Psychologia kliniczna powstała ponad 100 lat temu.
Psychologia jest nauką o duszy.
Ojcem psychologii klinicznej jest Lightner Witmer (uczeń Freuda). L.W. utworzył w Finlandii pierwszą klinikę psychologiczną, ogłosił metodę kliniczną i założył w 1908 roku czasopismo „The Psychological Clinic”.
1886 r. Freud otworzył swą praktykę psychoanalityczną we Wiedniu.
Termin „kliniczna”- zapożyczony z medycyny.
Istotny dla narodzin psych. klin. Był nurt badań empirycznych.
Metody eksperymentalne w diagnozie zaburzeń psychologicznych wiąże się z Emilem Kraeplinem- twórcą pierwszej nowoczesnej klasyfikacji zaburzeń psychicznych.
Termin „kliniczna” jest tradycyjnym określeniem i nie oddaje zastosowania ani przedmiotu badań. Termin ten nawiązuje do okresu XIX i XX w. kiedy powstały pierwsze „kliniki psychologiczne”, w której psychologowie zajmowali się dziećmi, młodzieżą i dorosłymi z zaburzeniami psychicznymi bądź nieprzystosowanymi społ. lub indywidualnie.
Zakres psych. klinicznej poszerzał się:
-współpraca z psychiatrami w klinikach i poradniach.
- reedukacja (np. nauka rodziców o tym jak inaczej mogą postępować wobec dzieci)
- rehabilitacje
-poradnie medyczno pedagogiczne
-ruch higieny psychicznej
Pojęcie psych. kliniczna oznacza, iż jej przedmiotem są problemy patologii. Jest to dziedzina psychologicznych badań i zastosowań, która zajmuje się opisem i wyjaśnieniem zdrowych oraz zaburzonych form zachowań, przeżywania i funkcjonowania somatycznego.
Zadania praktyczne polegają na diagnozie zdrowia i zaburzeń oraz na profesjonalnej pomocy i interwencji.
Zadania psychologii klinicznej:
1. Zdrowie- choroba
2. Jednostka- społeczeństwo
2.1. Zdrowie
2.1.1. Profilaktyka uzależnień
2.1.2. Promocja zdrowia psychicznego
2.2. Aspekt jednostkowy
2.2.1. Ryzyko anoreksji
2.2.2. Interwencja kryzysowa
2.2.3. Eksperymenty z narkotykami
2.3. Aspekt społeczny
2.3.1. Przemoc w szkole
2.4. Choroba
2.4.1. Depresja
2.4.2. Uzależnienia
2.4.3. Psychopatia
Objawy chorobowe w zaburzeniach psychicznych polegają na zakłóceniach określonych funkcji psychicznych:
1. Zaburzenia nastroju
2. Zaburzenia koncentracji uwagi i pamięci
3. Lęk itp.
Przyczynami objawów mogą być zaburzenia struktury lub deficyty: struktura osobowości, emocje, struktury poznawcze.
Diagnozę zaburzeń wyróżnia:
1. Niejednoznaczny przedmiot diagnozy
2. Nie zawsze dające się zobiektywizować metody diagnozowania.
PROBLEMY
Zaburzenia psych. opisywane są przez wiele objawów, które tworzą zespoły objawów (trudno ustalić przyczynę)
Te same objawy mogą występować również w różnych zespołach (dopiero nasilenie objawów lub ich częstość wyróżnia zespół)
Metody diagnostyczne narażone są na subiektywizacje interpretacji niż w innych dyscyplinach medycznych (zniekształca zarówno pacjent jak i diagnosta)
Czym jest normalność:
1. Powszechność, masowość, częstość występowania w danej populacji
2. Zgodność z oczekiwaniami, konwencją, wzorami zachowań właściwymi dla danej populacji
3. Zgodność z normami obowiązującymi w danej populacji (odnoszące się do „norm społ.”
WSKAŹNIKI I NORMY PATOLOGII
1. Wskaźniki statystyczne (rozkład danej cechy w populacji i jej obraz w postaci krzywej normalnej)
2. Zachowania niespodziewane- reakcja na typowe sytuacje (np. lęk w windzie)
3. Naruszanie norm- zachowania odmienne od przyjętych norm społ. (np. nie przestrzeganie zasad higieny os.)
4. Poczucie subiektywnego dyskomfortu- cierpienie (depresje)
5. Niesprawność- niezdolność do poruszania się środkami komunikacji, niezdolność do współżycia seksualnego, pokierowania swymi uczuciami.
Wskaźnik norm patologii wg Rosenhana i Seligmana (warunek konieczny i wystarczający):
1. Cierpienie
2. Trudność w przystosowaniu
3. Nieracjonalność i dziwaczność
4. Wyrazistość i niekonwencjonalność
5. Utrata kontroli
6. Naruszanie ideałów i norm moralnych
7. Dyskomfort obserwatora
Normę od patologii odrurznia funkcjonalność zachowania i zdolność osiągania celów.
KIEDY ZABURZENIE JEST ZABURZONE?
Zachowania, przeżywanie i f-cje biologiczne są zaburzone wówczas, gdy człowiek:
1. Nie zaspakaja potrzeb np. snu
2. Nie realizuje celów indywidualnego i społecznego rozwoju
3. Nie wypełnia zadań wynikających z wymagań uspołecznionej kultury (dobro ogólnoludzkie)
PODUJŚCIE SALUTOGENETYCZNE
Definicja zdrowia psychicznego
Model salutogenetyczny powstał w toku badań.
Aaron Antonovsky przebadał pod kontem zdrowia kobiety, które przeżyły obóz koncentracyjny i zwrócił uwagę, iż 29% kobiet wykazało dobry stan psychofizyczny po ekstremalnych doświadczeniach.
Normalnym stanem funkcjonowania człowieka jest dynamiczny stan równowagi.
Człowiek i jego organizm wraz z wszystkimi jego systemami podlegają prawą entropii (tendencja cząsteczek do dezorganizacji)
Im mniejsze są tendencje entropii, tym lepiej działa system.
Zdolność cząsteczek do organizacji nazywa się negentropią.
W modelu Antonovskiego zdrowie nie jest kategorią dychotomiczną jak w modelu biologicznym (albo jest albo go niema)
1. Model procesualny
2. Istnieją różne modela zdrowia


