|
wszystkie sztuki są sztukami mimetycznymi (naśladowczymi);
różnią się środkami przekazu, przedmiotami i odmiennym sposobem naśladownictwa;
w naśladowaniu posługują się rytmem, słowem i melodią;
przejaskrawianie przedstawień naśladowczych - ludzie lepsi lub gorsi / tacy jacy są naprawdę;
tragedia - ludzie lepsi / komedia - ludzie gorsi;
trzeci element rozróżniający sztuki - sposób, w jaki można przedstawiać przedmioty;
Dorowie przypisują sobie wynalezienie tragedii i komedii, bo ich wioski to komy (Ateńskie to demy) a aktorzy komediowi to kata` kómes, podczas gdy ateńskie to koma'dzein;
dwie przyczyny powstania sztuki poetyckiej:
wrodzony instynkt naśladowczy;
hymny i pochwały - tragedie / szyderstwa - komedie;
dytyramb / pieśni falliczne;
tragedia - dostojna postać i metrum jambiczne;
komedia - naśladownictwo przedstawień ludzi gorszych;
nikt nie doceniał komedii;
z Sycylii - pomysł tworzenia fabuły komediowej;
epopeja - podobna do tragedii pod względem naśladowania rzedmiotów poważnych wierszem, różna pod względem posiadania jednego rodzaju wiersza i długości;
wszystkie składniki epopei znajdują się w tragedii, nie wszystkie zaś składniki tragedii znajdują się w epopei;
TRAGEDIA jest to naśladowcze przedstawienie akcji poważnej, skończonej i posiadającej (odpowiednią) wielkość, wyrażone w języku ozdobnym, odmiennym w różnych częściach dzieła, przedstawienie w ormie dramtycznej, a nie narracyjnej, które przez wzbudzenie litości i trwogi doprowadza do „oczyszczenia“ tych uczuć.
zawiera 6 składników (3 przedmioty i 3 sposoby naśladowania):
fabuła - fundament i dusza;
sposób myślenia - zdolność wyrażania w mowie tego, co istotne;
wysłowienie - odpowiedni dobór słów;
śpiew - najważniejsza ozdoba tragedii;
widowisko - najmniej ważne, należące gł. do scenografii;
układ zdarzeń - wg trzech zasad jedności;
całość musi mieć odpowiednią wielkość, początek, środek i koniec;
piękniejsza jest fabuła dłuższa tylko kiedy jest przejrzysta;
jedność fabuły - nienaruszalna całość;
|