OŚWIECENIE:
1. Poeci polskiego oświecenia.
Życie |
Twórca |
Życiorys |
Najważniejsze dzieła |
|
|
|
|
|
|
|
|
1698 - 1765 |
Elżbieta Drużbacka |
Najwybitniejsza poetka czasów saskich, po śmierci męża utrzymywała kontakty z wieloma dworami magnackimi, pod koniec życia wstąpiła do klasztoru. |
1780 - Opisanie czterech części roku |
|
|
|
|
1707 - 1780 |
Józef Baka |
Miał opinię grafomana, jezuita. Jego poezja ma charakter barokowy, jest wyznaniem lęku przed nadchodzącą epoką, czasem upadku wiary i niepokoju jednocześnie silnie podkreślona jest ufność w Boga. |
1766 - Uwagi rzeczy ostatecznych i złości grzechowej (tomik poezji w stylu barkowym) |
|
|
|
|
1739 - 1812 |
Stanisław Trembecki |
Przykład poety dworskiego. Reprezentował postawę libertyna, epikurejczyka. |
1. Poematy opisowe
Polanka Puławy 1804 Sofiówka
2. Utwory polityczne (ody, listy poetyckie)
Do Ignacego Krasickiego Gość w Heilsbergu
3. Wiersze libertyńskie
Oda nie do druku
4. Utwory rokokowe (anakreontyki, komplementy)
|
|
|
|
|
1741 - 1825 |
Franciszek Karpiński |
Przedstawiciel sentymentalizmu w poezji, z gatunków upodobał sobie sielanki. |
Laura i Filon (sielanki)
Do Justyny. Tęskność na wiosnę (wiersze)
Pieśń o narodzeniu pańskim (słynne Bóg się rodzi)
Historia wieku mego i ludzi z którymi żyłem (pamiętnik)
Żale Sarmaty nad grobem Stanisława Augusta (elegia, zarzucenie poezji) |
|
|
|
|
1750 - 1807 |
Franciszek Dionizy Kniaźnin |
Pełnił funkcję sekretarza i wychowawcy na dworze Czartoryskich, ganił cudzoziemszczyznę, zwolennik tradycji (co przejawiało się tez w jego zachowaniu i ubiorze, nie tylko twórczości). Pod koniec życia przez szok wywołany rozbiorami oszalał i pozostawał pod opieka Franciszka Zabłockiego. |
Oda do wąsów
1788 - Do zgody 1788 - Na sejm 1794 - Na rewolucją (wszystkie trzy utwory to wiersze)
|
|
|
|
|
1756 - 1787 |
Tomasz Kajetan Wężyk |
Przez historyków literatury nazwany „młodym gniewnym polskiego oświecenia”. Podobnie jak Trembecki reprezentował postawę libertyna i epikurejczyka. |
Portrety pięciu Elżbiet
Organy (poemat heroikomiczny wzorowany na Monachomachii Krasickiego)
Twórczość francuska, listy, pamiętniki, erotyki. |
|
|
|
|
1757 - 1829 |
Jan Paweł Woronicz |
Kaznodzieja, jego poezja ma charakter mesjanistyczny, profetyczny, zwiastuje tendencje nowej epoki. Głównym jej tematem są dzieje Polski i jej domniemane przymierze z Bogiem. |
Hymn do Boga (najbardziej znany)
Sielanki:
Zjawienie Emilki
Świątynia Sybilli
|
|
|
|
|
|
Jakub Jasiński |
Poeta -żołnierz, dowodził wojskami w Wilnie podczas Insurekcji Kościuszkowskiej, zginął podczas obrony Pragi. Możan wyróżnic dwa etapy jego twórczości, młodzieńczy (głównie wiersze i piosenki dworskie) oraz dojrzały, utwory patriotyczne, żołnierskie. |
Jaś i Zosia (inc. Chciało się Zosi jagódek)
Sprzeczki (poemat heroikomiczny)
Melancholia, Do przyjaciela (Liryki sentymentalne, deistyczne)
Wiersz w czasie żałoby dworu polskiego… (utwór powstał po ogłoszeniu na dworze polskim żałoby po zgilotynowaniu król francuskiego; ma charakter rewolucyjny, antykrólewski, głoszone są tam jakobińskie hasła)
Do narodu (wiersz stanowiący wezwanie o walki) |
|
|
|
|
1770 - 1861 |
Adam Jerzy Czartoryski |
Działacz polityczny, jeden z twórców Hotelu Lambert. |
Bard polski
Powrót do Puław
Sybilla puławska
Powązki |
|
|
|
|
1785 - 1829 |
Franciszek Wężyk |
Jeden z twórców „z pogranicza”. Klasyk, w którego twórczości dochodziły do głosu elementy romantyczne, (których zresztą był entuzjastą, czego dowodem był traktat O poezji dramatycznej, odrzucony przez Towarzystwo Przyjaciół Nauk) |
Gliński (tragedia, najbardziej znany i udany utwór cieszący się dużą popularnością)
Opisanie Krakowa
O poezji dramatycznej |
|
|
|
|