POLITYKA UNII EUROPEJSKIEJ

Problematyką turystyki zajmuje się wiele organizacji ponieważ tur. jest związana wieloma dziedzinami gospodarki. Jednak najważniejszym organem jest Dyrekcja Generalna XXIII, która ma w swoim statusie zajmowanie się sektorem turystyki.

ROMANO PRODI-przewodniczący komisji europejskiej. Komisarzy jest 20. Komisja europejska na te same znaczenie co rząd w kraju, ma inicjatyw ustawodawczą (może formułować projekty ustaw). Komisja zarządza finansami wspólnot europejskich. Decyduje o najważniejszych rzeczach w UE.

Głównym celem Dyrekcji Generalnej XXIII jest dążenie do zmniejszania różnic w rozwoju regionalnym poszczególnych obszarów UE. W UE istnieją bardzo duże różnice w rozwoju gospodarczym. W związku z tymi różnicami UE co roku zatwierdza w ramach funduszu strukturalnego środki pieniężne mające na celu wypieranie obszarów słabo rozwiniętych gospodarczo.

KRYTERIA PRZYZNAWANIA TYCH ŚRODKÓW:

*poziom dochodu narodowego na jednego mieszkańca danego regionu, który musi być mniejszy od 75% śr. wart. w UE;

*wspieranie regionów o zacofanej strukturze przemysłowej (np. przekwalifikowanie się pracown.);

*zwalczanie długotrwałego (strukturalnego) bezrobocia;

*ułatwianie włączania się młodzieży do pracy zarobkowej (pomoc w znalezieniu 1. pracy);

*dostosowanie struktury agrarnej (rolnej) w UE(dopatrywanie struktury rolnej danego regionu do jego potrzeb).

Innym funduszem, który znacząco wspiera rozwój regionalny jest Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, który ma na celu w ramach turystyki finansowanie zakupu i budowy urządzeń i infrastruktury turystycznej. Finansowane są takie projekty rozwoju miast, współpracy przygranicznej a także projektowania przestrzennego.

Kolejny fundusz, z którego korzysta turysta w ramach UE to Europejski Fundusz Socjalny, którego środki są przeznaczane na wykształcenie personelu, np. w zakresie j. obcych, przeznaczenie środków na walkę z bezrobociem strukturalnym wśród młodzieży. Fundusz wspiera także rozwój obszarów wiejskich.

Innym funduszem jest Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji dla Rolnictwa. Z tego funduszu korzystały przede wszystkim regiony nadmorskie, czyli północne Europy. Ma na celu poprawę środowiska naturalnego tych regionów. Tam zauważono negatywny wpływ na przyrodę przesycenia turystami.

Europejski Bank Inwestycyjny również wspiera zarząd turystyki. Udziela niskoprocentowych kredytów głównie na rozwój hotelarstwa, ale także budowę kempingów, wyciągów narciarskich. Wspiera także renowację zabytków, zajm. się ochroną przyrody w regionach atrakcyjnych turyst.

Wszystkie te fundusze w sposób ciągły wspierają rozwój turystyki. Inne fundusze wspierają ten sektor okazjonalnie, gdy zachodzi taka potrzeba.

NAJWAŻNIEJSZE Z FUNDUSZY DORAŹNYCH TO:

ENVIRREG-jego zadaniem jest poprawa stanu środowiska naturalnego w regionach turystycznych.

INTERREG-ma na celu poprawę współpracy w ramach regionów przygranicznych w zakresie rozwoju agroturystyki, ochrony

Środowiska oraz tworzenia parków narod., przyrodniczych.

LEADER-jego celem jest wspieranie promocji regionów turystycznych: reklamowanie danego regionu, przeprowadzanie analiz rynku turyst. w UE.

PHILOXENIA(gościnność) - środki przeznaczone były na walkę z rasizmem rasizmem Europie.