¬ HE- pełne idealne zdrowie psychiczne, fizyczne, społeczne, pełen dobrostan
¬ DE- głęboka choroba zagrażająca życiu
Pomiędzy biegunami stwierdza się występowanie dynamicznych stanów pośrednich względnego zdrowia vs choroby
CZYNNIKI SALUTOGENETYCZNE wg Antonovskiego
1. Uogólnione zasady odpornościowe
1.1. Bufory dla działania czynników ryzyka
Właściwości jednostki, grupy, środowiska i kultury, które wyróżniają się chechą funkcjonalną umożliwiającą uniknięcie stresów i usprawnienie stresorów i usprawnienie procesu radzenia sobie z wymaganiami w ten sposób, że zapobiegają przekształceniu się napięcia w stan stresu.
Uogólnione stany tzn. działają niezależnie od sytuacji:
1.1.1. Np. właściwości człowieka (genetyczne, biologiczne)
1.1.2. Cechy środowiska w którym żyje (wsparcie społeczne, kulturowa stabilność, religia, filozofia, sztuka, instytucje np. opieka medyczna
1.2. Najbardziej rozbudowane zasoby to właściwości psychiczne jednostki
1.2.1. Właściwość struktury ja (poczucie tożsamości, sprawstwa, kontroli, wszelkie kompetencje, inteligencja i wiedza)
1.2.2. Zasoby wrodzone to: OUN, układ immunologiczny, sprawność zmysłowa i ruchowa,
1.2.3. Zasoby kształtowane przez kulturę i środowisko społeczne, w toku rozwoju ontogenetycznego i socjalizacji
1.2.4. Optymizm i nadzieja, poczucie sprawstwa i kontroli, kompetencja, więzi i wsparcie społeczne.
2. Stresory
2.1. To wymagania dla których niema gotowych ani zautomatyzowanych reakcji adaptacyjnych.
2.2. Rodzą stan napięcia
2.3. Karzdy element, który do systemu wprowadza entropie, napięcia i sprzeczność
2.4. Stresory nie muszą przerodzić isę w stres i negatywne stany emocjonalne (mogą pełnić funkcje korzystne i rozwojowe np. mobilizacja i wyzwolenie egergii, wzmacnianie odporności)
daily hassles stres endemiczny (codzienne uciążliwości i utrapienia)
stresory nie są bezpośrednio tak istotne, ale mają wpływ na wytwarzanie negatywnego tła np. zerwane sznurowadło, nieprzyjemna wiadomoścktóra nas nie dotyczy
3. Poczucie koherencji
3.1. Zmienna kluczowa dla zdrowia
3.2. Globalna orientacja człowieka wyrażająca stopień w jakim człowiek ma dojmujące, trwałe, choć dynamiczne poczucie pewności że:
3.2.1. Bodźce napływające w ciągu życia ze środowiska wewnętrznego i zewnętrznego mają charakter ustrukturalizowany, przewidywalny i wytłumaczalny
3.2.2. Ma dostęp do środków, które pozwolą mu sprostać wymaganiom, jakie stawią te bodźce
3.2.3. Wymagania te są dla niego wyzwaniem wartym wysiłku i zaangażowania (Antonovsky 1995, s. 34)
3.3. Składowe poczucia koherencji
3.3.1. Poczucie zrozumiałości: zmiana poznawcza poczucie że wydarzenie można zrozumieć i przewidzieć
3.3.2. Poczucie zaradności (sterowalności) zmiana poznawczo instrumentalna: stopień, w jakim jednostka spostrzega dostępne zasoby, jako wystarczające dla sprostania wymogom (nie muszą być jej własnością np. sieć wsparcia, autorytety)
3.3.3. Poczucie sensowności: zmienna motywacyjno emocjonalna, poczucie sensu życia. ZMIENNA KLUCZOWA (jej spadek wpływa na inne zmienne)
4. Zachowania i styl życia


