![]() | Pobierz cały dokument charakterystyka.systemu.ksztalcenia.doc Rozmiar 50 KB |
Charakterystyka systemu kształcenia specjalnego w Polsce.
Kształcenie specjalne to planowy, systematyczny proces oddziaływania dydaktyczno-wychowawczego na uczniów niepełnosprawnych. W zależności od wieku, rodzaju i stopnia niepełnosprawności kształcenie specjalne odbywa się w przedszkolach specjalnych, szkołach (klasach) specjalnych podstawowych, zawodowych i średnich w ramach nauczania indywidualnego oraz innych form organizacyjnych. Coraz częściej kształceniem specjalnym objęte są dzieci pozostające w szkołach masowych, np. dzieci z parcjalnymi zaburzeniami, dzieci przewlekle chore. Uwzględnienie trudności, jaką powoduje niepełnosprawność, wymaga stosowania specjalnych oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych, odpowiednich programów, tak więc np. dzieci głuche i upośledzone umysłowo uczą się według specjalnych programów. W innych z kolei placówkach dostosowuje się programy szkół masowych, uwzględnia się specyficzne pomoce dydaktyczne.
Celem kształcenia specjalnego jest rewalidacja i resocjalizacja wychowanków. Obowiązują ponadto cele ogólne realizowane w całym systemie oświatowo-wychowawczym.
Kształceniem specjalnym nie obejmuje się wszystkich niepełnosprawnych. Przedmiotem jego oddziaływań są tylko ci niepełnosprawni, którzy mają zaburzony proces uczenia się i wymagają kształcenia specjalnego.
Proces uczenia się może być w różny sposób zaburzony.
Zaburzenia procesu uczenia się są uzależnione od rodzaju i stopnia odchylenia od normy.
Uczniowie z różnych powodów mogą mieć uszkodzone receptory w sposób nie pozwalający im na odbieranie bodźców bądź odbiór bodźców może być za słaby, aby mogły one odgrywać rolę w procesach poznawczych. Na przykład słaby odbiór bodźców słuchowych nie pozwala im na wykorzystywanie ich w procesie poznania, co uniemożliwia prawidłowy przebieg procesu uczenia się.
Proces uczenia się może napotykać na trudności wywołane zaburzeniami centralnego układu nerwowego lub efektorów. Zaburzenia te mogą powodować trudności w myśleniu abstrakcyjnym, skupieniu uwagi, wywoływać wady wymowy, zaburzenia narządów ruchu itp.
Proces uczenia się może też być zaburzony przez tzw. Defekty wtórne, które są spowodowane najczęściej defektami pierwotnymi. Defektem wtórnym jest np. brak naturalnego rozwoju mowy u głuchych, trudności w chodzeniu niektórych długo leżących chorych.
![]() | Pobierz cały dokument charakterystyka.systemu.ksztalcenia.doc rozmiar 50 KB |