UE szczególnie w ostatnim okresie stwierdziła, że największym problemem jest odnowa środowiska naturalnego. Wprowadzono w związku z tym pojęcie rozwoju zrównoważonego, czyli takiego rozwoju, kiedy tempo wzrostu gospodarczego a tym samym popytu nie jest większe od tempa wzrostu reprodukcji przyrodniczej.

UE sformułowała 3 elementy:

1. Jest to planowanie i sterowanie ruchem tur. ze szczególnym uwzględnieniem regionów nadmorskich i górskich. Oznacza to, że będzie musiało dojść do tego, że sztucznie ograniczy się przyjmowanie turystów w danych regionach.

2. Unia deklaruje wspieranie form turystyki przyjaznej środowisku naturalnemu.

3. Edukacja i podnoszenie świadomości ekologicznej wśród turystów i ludności miejscowej.

Środki te w większości są kierowane na południe Europy, które jest bardziej zanieczyszczone.

DŹWIGNIA FINANSOWA

Df = Zo Df = Zoj

Zb Zbj

W ujęciu jednostkowym

Jest to reakcja zysku operacyjnego do zysku brutto.

Zo - zysk operacyjny jest to zysk osiągnięty przez firmę przed splata odsetek przed opodatkowaniem.

Zb - zysk brutto jest to zysk przed opodatkowaniem. Zysk do opodatkowania.

Dźwignia finansowa uwzględnia sposób finansowania działalności kapitałami własnymi lub obcymi (kredytami). Dźwignia fin. Określa wpływ kapitałów obcych na poziom rentowności kapit. własnych. Dźwignia fin.i informuje nas o tym w jakim stopniu jednoprocentowa zmiana zysku operacyjnego wpłynie na zmianę zysku brutto.

Δ%Z*Df=Δ%Zb

Δ%- zmienna procentowa

r=Zn/Kw

r - rentowność kapitałów własnych

Zn - zysk netto

Kw - kapitał własny

WŁASNOŚCI:

Dźwignia finansowa także ma różna wartość:

- maleje wraz z oddalaniem się firmy od własnego progu rentowności (+)

-w progu rentowności dźwignia finansowa nie istnieje

-poziom dźwigni finansowej jest niski, gdy margines bezpieczeństwa działania jest duży.

Przykład

Porównujemy dwa warianty finansowania przedsiębiorstwa. Wariant A: całość kapitału przedsiębiorstwa stanowi kapitał własny (5mln zł). Wariant B: przedsiębiorstwo dysponuje 2mln zł kapitału własnego oraz 3mld kredytu bankowego oprocentowanego 20% rocznie. Sprzedaż roczna wynosi 6mln zł a koszty całkowite ponoszone przez przedsiębiorstwo 4,4mln zł.

Wyszcz ególnienie	Wariant A	Wariant B
Zysk przed spłatą odsetek	1,6mln	1,6mln
Odsetki od kredytu	0	0,6mln
Zysk do opodatkowania	1,6mln	1mln
Podatek dochodowy (40%)	0,64mln	0,4mln
Zysk netto	0,96mln	0,6mln
Rentowność kapit. własn.	0,96/5*100%= 19,2%	0,6/6*100= 30%

WNIOSKI Z DZIAŁANIA DŹWIGNI FINANSOWEJ:

1. Każdy 1mln zł kapitału wypracował 320tys zysku przed spłatą odsetek i opodatkowaniem.

2. Kapitał własny wypracował 646tys zł zysku a kapitał obcy 960tys zł.

3. Z zysku wypracowanego przez kapitał obcy przekazano właścicielowi tego kapitału 0,6 mln zł. Pozostała część zysku wypracowanego przez kapitał obcy (360tys) została przekazana do dyspozycji przedsiębiorstwa i powiększyła zysk przypadający na kapitał własny.

4. Dodatkowo przedsiębiorstwo korzysta z osłony podatkowej, gdyż część tego zysku wypłacona w postaci odsetek zmniejszy podstawę opodatkowania.