CZEGO DOTYCZY DIAGNOZA PSYCHOLOGICZNA?
1. Określeniu rodzajów objawów występujących w danym zaburzeniu
2. Wyjaśnienie psychologicznych przyczyn i skutków zaburzeń psychicznych
3. Poszukiwanie psychologicznych czynników pomocnych w terapii
Diagnoza różnicowa celem stanowi poznanie rodzaju objawów psychicznych występujących u chorego i klasyfikacja w postaci określonego zespołu objawów
Etap I - zbieranie informacji (opis przez chorego lub obserwacja chorego)
Etap II - klasyfikacja
Klasyfikacje diagnostyczne
1. Międzynarodowa klasyfikacja chorób i problemów zdrowotnych opracowana przez WHO. W 1992 roku powstała rewizja 10: ICD-10
2. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych opracowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. W 1994 roku ukazało się 4 wydanie klasyfikacji: DSM-IV (po rewizji DSMIV-R)
Metody diagnostyczne
1. Kwestionariusze:
1.1. MMPI opracowany przez Hathawaya & McKinleya w 1940 roku. Posiada 550 stwierdzeń. Pozwala opisać psychiczny stan badanego przy pomocy następujących skal:
1.1.1. Hipochondria (Hd)
1.1.2. Depresja (D)
1.1.3. Histeria (Hy)
1.1.4. Psychopatia (Pd)
1.1.5. Męskość- kobiecość (Mf)
1.1.6. Paranoja (Pa)
1.1.7. Psychastenia (Pt)
1.1.8. Schizofrenia (Sch)
1.1.9. Mania (Ma)
1.1.10. Introwersja społeczna (Si)
1.2. Dodatkowe skale MMPI
1.2.1. Skala L - pozwala ocenić stopień szczerości badanych osób
1.2.2. Skala F - służy do wykrywania nietypowych sposobów odpowiadania na pytania testu
1.2.3. Skala K - bada tendencje do przedstawiania się w nadmiernie pozytywnym świetle
2. Krótka skala psychopatologiczna
3. Inwentarz objawów psychopatologicznych
4. Skala depresji Hamiltona
5. Lista objawów ICD-10



