracać pamięcią do chwil spędzonych w tej szkole. Każde dziecko zabierze ze sobą część tej szkoły, jej klimatu, tradycji i zasad. Dziś serca rodziców przepełnia radość z otrzymania przez dzieci świadectwa ukończenia szkoły podstawowej, ale i smutek z powodu rozstania z tym, co stanowiło istotę ich życia w ciągu sześciu lat.
Chcemy podziękować wszystkim nauczycielom i pracownikom szkoły za trud kształcenia i wychowania, za przekazanie wartości niezbędnych w dalszym życiu, za opiekę i ciepło jakiego doświadczyły. Bardzo za wszystko dziękujemy.
Niech wyrazem naszego podziękowania będzie również poczęstunek, na który serdecznie zapraszamy.
- Dziękujemy wszystkim za przybycie i uświetnienie naszej uroczystości. Zapraszam uczniów, rodziców i wychowawców klas VI o udanie się do sal
8