WARUNKI NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA DODATNIEGO EFEKTU DŹWIGNI FINANS:

1. Rentowność całego kapitału musi być wyższa od stopy oprocentowania kredytu bankowego, w przeciwnym razie zysk wypracowany przez kapitał obcy zostanie pochłonięty przez należne odsetki.

2. Konieczne jest tutaj zachowanie odpowiedniej struktury kapitału firmy, zbyt wysoki udział kapitału obcego w kapitale firmy może spowodować wzrost kosztów tego kapitału (wyższe odsetki). Związane jest to z dużym ryzykiem kredytodawcy i powoduje osłabienie efektu dźwigni finansowej.

DŹWIGNIA POŁĄCZONA

Dp=Do*Df Jest to iloczyn dźwigni operacyjnej i finansowej.

Dźwignia połączona informuje nas jaki będzie prognozowany przyrost zysku brutto w sytuacji, gdy potrafimy określić przyrost sprzedaży oraz znamy wartość dźwigni operacyjnej i finansowej.

Δ%Zb=Dp*Δ%Ps

Ps - przychody ze sprzedaży

Zb - zysk brutto

WŁASNOŚCI:

Będzie wzrastać-im bliżej będzie punktu rentowności. W miarę oddalania się od progu jej wartość zmniejsza się.

Zarówno dźwignia operacyjna i finansowa mogą działać negatywnie. Jeśli jedna z nich działa negatywnie to tym samym druga działa negatywnie. Jest to MACZUGA FINANSOWA. Negatywne działanie Dp na zysk przedsiębiorstwa.

ANALIZA WRAŻLIWOŚCI ZYSKU.

Zadanie 1

Restauracja miała w ciągu roku 25 tys. Klientów oraz następujące przychody i koszty: -przychody całkowitePC=960tys

-koszty stałe Ks=100tys

-koszty zmienne Kz=460tys

Przeprowadzić analizę wrażliwości ustalając wielkości graniczne: ceny sprzedaży, kosztów zmiennych, kosztów stałych, liczby klientów. Określić margines bezpieczeństwa oraz dźwignię operacyjną.

Zo=(c-z)*x-Ks

c-cena, z-jednostkowy koszt zmienny, x-ilość klientów

PC=960000, Ks=100000, Kz=460000, x=25000

Z=Kz/x=460000/250000=18,4

0=(c-18,4)*25000-100000

100000=(c-18,4)*25000|:25tys

4=c-18,4

c=18,4+4=22,4-cena jednostk.

c=Ks/x=960000/25000=38,4zł

%Δc=38,4-22,4/38,4=16/38,4 =41,6%

Cena może spaść max o 41,6% (tj. z 38,4zł do 22,4zł) a firma nie będzie jeszcze ponosiła straty.

Zo=(c-z)*x-Ks

0=(38,4-z)*25000-100000

100000=(38,4-z)*25000|:25tys

4=38,4-z

z=38,4-4=34,4

%Δz=34,4-18,3/34,4*100= =46,5%

Koszty zmienne jednostkowe mogą wzrosnąć max o 46,5% a firma nie będzie ponosić strat.

Zo=(c-z)*x-Ks

0=(38,4-18,4)*z-100000

100000=20*x

x=5000

%Δx=25000-5000/25000*100 =80%

Liczba klientów może spaść max do 80% a firma nie będzie jeszcze ponosić straty.

POLICZYĆ MARGINES BEZPIECZEŃSTWA DZIAŁANIA

B=xp-x/xp*100

B=25000-5000/25000*100

B=80%

Dźwignia operacyjna

Zo=PS-Kc=960000-(Ks+Kz)

Zo=960000-560000

Zo=400000

Do=PS-Kz/Zo

Do=960000-460000/400000

Do=500000/400000

Do=1,25%

1% zmiana poziomu sprzedaży powoduje 1,25%zmiany zysku operacyjnego.