WYWIAD KLINICZNY I OBSERWACJA
1. Informacje o objawach pacjenta na podstawie danych od pacjenta, jego rodziny, innych osób na podstawie obserwacji
2. Informacje o historii powstania i przebiegu choroby
3. Info o przebiegu doświadczeń życiowych i różnych okresów życia (przykre i urazowe przeżycia oraz przeżycia związane z sukcesami i zadowoleniem)
4. Informacje o stosunku pacjenta do jego doświadczeń (ocena tych zdarzeń w kontekście znaczenia, jakie mogły one mieć dla jego choroby)
BADANIE CHOREGO
Takt i umiejętność formułowania pytań
Badanie
• Introspekcja (auto amnezja) podmiotowe przeżycia chorego
• Behawior chorego obserwacja zachowań
Niewolno oszukiwać pacjenta, kłamstwo szybko wydaje się a pacjent traci zaufanie nie tylko do badającego, ale do całego zespołu leczącego (Bilikiewicz 1992)
Istnieje błędne przekonanie, że chorym psychicznie nie należy się sprzeciwiać
Przeciwstawiamy się urojeniom pacjenta tak żeby nie cierpiała na tym jego godność
Nie należy wyjaśniać, ale w rzeczowy sposób poinformować ze wypowiedź chorego traktujemy, jako objaw choroby
Przesadne polemizowanie z urojeniami mija się z celem
5. Informacje o zachowaniach pacjenta w czasie rozmowy psychologicznej (zdolność nawiązywania kontaktu, adekwatność wypowiedzi, behawioralne przejawy przeżywanych emocji np. lęku, agresji)
6. Informacje podsumowujące wcześniej uzyskane dane i obserwacje.
O NERWICACH PRZECZYTAĆ Z KSIĄŻKI (SKAN)
ILUSTRACJA SPOSOBU KLASYFIKACJI WG ICD-10
Schizofrenia- pojęcie wprowadził w 1911 roku E. Bleuler (znana też, jako choroba szwajcarska). Jest nieuleczalna, ale zaleczana. Choroba genetyczna jest większe prawdopodobieństwo dziedziczenia od matki. Nieznane jest podłoże choroby (niewiadomo z kąt się bierze)
1. Echo myśli, nasyłanie i zbieranie myśli
2. Urojenia oddziaływań, wpływ, owładnięcia
3. Głosy omamowe na bieżąco komentujące pacjenta lub dyskutujące między sobą
4. Utrwalone urojenia, którym treść jest niedostosowana kulturowa i zupełnie niemożliwa do zaistnienia jak urojenia nadludzkich mocy czy zdolności (wpływanie na pogodę, kontakt z kosmitami)
5. Utrwalone omamy pochodzące z jakiegoś zmysłu
6. Przerwy lub wtrącenia w tok myślenia prowadzące do rozkojarzenia lub niedostosowanych wypowiedzi INKOHERENCJA
7. Zachowania katatoniczne (pobudzenie, zastyganie, giętkość woskowa, negatywizm, mutyzm, stupor)
8. Objawy negatywne (apatia, spłycenie lub niespójność reakcji emocjonalnych prowadzące do wycofania się i zmniejszenia przystosowania społecznego)
9. Utrata zainteresowań, bezczynność
Rozpoznanie wymaga:
Jednego wyraźnego objawu lub dwóch mniej wyraźnych z grupy 4 ech kategorii pierwszych
Co najmniej 2ch z grupy następnych 4 kategorii
Schizofrenie rozpoznaje się wtedy gdy objawy te są wyraźnie obecne przez większość czasu w ciągu jednego miesiąca.
Schizofrenia hebefreniczna - świat emocji
Schizofrenia katatoniczna motoryka człowieka
Schizofrenia paranoidalna odbiór rzeczywistości
HEBEFRENIA- chory jest silnie pobudzony, silnie wymawia swe emocje. Głupkowatość zachowania, mogą występować omamy.
• Objawia się „błazeńskim zachowaniem”
• Niedostosowanie do sytuacji
• Abstrakcyjność zachowania, brak odpowiedzialności, teatralność zachowania
• Zaniedbanie higieny osobistej (aż do koprofagi)
KATATONIA
• Hiperkinetyczna- pobudzenia ruchowe. Może prowadzić do śmierci
• Hipokinetyczna- zwolnienie ruchowe. Zastygnięcie.
¬ Negatywizm bierny nie reaguje na polecenia
¬ Negatywizm czynny odwrotne działanie na polecenia
• Stupor catatonicus zastygnięcie bez ruchu
• Catalepsia- utrata lub ograniczenie zdolności wykonywania ruchów dowolnych
¬ Sztywna
¬ Woskowata
• Raptus catatonicus- nagłe wyładowanie się. Szybkie przejście z hipo do hiperkinetycznej
• Otamowanie myślenia (w hipo) bardzo powolne myślenie i mówienie
• Mutyzm brak możliwości wysławiania się





