Krysznanusilanam: Kultura Świadomości Kryszny
"Nie można zniszczyć materialnego ego, używając do tego tylko mentalnych, czy intelektualnych środków, ponieważ umysł i intelekt są wytworami materii. Materialne ego może być pokonane dzięki łasce Śri Kryszny, przez intonowanie Jego imion i czczenie formy Bóstw, pod przewodnictwem zaawansowanego wielbiciela."
P. Co literatura wedyjska ,a dokładnie Gaudiya Vaisnavizm mówi odnośnie kultury? Czy można uważać Gaudiya Vaisnavizm za pewnego rodzaju kulturę, choć usytuowaną na platformie transcedentalnej?
O. Gaudiya Vaisnavizm jest naprawdę kulturą, kulturą świadomości Kryszny - krsnanusilanam. Jest przekraczającą wpływ materialnej natury, kulturą ideału. Zarówno kultura wedyjska i Gaudiya Vaisnavizm dzielą ludzi tego świata, stosownie do wpływu jaki ma na nich natura materialna. Sattva (dobroć) wpływa na świadomość przejrzystością, rajas (pasja) pragnieniem, a tamas (ignorancja) opieszałością.
Przekroczenie trzech cech natury materialnej jest produktem ubocznym kultury miłości Kryszny. Bhagavad gita 18.45 mówi nam, że w stanie duchowej doskonałości (brahmabhutah), wielbiciel osiąga wewnętrzne spełnienie (prasannatma), przestaje lamentować z powodu braku materialnego szczęścia (na socati), przestaje o nim marzyć (na kanksati) i czuje się życzliwie nastawiony do wszystkich żywych istot (samah sarvesu bhutesu). Te produkty uboczne, jak również sam cel; transcendentalna miłość, w oddaniu dla Kryszny (mat-bhaktim labhate param), mogą być osiągnięte przez krysnanusilanam.
P. Przyłączyłem się do aśramu i żyłem w nim, jako brahmacarin (student przestrzegający celibatu), w tradycji Gaudiya Vaisnavizmu przez rok. Opuściłem aśram, ponieważ nie byłem w stanie sprostać wysokim standartom brahmacarii, a nie z powodu porzucenia filozofii Vaisnava. Po odejściu z aśramu nie intonuję, nie przestrzegam żadnych zasad życia w oddaniu i rzadko odwiedzam świątynię. Chciałem spytać, czy ciągle mogę uważać się za wielbiciela?
O. Powinieneś uważać się za zwolennika Śri Czejtanii Mahaprabhu, który jest znany jako karuna avatara (inkarnacja łaski). Jego hojność dosięga każdego, kto ma choć trochę wiary w Krysznę. Dlatego istnieje dla ciebie dużo nadzieji. Najlepszą rzeczą dla ciebie, w twoich obecnych warunkach jest towarzystwo zaawansowanych wielbicieli. Dzięki ich towarzystwu, zainspirujesz się, żeby ponownie podjąć duchowe praktyki.
P. Czy ci, którzy popełniają grzeszne czynności, nawet chociaż wiedzą, że jest to czymś niewłaściwym, stwarzają więcej reakcji karmicznych, niż ci, którzy popełniają ten sam grzech , nie rozumiejąc, że to co robią jest złe?
Co dzieje się z wielbicielem, który zbacza ze ścieżki oddania i z powodu pokus mayi popełnia grzeszne czynności? Czy cierpi on większe reakcje karmiczne, niż ludzie, którzy nigdy nie podjęli życia w oddaniu?
O. Generalnie, grzeszne czynności popełnione z teoretyczną wiedzą o tym, że są to grzechy, są bardziej szkodliwe, niż te popełnione bez takiej wiedzy. Jednakże upadki i słabości wielbiciela nie są traktowane na równi z grzechami tych, którzy nie kroczą ścieżką duchową. Ci którzy zmagają się i walczą na ścieżce oddania, nawet chociaż mogą nie odnosić sukcesu, są lepsi od tych, którzy wcale nie dązą do duchowej doskonałości.