Zadanie 2

Restauracja sprzedała w kwietniu 8000 obiadów. Zdolności produkcyjne restauracji wynoszą 12000 obiadów. Przeprowadzić analizę wrażliwości zysku ustalając wielkości graniczne: ceny sprzedaży, kosztów zmiennych, kosztów stałych, liczby klientów. Określić margines bezpieczeństwa oraz dźwignię operacyjną i finansową.

PS=140000

Kz (materiały+płace)=92tys

Ks= (mat.+płace+en.elektr)=15tys

Odsetki od kredytów=3000

Firma płaci podatek dochodowy w wysokości 40% dochodu.

Zo=(c-z)*x-Ks

0=(c-11,5)*8000-15000

15000=(c-11,5)*8000|:8000

1,8=c-11,5

-c=-11,5-1,8

-c=-13,3|:(-1)

c=13,3zł

c=PC/x=140000/8000=17,5

%Δc=17,5-13,3/17,5*100=24%

Cena może spaść max o 24% a firma nie będzie jeszcze ponosić straty.

Zo=(c-z)*x-Ks

0=(17,5-z)*8000-15000

15000=(17,5-z)*8000|:8000

1,8=17,5-z

z=17,5-1,8=15,7

%Δ=15,7-11,5/15,7*100=26,7%

Jednostkowy koszt zmienny może max zmniejszyć się o 26,7% a firma nie będzie ponosić straty.

Zo=(c-z)*x-Ks

O=(17,5-11,5)*x-15000

15000=(17,5-11,5)*x-15000

x=2500

%Δx=8000-2500/8000*100 =68,7%

Wielkość sprzedaży może spaść max o 68,75% a firma nie będzie jeszcze ponosić straty.

Zo=(c-z)*x-Ks

Ks=48000

%ΔKs=48000-15000/48000 =68,75%

Koszty stałe mogą wzrosnąć max 68,75% w stosunku do wyjściowej wartości a firma nie będzie jeszcze ponosić straty.

B=xp-x/xp*100

B=8000-2500/8000*100%

B=68,75%

B=xp-x=5500

Do=PS-Kz/Zo

140000-92000/33000=1,45

Zo=PS-Kc

Df=Zo/Zb=33000/33000-3000

=1,1%

Zn=18000

PODSTAWY POLITYKI CENOWEJ.

Na rynku można podzielić grupy:

-firmy o orientacji rynkowej,

-firmy o orientacji kosztowej

RYNKOWEJ-wysokie udziały kosztów stałych w kosztach całkowitych(np. hotele)-muszą zwracać większą uwagę na kształtowanie się przychodów firmy, ponieważ mają niewielki wpływ na strukturę kosztów.

KOSZTOWEJ-niewielki udział kosztów stałych w kosztach całkowitych, co oznacza większą możliwość obniżki kosztów całkowitych. Mogą w większym stopniu wpływać na strukturę kosztów, tym samym powinny one przywiązywać większą wagę na możliwości obniżki kosztów działalności. Generalnie w branży tur. w dłuższym okresie czasu przychody ze sprzedaży będą wyższe gdy ceny są niższe i odwrotnie.

METODY USTALANIA CEN W BRANŻY TUR.

I METODA KOSZT+ZYSK

Polega ona na tym, że do ustalonych koszty jednostkowych (całkowitych) dodaje się odpowiedni procent narzutu marży brutto. Powinien on być taki, aby pokrył koszty pracy oraz zagwarantował zysk na oczekiwanym poziomie.

Metoda.........

Metoda ta jest stosunkowo stosowana w hotelarstwie i gastronomii, jednakże ma kilka wad:

-narzut marży brutto nie jest związany zainwestowanym majątkiem, zysk osiągnięty w tej metodzie jest rezultatem wyniku sprzedaży.