Schizofrenia paranoidalna:
ZABURZENIA POZNANIA:
¬ Zaburzenia spostrzegania
o makropsję/ mikropsję,
o zmiana postrzegania własnego ciał omamy
¬ zaburzenia pamięcia
o amnesia vera
o amnesia retrograda
o amnesia anterograda (pamięć następna)
¬ Zaburzenia myślenia
o Zaburzenia treści myślenia
♣ Idee nad wartościowe
♣ Myśli natrętne
♣ Pseudologia phantastica mitomania (najczęściej dot. mężczyzn) przechwałki najczęściej o charakterze seksualnym
♣ Urojenia
• Ksobne
• Oddziaływania
• Owładnięcia
o Zaburzenia toku myślenia
♣ Bradyfrenia spowolniony tok myślenia
♣ Tachyfrenia szybkie myślenia
• Myśli prześladowcze
• Omamy
• Zespół z przewaga urojeń tworzących cały system- głównie urojenia prześladowcze i ksobne.
• Występowanie omamów słuchowych
• Leczy się ją elektrowstrząsami i lekami
• Miej więcej między 24-25 a 30 rokiem życia objawy się zaczynają.

ROZPOZNAINIE SCHIZOFRENI:
¬ Urojenia fałszywe przekonania odporne na argumentacje i podtrzymywane nawet w świetle obalających argumentów
o Warunki
♣ Wiara w prawdziwość nieprawdziwego sądu
♣ Absurdalność sądu
♣ Odporność na perswazje
¬ Omamy fałszywe doznania zmysłowe dające poczucie przedziwnej realności




