Emocje służą do pokazywania stosunku do osób, rzeczy, zjawisk. Emocje posiadają pewne cechy:
1.Znak - pozytywne(miłość) - negatywne (nienawiść, strach, wyrzuty sumienia)
2. Siła - natężenie emocji
3. Treść emocji
Ze względu na treść emocje dzielimy na:
Emocje proste- zachodzą bez udziału świadomości. Przeżywanie euforii, radości, smutku, strachu
Uczucia- zachodzą za pomocą naszej świadomości. Uczuć nie maja zwierzęta tylko ludzie
Uczucia dzielimy na : poznawcze, moralne, estetyczne, społeczne
Czynniki wywołujące emocje.
1.Czynniki naturalne tj. te które wywołują emocje dzięki wrodzonym właściwościom organizmu (pierwotne bodźce emocjonalne),
2.czynniki które zostały związane z nimi przez doświadczenie (wtórne bodźce emocjonalne), 3. czynniki, których właściwości opierają się na relacji między oczekiwaniami podmiotu, a informacjami z jakimi się styka.
Źródła emocji:
1.Bodźce pierwotne, które jeżeli działają wywołują emocje, Bodźce sensoryczne, homeopatyczne
2.Bodźce wtórne- wyuczone, indywidualnie działające na poszczególne osoby. Sytuacja, którą spostrzega się jako zagrażającą może wywołać jedną z trzech głównych reakcji emocjonalnych:
Strach występuje gdy czynnik zagrażający postrzegany jest jako silniejszy, ale jednostka ma szansę ucieczki.
Gniew - gdy jednostka odczuwa swoją przewagę wobec czynnika zagrażającego.
Przygnębienie - gdy nie ma możliwości uniknięcia zagrożenia.
Motywacja Zachowanie emocjonalne jest reakcją na zaistniały bodziec emocjonalny. Organizmy wyższe zdolne są do wykonania czynności ukierunkowanych na osiągnięcie wyników. Mechanizmem warunkującym zdolności do takiej regulacji jest mechanizm motywacyjny.
Jest to proces regulacyjny, który pełni funkcje mechanizmu sterującego czynnościami, tak aby doprowadziły one do osiągnięcia określonego wyniku. Aby powstał proces motywacyjny muszą być spełnione dwa podstawowe warunki:
1.wynik musi być przez podmiot oceniany jako użyteczny,
2.podmiot musi mieć przeświadczenie, że wynik ten da się w danych warunkach osiągnąć. Motywacja może być charakteryzowana przez dwie główne właściwości: kierunki natężenia:
Kierunek motywacji charakteryzujemy przez wskazanie wyniku, ku któremu zmierza czynność. Osiągnięcie wyniku powoduje, że natężenie motywacji obniża się lub spada do zera, powoduje też wystąpienie dodatnich emocji.
Natężenie motywacji może być scharakteryzowane za pomocą trzech do pewnego stopnia skorelowanych parametrów: siła, wielkość, intensywność.
Siła procesu motywacyjnego jest to stopień w jakim dany motyw kontroluje zachowanie. Motyw jest tym silniejszy, im trudniej skłonić człowieka do zmiany kierunku podjętej działalności.
Wielkość motywu - od niego zależy rozmiar wyników, bądź liczba czynności potrzebnych do zaspokojenia motywu. Motyw jest tym większy im więcej potrzeba, aby go zaspokoić.
Intensywność to właściwość, od której zależy poziom mobilizacji organizmu związany z realizacją danego motywu. Zależy od niej ilość energii zużytej dla osiągnięcia danego celu. Wzrostowi intensywności motywu odpowiada zwiększenie zdolności i siły reakcji itp. Intensywność motywacji wzrasta głównie w sytuacjach, w których działalność natrafia na przeszkody lub też, gdy nie doprowadza do spodziewanego wyniku