-Zwraca uwagę tylko na jeden element kosztów zmiennych tzn. kosztów surowca, nie bierze pod uwagę pozostałych kosztów zmiennych w szczególności kosztów pracy, takie ustalenie cen w hotelach o wysokim standardzie gdzie koszty obsługi i wystroju są wysokie w stosunku do kosztu żywności. Metoda ta nie bierze pod uwagę struktury popytu na dane produkty lub usługi.

2 Metoda koszt +zysk od kapitału.

Metoda ta wychodzi z założenia, że podstawowym celem każdego przedsięwzięcia jest osiągniecie zakładanego zysku na kapitałowe. Jest to zatem metoda zorientowana zyskowo. Podstawowa wadą tej metody, nie uwzględnia ona możliwości zmiany polityki cenowej w firmie.

3 Metoda: koszty zmienne + marża brutto

jest to najnowsza metoda, która polega na tym, że: - wszystkie koszty są dzielone na dwie grupy (k. Stałe i zmienne); - koszty zmienne są zwiększane o odpowiedni % do marży brutto; - nie ma tutaj dodawania kosztów stałych.

4 Metoda praktycznego ustalania cen za pokoje hotelowe

Determinanty polityki cenowej (czynniki)

1.Rodzaje konkurencji rynkowej:

-k. Doskonała (wielu kupujących i wielu sprzedających, podmiot nie może mieć wpływu na poziom ceny, która jest ustalona przez rynek ), poprzez zderzenie popytu i podaży).

-monopol pełny - firma panująca nie ma konkurencji, monopolista jest cenodawcą, sam ustala obowiązującą cenę na rynku na dany produkt w danym czasie.

-oligopol - po stronie podaży (przedsiębiorstw) jest kilku, a po stronie popytu konsumentów jest wielu.

Druga determinanta:

-elastyczność popytu i podaży określa stopień reakcji i na zmianę cen.

Czynniki wpływające na poziom elastyczności popytu i podaży:

-poziom ceny ( im wyższa cena tym elastyczność niższa);

-poziom dochodów konsumentów (im wyż. Poziom konsumentów, tym elastyczność mniejsza.

-przyzwyczajenie (im silniejsze przyzwyczajenia tym mniejsza elastyczność popytu i podaży).

-zakres i liczba substytutu danego produktu bądź usługi (im większa liczba substytutów tym większa elastyczność).

METODY OCENY DECYZJI INWESTYCYJNYCH

I Metoda- Okres zwrotu inwestycji

Metoda ta informuje, po jakim czasie zwrócą się nam zainwestowane środki pieniężne.

Okres zwrotu liczymy: Oz=I/Wpn

I- nakład inwestycyjny

Wpn- wpływy pieniężne netto(w ujęciu rocznym)

II Metoda - Stopa zwrotu (ARR)

ARR= Zn/I*100

Zn -zysk netto

Metoda ta określa średnią rentowności inwestycji w badanym okresie. Jest to relacja średnio rocznych zysków netto do średnich nakładów inwestycyjnych w badanym okresie.

Metoda ta jest lepsza od pierwszej bo uwzględnia rentowność kapitałów jednak dalej nie uwzględnia utraty wartości

Pieniądza w czasie.

III Metoda dyskontowania wartości na moment bieżący

FV= wartość przyszła sumy pieniężnej

PV= wartość bieżąca

r - stopa oprocentowania

n -liczba lat, okresu inwestowania

FV= PV*(1+r)ⁿ ↔PV=FV/(1+r)ⁿ

IV Metoda wartości bieżące netto (NPU) - uwzględnia zarówno utratę wartości pieniądza jak i rentowność kapitałów.

NPU=Σ[Cr/(1+r)ⁿ]-Io

Σ- ilość okresów w jakich zwraca nam się cała inwestycja

Cr- wpływy netto otrzymywane z inwestycji na koniec każdego roku

r - stopa procentowa

t-

Io - wartość początkowa inwestycji

Jeżeli NPU jest większe od zera to inwestycja jest opłacalna, jeżeli NPU <0 to inw. nie jest opłacalna

---