PSYCHOTERAPIA W ZARYSIE
Czy można komuś pomóc nie będąc terapeutą?
Franz Alexander możliwość rozmowy z kimś bliskim przynosi podobny efekt co terapia prowadzona przez specjalistę.
PSYCHOTERPIA TO:
¬ Zamierzone i planowane działanie
¬ Prowadzone przez odpowiednio wyszkolonych specjalistów (wie co a czego nie można mówić)
¬ Prowadzone wobec os. o różnych zaburzeniach psychicznych, zab. Zachowania czy problemach zdrowotnych
Mają na celu zmianę ich wzorów zachowania, czy struktury lub¬ procesów intrapsychicznych (poprawa stanu psychofizycznego pac jęta oraz jego funkcjonowania społ.
ROZMAITOŚC PSYCHOTERAPII:
¬ Psychoterapia może być metodą leczniczą
o Podstawowa lub pomocnicza
o Grupowa lub indywidualna
o Długo lub krótko terminowa
o Realizowana różnymi metodami
¬ Psychoterapia sprzyja metodą medycznym leczenia i ma istotne znaczenie dla przebiegu i zejścia choroby
¬ Psychoterapia jako metoda leczenia zab. Psychicznych i zach. Różni się od innych formą pomocy psychologicznej
o Poradnictwo indywidualne i grupowe
o Trening wspomagający rozwój osób zdrowych
o Interwencja kryzysowa
o Rehabilitacja
o Reso
o Leczenie chorych somatycznie
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..


Złe przystosowanie występuje częściej u chłopców 3% dziewczęta 1%
Zachowanie dziecka należy rozpatrywać w kontekście normalnego przebiegu rozwoju (pica)
Antyspołeczne i agresywne zachowania sa cechą zaburzeń opozycyjno buntowniczych
Dokonanie rozróżnienia pomiędzy zaburzeniam zachowań a wczesnymi stadiami osobowości anty społ. jest niemożliwe





Samospełniający się mechanizm
Uwarunkowania genetyczne prowadzą do niskiej inteligencji werbalnej …………………………………….




Podatność neuropsychologiczna ulega wzmocnieniu w skutek interakcji ze środowiskiem

w klasie jest stygmatyzowany jako słaby uczeń








Prawdopodobieństwo wystąpienia antyspołecznych zachowań jest większe, gdy zaburzenia zachowań rozwijają się we wczesnym dzieciństwie niż w okresie dojrzewania
Od 25% do 40 % przypadków zaburzeń zachowania we wczesnym dzieciństwie rozwija się w antyspołeczne zaburzenia osobowości w dorosłości
80% chłopców z wczesnych początków zaburzeń ma w wieku dorosłym problemy ze złym funkcjonowaniem społecznym.
Czynniki środowiskowe
Dzieci agresywne zostają odrzucone przez rówieśników Na ten obraz nakłada się niewłaściwy wpływ społeczny rodziców i opiekunów
Odrzucenie przez rodziców nauczycieli i rówieśników tworzy sytuacje izolacji prowadzącą do poszukiwania towarzystwa w grupie rówieśniczej łamiącej normy
W odrzuconej społecznie podgrupie agresywnych dzieci stwierdza się najwyższe ryzyko przestępczości w okresie dojrzałości
CHARAKTER ŚRODOWISKOWY RODZIN DZIECKA Z ABURZENIAMI ZACHOWAŃ
¬ Odrzucenie, wrogość
¬ Surowość
¬ Niekonsekwencja w wychowaniu
¬ Zaniedbywanie
¬ Konflikty w związkach małżeńskich
¬ Brak stabilności
¬ Antyspołeczność rodziców


PATOLOGICZNE DZIECKO = PATOLOGICZNI RODZICE
PATOLOGICZNIU RODZICE = PATOLOGICZNE DZIECKO
A trwały wzorzec wewnętrznych doświadczeń i zachowań które znacząco odstają od oczekiwań kultury w której żyje dana jednostka wzorzec ten ujawnia się w przyjętych obszarach
1. Poznawczy
2. Afektywność
3. Funkcjonowanie interpersonalne
4. Kontrola impulsu
B ten trwały wzorzec jest sztywny i objawia się w szerokim zakresie sytuacji osobistych i społecznych
C trwały wzorzec prowadzi do klinicznie znaczącego pogorszenia stanu lub ograniczenia w społecznych i zawodowych i w innych ważnych obszarach funkcjonowania
D wzorzec ten jest stabilny i długotrwały a pojawia się nie później niż w okresie dojrzewania lub skutkiem innego zaburzenia psychicznego
F ten trwały wzorzec nie jest spowodowany fizjologicznymi skutkami zażywania określonych substancji lub ogólnym stanem somatycznym

