TEST LOVETTA

 

    Test Lovetta został opublikowany w 1932 roku. Jest obecnie najbardziej rozpowszechnioną metodą subiektywnej oceny siły mięśniowej. Opiera się na badaniu ręcznym poszczególnych mięśni w określonych pozycjach i przy określonym ruchu. W każdym ruchu jest jeden mięsień, który głównie za tę czynność odpowiada. Poprzez odpowiednią pozycję izoluje się go od innych mięśni synergistycznych.

 

Lovett rozróżnia następujące stopnie siły mięśnia:

    0º - to brak czynnego skurczu mięśnia.

    1º - ślad czynnego skurczu mięśnia.

    2º - wyraźny skurcz mięśnia i zdolność wykonania ruchu przy pomocy i odciążenia odcinka ruchomego.

    3º - zdolność do wykonywania ruchu czynnego samodzielnego z pokonaniem ciężkości danego odcina

    4º - zdolność do wykonania czynnego ruchu z pewnym oporem

    5º - prawidłowa siła, tj. zdolność wykonywania czynnego ruchu z pełnym oporem.

 

Skala ta może być wyrażona w procentach i wtedy: 

    0º  = 0%

    1º = 10%

    2º = 25%

    3º = 50%

    4º = 75%

    5º = 100%

 

Wyniki badania siły mięśni notuje się na specyficznym formularzu. Dla dokładniejszej oceny siły mięsni stosuje się stopnie pośrednie 2+, 3- wówczas gdy siłę oceniamy jako wyższą od 1º a mniejszą od następnego

 

    W technice testowania uwzględnia się pozycję pacjenta, stabilizację odcinka w obrębie którego położony jest mięsień, metodyczne wykonanie czynności, stosowaniu odpowiedniego oporu uwzględniając wiek i ogólną sprawność przy badaniu na 4 i 5º.

1

---