P. Jeśli ktoś otrzymuje zapłatę za pożywienie ofiarowane Krysznie (prasadam), jaki ma to wpływ na naturę i rezultat takiej służby? Czy rozprowadzanie prasadam za pieniądze ciągle zalicza się do służby oddania (choć o zmniejszonej mocy), czy będzie to tylko karma-yoga, albo po prostu karma?
O. Zasadniczo, nie powinno się robić biznesu z rozprowadzania prasadam. jest to łaska, na którą nie ma ceny. Ciągle jednak wiele świątyn przyjmuje dotacje dla Bóstw i później rozdaje prasadam. Nie ma w tym nic złego. Ponadto mój Guru Maharaja zachęcał swoich uczniów, żeby otwierali wegetariańskie restauracje, w których jedzenie przygotowywaliby wielbiciele, a pożywienie było ofiarowywane Bóstwom, albo przed obrazkiem Gaury albo Kryszny. Takie, oparte na jego instrukcjach wysiłki, mogą przynieść wszystkim tylko korzyść.
Ogólnie rzecz biorąc, pożywienie ofiarowane Krysznie i rozprowadzone później wśród ludzi, przyniesie ogołowi korzyść proporcjonalną do intensywności oddania w akcie ofiarowania. Jeśli chodzi o tych, którzy ofiarowują i rozprowadzają prasadam, ich rezultat będzie przede wszystkim zalezał od tego, co zrobią z pieniędzmi.
P. Divya jnanam (transcendentalna wiedza) może być osiągnięta, a papa (grzech) może być zniszczony, po prostu dzięki pragnieniu Śri Guru, więc dlaczego potrzebna jest formalność otrzymania diksa mantry (inicjacji) od guru?
O. Ignorancja i wszystkie grzechy mogą być zniszczone dzięki łasce Śri Guru, ale łaska ta zjawia się najpierw, w formie zrozumieniu potrzeby diksa. Przyjmując diksa, chronimy się całkowicie pod skrzydłami łaski Śri Guru i przygotowani w ten sposób, jesteśmy w stanie nie tylko przekroczyć ignorancję, ale obudzić także naszą uśpioną miłość do Boga. Diksa jest koniecznościa dla każdej uwarunkowanej duszy, która chce uczynić solidny postęp na ścieżce oddania dla Śri Kryszny. Więc zrób to co konieczne.
P. Jeśli czyjś guru nie zszedł ze ścieżki oddania, ale z jakiejś przyczyny, jego uczeń nie jest zadowolony i nie jest w stanie dokonać dalszego postępu pod jego przewodnictwem, czy dopuszczalne jest, żeby poprosić guru o błogosławieństwa do studiowania pod przewodnictwem innego nauczyciela?
O. Jesli ktoś czuje w sposób, który opisałeś, może ofiarować szacunek swojemu inicjującemu guru i poprosić go o błogosławieństwo, żeby przyjąć schronienie siksa (instruującego) guru. Rozumiejąc okoliczności, inicjujący guru powinien dać swoje błogosławieństwo.
P. Czy mógłbyś podać mi jakieś sugestie, jak polepszyć intonowanie? Studiując psychologię, wiem, że przeciętny ludzki umysł, zanim zacznie wędrować, może utrzymać niepodzielną uwagę do siedmiu minut (zadziwiająco mało). Jeśli umysł nie jest wyćwiczony, zaczyna robić listę rzeczy, które musi zrobić w życiu. Pokazała to literatura i eksperymenty dotyczące uwagi i koncentracji.
Przyjmując, że mój umysł jest poniżej przeciętnej, intonując, doświadczam trudności w kontrolowaniu wędrujacych myśli. Wiem, że bycie rozproszonym w czasie intonowania jest obrazą i wstrzymuje to mój postęp. Jaki jest proces ćwiczenia umysłu w koncentrowaniu się na intonowaniu świetego imienia Kryszny?
