Fala akustyczna jest zaburzeniem ciśnienia (gęstości) które propaguje się w ośrodku sprężystym. Dźwięk jest szczególną falą akustyczną propagującą się w powietrzu która wytwarza tzw. wrażenie słuchowe. Źródłem dźwięku może być każde ciało drgające lub przepływ powietrza przez przewężenie.
Drgania ciała polegają na tym że przemieszcza się ono z ustalonego punktu w przestrzeni do innego punktu i następnie z powrotem do punktu w którym ruch się rozpoczął.
Amplitudą nazywamy maksymalne wychylenie z położenia równowagi. Czas T w którym sinusoida przebiega jeden pełny cykl nazywa się okresem.
Częstotliwość f jest miarą liczby pełnych drgań (oscylacji) w jednostce czasu. Jednostką częstotliwości jest 1 herc. Częstotliwość f sinusoidy oblicza się jako odwrotność okresu.
Do opisu amplitudy wychylenia stosuje się często tzw. skuteczną wartość amplitudy (wartość średniokwadratową).
Częstotliwość drgań swobodnych nazywamy częstotliwością rezonansową. Jeśli jednak w układzie będą występowały siły hamujące ruch to drgania te będą drganiami tłumionymi i ich amplituda będzie zmieniać się w czasie zgodnie z funkcją wykładniczą A=A0e-αt
Jeśli na ciało o częstotliwości drgań własnych W0 działa siła wymuszająca o innej częstotliwości np. W ciało to drga z częstotliwością siły wymuszającej a drgania tego typu nazywają się drganiami wymuszonymi. Amplituda tych drgań zależy od różnicy częstotliwości drgań własnych i drgań wymuszających. Największe wartości może ona osiągnąć w sytuacji gdy różnica tych częstotliwości jest równa zero i wówczas mówimy o rezonansie.
Zanim zaburzenie ośrodka wywoła wrażenie słuchowe identyfikowane jako dźwięki musi ono przebyć drogę od ucha zewnętrznego przez ucho środkowe, wewnętrzne i dalej nerw słuchowy do kory mózgowej. Ucho zewnętrzne środkowe wewnętrzne i nerw słuchowy stanowią tak zwany peryferyjny układ słuchowy.