DWA PODEJSCIA
1. Podejście kategorialne
2. Podejście dymenosjonalne
PSYCHOPATIA
„psychopaci istnieli zawsze ale w czasach chłodniejszych my bywamy ich sędziami zas w czasach gorących oni panuja nad nami”
Dyssocjalne zab. Osobowości określają
¬ Dewiacje zachowywania się
¬ Defekty w sferze rozwoju moralnego człowieka

VIII rewizja klasyfikacji ICD-10 zastąpiła psychopatie terminem osobowość nieprawidłowa
Najnowsze klasyfikacje (ICD-10, DSM-IV) traktuje psychopatie jako różnorodne „zaburzenia osobowości”
Psychopaci ciężej dokonują ciężkich przestępstw, kradzieży, gwałtów niż zabójstw
Rzadko popełniaja przestępstwa przeciwko życiu
Niepsychopaci dokonuja przestępstw przeciwko życiu głównie na członkach rodziny (63%) ale również na znajomych kolegach (41,5%)
Osobowość Dyssocjalne F60.2 przejawia się na nieliczeniu się z normami społ.
¬ Nie liczy się z uczuciami innych
¬ Lekceważy normy i zobowiązania społ
¬ Trudność w utrzymaniu trwałego zw. Z innymi
¬ Brak poczucia winy
¬ Niewrażliwość na stosowanie kar
¬ ,łatwe reagowanie agresją, gwałtowne zachowania nieadekwatne do syt.
Wg DSM Zach. Antysocjalne pojawiają się z reguły chwile przed 15 r. ż. Dają się zauwarzyć od wczesnych lat szkolnych i występują bez przerwy Az do wieku dojrzałego
3 płaszczyzny
1. Nieumiejętność nawiązania własciwoych głębszych emocjonalnie związków interpersonalnych . Wg Wolmana zachowania psychopatów są hyperinstrumentalne:
♣ Ocena innych pod kontem przydatności w osiąganiu celów
♣ Trwała niezdolność do zw. Uczuciowych
♣ Bezosobowy stosunek do życia seksualnego
♣ Płytkość w stosunkach między ludzkich
♣ Powierzchowny urok osobisty
♣ Brak wyrzutów sumienia i wstydu
♣ Impulsywność - klakulatywność
♣ Ingracjacja (manipulowanie ludźmi wbrew ich wiedzy i woli)
♣ Manipulowanie innymi określa się mianem machiawelizmu
¬ Analiza ……….(????) dokonana przez Christie i Geissa:
♣ Względny brak uczuć w kontaktach interpersonalnych (ludzie= przedmiot)
♣ Nieprzywiązywanie znaczenia do ustalonych norm
♣ Nieobecność poważniejszych form zaburzeń psychicznych- racjonalne poglądy i brak utraty kontaktu z realnością
♣ Małe zaangażowanie ideologiczne
2. Brak odpowiedniej organizacji i wydajności pracy
¬ Brak odpowiedzialności
¬ Autodestruktywny wzorzec życia
¬ Nieumiejętnośc planowania odległych celów
¬ Nieprzewidywalność skutków swego działania
¬ Nie efektywność procesu uczenia się
3. Deficyt lęku - nieustraszoność
¬ W skutek braku lęku socjopaci nie są w stanie przyswoić sobie różnego rodzaju „odruchów moralnych''
¬ Os. socjopatyczne źle reagują na bodźce awersyjne traktujące je jako niezasłużone kary
Odczuwanie wyrzutów sumienia jest sterowane poprzez lęk przed¬ nieuchronną karą za popełnione czyny bądź poprzez wyobrażenie sobie zabronionego czynu
Dodatkowe korelacje
• Impulsywność
• Niekontrolowanie agresji
• Nieumiejętność wglądu w siebie
• Brak istotnych zainteresowań
• Skłonność do neurotycznego kłamstwa
• Częste szantażowanie samobójstwem
• Skłonność do alkoholu
• Wrażliwość na środki odurzające
Osobowość nieprawidłową cechuje przewaga sfery popędowo emocjonalnej nad sferą poznawczo uczuciową.