O. Ten werset mówi nam jak udoskonalić nasze intonowanie:
manah-samharanam saucam maunam mantrartha-cintanam
avyagratvam anirvedo japa-sampatti-hetavah
"Żeby udoskonalić intonowanie japa, należy pielęgnować następujące cechy: kontrolę umysłu, wewnętrzną i zewnętrzną czystość, ciszę, kontemplację nad znaczeniem mantry, cierpliwość i stałość." (Hari-bhakti-vilasa 17.129)
Manah-samharanam oznacza tutaj, że powinniśmy raz za razem sprowadzać z powrotem nasz umysł, wedrujący do obiektów zmysłów. Avyagratva znaczy, że nie powinniśmy się śpieszyć w intonowaniu, żeby skonczyć ustaloną liczbę rund. Anirveda znaczy, że nie powinno się tracić nadzieji, kiedy nie osiąga się rezultatu tak szybko jak się oczekiwało. Bhaktivinoda Thakura również zostawił nam instrukcje odnośnie intonowania:
japa-kale manake ekagra-bhave lao citte suddha thak vatha katha nahi kao,
namartha cintaha sada dhairyasraya kara namete adara kari krsna-nama smara
"Intonując japa, pamiętaj, z pełnym uczucia szacunkiem o imieniu Kryszny, skoncentruj swój umysł tylko na intonowaniu, bądź czysty w umyśle, unikaj bezużytecznych rozmów, medytuj o znaczeniu mantry i bądź cierpliwy."
Ekagra-bhave lao (skoncentruj swój umysł tylko na intonowaniu) nie wyklucza myślenia o znaczeniu mantry (mananam-kontemplacja), ani pamiętania o lila, które za tym podąża. Choć w pieśni tej wspomniane jest tylko mananam, smaranam również jest zasugerowane.
P. Kiedy intonuję na koralach, przez dłuższy okres czasu, czy mogę intonować jakiś czas głośno, poźniej cicho, a następnie ruszając tylko bezgłośnie ustami? Oprócz tego, czy tempo japa powinno być stałe, czy też może być czasami szybsze, a czasami wolniejsze w zależności od bhavy doświadczanej przez wielbiciela?
O. Nasz Namacarya Śri Haridasa Thakur intonował prawie 200 rund japa Hare Kryszna dziennie. 64 intonował w ciszy (manasika), 64 szeptem (upamsu) i 64 glosno (vacasika). Więc wszystkie te trzy rodzaje japa są dozwolone. Można też intonować wolno, albo szybko, w zależności od nastroju. Kiedy osiągniemy prawdziwą bhavę, dostaniemy odpowiedzi na wszystkie pytania.
P. Czy istnieją jakieś modlitwy, albo mantry, które powinno się intonować przed i po czytaniu i studiowaniu Śrimad-Bhagavatam?
O. Jest ich wiele, ale następująca modlitwa, ze Śrimad-Bhagavatam jest powszechnie intonowana przed recytacją pism:
narayanam namaskrtya
naram caiva narottamam
devim sarasvatim vyasam
tato jayam udirayet
"Przed recytacją tego Śrimad Bhagavatam, które jest prawdziwą rękojmią zwycięstwa, należy złożyć pełne szacunku pokłony Najwyższej Osobie Boga, Panu Narayanowi, Nara-narayana risiemu, najwyższej ludzkiej istocie, matce Saraswati, bogini nauki i Śrila Vyasadevie, autorowi."
P. Chciałbym wiedzieć czy istnieją w tradycji Vaisnava jakieś zakazy odnośnie noszenia korali Rudraksa dla własnego rozwoju, czy przeciwdziałaniu negatywnym wpływom planet.
O. Nie ma potrzeby, żeby Vaisnava nosił korale Rudraksa. Jednak nie znam, żadnego stwierdzenia z pism, które by tego zakazywało. Vaisnavowie honorują Śive, przez czczenie Kryszny. Jest to czymś właściwym, gdyż Pan Śiva również jest Vaisnavą
P. Rozumiem, że jeśli mogłbym stać się prawdziwie pokorny, zrobiłbym postęp duchowy. Jeśli chodzi o pokorę, Śri Czejtania dał nam werset "trinad api sunicena", gdzie mówi, że powinniśmy okazywać szacunek innym, ale nie oczekiwać go dla siebie. Wydaje mi się to prawie niemożliwe, więc jak mogę, na moim etapie oddania zrozumieć prawdziwą pokorę?
O. Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura powiedział, że pokora odnosi się do porzucenia ducha bzcia odbiorcą radości. Zawiera się w tym pielęgnowanie nastroju służenia. Verset, który zacytowałes jest być może najważniejszą instrukcją, jaką dał nam Mahaprabhu - jak zrobić postęp, jak osiągnąć nistha, czyli stałość w praktykach oddania: kirtaniya sad harih. Podczas gdy śradha sprawia, że ktoś może kroczyć ścieżką bhakti, to ten werset mówi o zdolności do intonowania świętego imienia, dzięki któremu osiąga się kwalifikacje do wejścia w rozrywki Kryszny.
P. Jak można naprawdę pielęgnować osobistą, bliską i kochająca relację z Bogiem, skoro Bóg nie jest obecny przed nami osobiście, żeby uczynić to możliwym? Jest to wielka przeszkoda na mojej ukochanej ścieżce bhakti. Intonowanie świętego imienia i czczenie Bóstw jest dla mnie sensowne filozoficznie, ale wstydzę się przyznać, że chociaż praktykuję służbe oddania, to jak dotąd nie pomogło mi to w rozbudzeniu uczucia bliskości z Bogiem. Zacząłem więc wierzyć, że być może Bóg chce, żebyśmy służyli Mu, poprzez nieegoistyczną służbę wobec tych, którzy mają z Nim osobisty kontakt. Czy możemy osiągnąć czystą, duchową miłość, służąc ludzkości?
O. Służenie ludzkości również jest częścią duchowej kultury Gaudiya Vaisnava; radzi się nam, żebyśmy wraz z intonowaniem imion Kryszny i wykonywaniem innych praktyk duchowych, okazywali życzliwość wszystkim żywym istotom (jiva daya). Życzliwość wymaga świadomej Boga empatii dla cierpiącej ludzkości, jak rownież wewnętrznej potrzeby nieegoistycznej służby dla innych. Bez życzliwości nie można zrobić zbyt wielkiego postępu w kierunku ideału Gaudiya Vaisnavizmu.
Ideałem jest ustanowienie osobistej, kochającej relacji z Bogiem (Kryszną), ale żeby zrobić to w najpełniejszym wymiarze, konieczne jest porzucenie swojej obecnej, opartej na materialnym ego, osobowości. Jest to potrzebne, ponieważ to nasza dusza, a nie zmysł materialnej tożsamości, może się połączyć bezpośrednio z Kryszną. Nie można zniszczyć materialnego ego, używając tylko mentalnych, czy intelektualnych środków, ponieważ umysł i intelekt są wytworami materii. Materialne ego może być pokonane dzięki łasce Śri Kryszny, przez intonowanie Jego imion i czczenie formy Bóstw, pod przewodnictwem zaawansowanego wielbiciela
Na początku, ktoś może nie być w stanie zrozumieć, jak zniszczenie materialnego ego jest produktem ubocznym kultury świadomosci Kryszny, ale spełniając przez jakiś czas czynności oddania, będzie w stanie do pewnego stopnia to dostrzec i powinien wypatrywać znaków, że to się dzieje. Jeśli czujesz, że w twoim przypadku nie ma to miejsca, poleciłbym ci znalezienie reprezentanta Boga (siksa guru) z naszej linii i ustanowienie z nim osobistej, opartej na służbie relacji.
Sukces w bhakti osiąga się dzięki śaranagati (podporządkowaniu), które jest sprawą serca, a nie mechanicznym wysiłkiem. Z powodu materialnego uwarunkowania serce stało się twarde, a niektóre serca mogą być o wiele twardsze od innych. Zmiękcz swoje serce, poprzez intonowanie świętych imion i czczenie Bóstw, pod przewodnictwem zaawansowanego Vaisnavy i wkrótce poczujesz, że rozwijasz prawdziwe uczucie do Śri Kryszny.