ŚWAIT WEWNETRZNY PSYCHOAPTY
ϖ Brak zrozumienia dla innych ludzi, człowiek psychopatyczny kompensuje zwielokrotnionym „zrozumieniem” siebie
ϖ Struktura właściwości zaburzeń dyssocjalnych jest narcyzm i niedorozwój superego
¬ Narcyzm u os. występuje smutek psychopatyczny depresje, przygnębienia, beznadzjeność, poczucie samotności
♣ Fascynacja sobą
♣ Niezwykła wrażliwość na względy innych
¬ Niedorozwój superego
♣ Przerost superego (rzadko) z wyolbrzymionego poczucia winy
♣ Niedorozwój superego
• U dzieci dwa źródła
• Kiedy dziecko niema się z kim zidentyfikować
• Kiedy osoba z którą się identyfikuje jest nieodpowiednia
ENCEFALOPATIA CZY PSYCHOPATIA????
Objawy psychopatii mogą występować w skutek uwarunkowań neurologicznych
Najbardziej ewidentny związek z neuropatycznym poł. Psychopatii
1. Nagłe wybuchy niekontrolowanej agresji
2. Nieliczenie się ze skutkiem własnego postępowania w rezultacie zmian w korze przedczołowej. Uszkodzenie tej części u zwierząt uniemożliwia emancypowanie skutków własnego zachowania wobec innych zwierząt. Nie ostrożność w atakowaniu innych. Brak współdziałania z innymi. Łuria nazywa takie zminy ROZPADEM PROGRAMU
3. Brak samokrytycyzmu- anozognozja
4. Bezwstydność i brak wyrzutów sumienia
5. Brak poczucia lęku
RÓŻNICE MIĘDZY PSYCHOPATAMI A CHARAKTEROPATAMI
ϖ Krytycyzm sytuacji (charakteropaci po napadzie odczuwają wstyd)
ϖ Maskowanie się charakteropatę łatwo rozpoznać psychopatę nie
ϖ Stosowanie ingeracjacji psychopaci stosują
ϖ Parcjonalność zaburzeń
¬ Występuje najczęściej 1edn lub dwa sprzężone ze sobą objawy zachowań antyspołecznych
Objawy psychopatyczne sa nie scharmonizowane z całokształtem¬ pozostałych cech osobowości wystepują poważne sprzężone w postępowaniu jednostki
Osobnicy psychopatyczni różnią się odmiennym obrazem EEG
Od 50% do 80% psychopatów charakteryzuje się obniżoną aktywnością fal mózgowych ogólne obniżenie pobudzenia korowego= niższa reaktywność
Niższa reaktywność= mniejsze przewodnictwo skórne
Słaby bodziec = przewodnictwo normalne\
Silne bodźce = elektrodermalna hypoaktywność
SPOSOBY ODDZIAŁYWAŃ `
Rokowanie generalnie złe
„problem terapii osób z dyssocjalnym zab. Osobowości polega na tym że jednostki tego typu potrafią znakomicie stymulować poprawę”
Reso= poprawa
Brak korzyści z poprawy= ?????????
Oddziaływanie indywidualne
Zakłady reso
Społeczność terapeutyczna

---