MERYSTEMY:
komórki dzielące się
zarodek we wczesnym stadium rozwoju
ze względu na położenie: wierzchołkowe, podwierzchołkowe, boczne, interkalarne
ze względu na stadium rozwojowe: pierwotne i wtórne
wierzchołkowy
w całości wierzchołek pędu i wierzchołek korzenia bez czapeczki
podwierzchołkowe
strefa przejściowa między wierzchołkiem a kom. niedzielącymi się
boczne
pokłady lub pasma równoległe do powierzchni organu; gł. kambium i felogen
interkalarne
merystematyczne segmenty organu; ograniczone z obu stron segmentami niemerystematycznymi
pierwotny
kontynuacja m. wierzchołkowego; zaczyna się w nim i ciągnie do strefy, w której dojrzewa z niego tkanka pierwotna
wtórny
zapoczątkowuje wtórną budowę organu; kambium waskularne i felogen
promerystemy - części merystemu, w których nie wystąpiła widoczna determinacja grup komórek
pratkanki - części merystemu, w których wystąpiły widoczne objawy różnicowania
protoderma
pramiękisz = merystem podstawowy
prokambium
kambium
protoderma daje początek epidermie
prokambium i kambium dają początek pierwotnej i wtórnej tk. waskularnej
pramiękisz daje początek pozostałym tkankom organu
MIĘKISZ:
kom. żywe, silnie zwakualizowane, stosunkowo mało wyspecjalizowany protoplast i cienka ściana
w miękiszu zachodzą podst. procesy życiowe
zachowują zdolność do podziałów i odróżnicowywania
pod względem kształtu dzieli się na:
równowymiarowe [kuliste]
wydłużone [cylindryczne]
spłaszczone [tafelkowate]
ze względów strukturalnych wyróżnia się:
zieleniowy = chlorenchyma
powietrzny = aerenchyma
ze względu na pochodzenie wyróżnia się:
pierwotny
wtórny
Ze względu na strukturę tkanki wyróżnia się:
miękisz asymilacyjny (chlorenchyma) - występuje w liściach i łodygach, zawiera chloroplasty (ciałka zieleni, zawierające zielony barwnik chlorofil), w nim zachodzi fotosynteza
miękisz palisadowy - odmiana chlorenchymy u roślin okrytonasiennych dwuliściennych
miękisz gąbczasty - odmiana chlorenchymy u roślin okrytonasiennych dwuliściennych i jednoliściennych
miękisz wieloramienny - odmiana chlorenchymy u roślin nagonasiennych,
miękisz powietrzny (aerenchyma) - tworzy przestrzenie wypełnione powietrzem, co zmniejsza ciężar rośliny (występuje np. u roślin wodnych).
kom. przenośnikowe = transferowe
ściana po stronie wewnętrznej zaopatrzona w liczne wyrosty lub fałdki; protoplast z dobrze rozwiniętymi mitochondriami; brak plasmodesm;
pochwy miękiszowe
warstewka zamknięta na podobieństwo cylindra; rozdziela się na 2 obszary: wewnętrzny i zewnętrzny; należą tu endoderma, egzoderma, pochwy wiązkowe, pochwa komórek Φ [fi]
endoderma - pochwa blokująca przepływ wody z zewnątrz do wewnątrz; występuje w korzeniach oraz podziemnych i przyziemnych częściach łodyg jako ostatnia warstwa kory pierwotnej
egzoderma - warstwa pod endodermą; pełni funkcję okrywową w korzeniach
miękiszowe pochewki wiązkowe - otaczają wiązki waskularne; pośredniczą w wymianie substancji między tkanką waskularną a tkanką zewnętrzną; często z kom. przenośnikowych
pochwy kom. Φ - zbudowane z kom. mających na ścianach zgrubienia wtórne; zwykle o kształcie półkolistym; występują w korze pierwotnej korzeni nagonasiennych i niektórych dwuliściennych
KOLENCHYMA:
grubościenny miękisz wyspecjalizowany jako tkanka wzmacniająca w organach nadziemnych oraz więdnących przy wysychaniu
ściany pierwotne, ale nierównomiernie zgrubiałe
kom. wydlużone
tworzą pasma lub pokłady w peryferycznych częściach łodyg, ogonkach i nerwach liściowych
zdolna do wzrostu wydłużeniowego
odporna na zerwanie, ale nie na ściskanie
protoplast jak u miękiszu, zdolny do podziałów i odróżnicowywania, często ma chloroplasty
ściana celulozowo-pektynowa, silnie uwodniona, 3warstwowa - 2 cienkie, między nimi grubsza
wydłuża się elastycznie, tzn. odwracalnie
kątowa płatowa lukowa włóknista
SKLERENCHYMA:
tkanka z kom. o grubych ścianach wtórnych, zwykle zdrewniałych
odporna na rozciąganie, ściskanie, zgniatanie, skręcanie i ścinanie
grube ściany wtórne; protoplasty po utworzeniu obumierają
obejmuje 2 typy komórek
włókna
silnie wydłużone kom. o zaostrzonych końcach; dojrzałe zwykle martwe; warstwy zewnętrzna i wewnętrzna są cienkie, środkowa gruba; ściana wtórna zawiera dużo celulozy; jamki włókien są szczelinowe, mogą być lejkowate lub proste; zgrupowane zwykle w pasma tworzące sieć, warstwę lub pokład
włókna drzewne - w drewnie
włókna łykowe - w postaci stycznych pasm we floemie
włókna kory pierwotnej - cylinder w głębi kory pierwotnej
włókna perywasykularne - wewnętrzna strona granicy kory pierwotnej łodygi
włókna liściowe - ogonki i nerwy liściowe
włókna typu włosków - nasiona np. bawełny
sklereidy
kom. z grubą, zdrewniałą, wtórną ścianą; zaopatrzone w jamki proste; różnorodne kształty z wyjątkiem wrzecionowatego; żywe gdy w ich otoczeniu są żywe kom. miękiszowe, martwe w łupinach nasion; czasem tworzą gniazda; mogą występować w postaci warstw; u roślin wodnych i tropikalnych w liściach między kom. tworzą idioblasty; wyróżnia się:
kamienne asterosklereidy osteosklereidy makrosklereidy trichosklereidy
EPIDERMA = skórka
powierzchniowa warstwa pędu
ryzoderma - wierzchnia warstwa korzenia
umożliwia kontrolowaną wymianę gazową
pokryta kutykulą, na ogół ma szparki
między właściwymi kom. epidermalnymi znajdują się komórki szparkowe, gruczołowe, pęcherzykowe i inne
często wytwarza trichomy [włoski]
kutykula = wosk epikutykularny
występuje na powierzchni całego pędu; jest ciągła, nie poprzecinana blaszkami środkowymi, przerwy tylko w miejscu porów szparek; zawiera szkielet celulozowy; zwykle grubsza u gatunków żyjących w warunkach małej wilgotności i dużej intensywności światła słonecznego; powierzchnia zewnętrzna może być gładka, bruzdowata lub brodawkowata; zawsze pokryta woskiem epikutykularnym
zwykłe kom. epidermanle
kom. ułożone zwarcie na powierzchni organu, poza kom. szparkowymi; izodiametryczne - podobne do sześciokąta [a]; na organach wydłużonych kom. są wydłużone i ustawione w podłużne szeregi [b]; w blaszkach liściowych często pofalowane [c]; u wielu paprotników zaopatrzone w jamki proste [d]; protoplasty silnie zwakuolizowane, o drobnych plastydach z małą ilością chlorofilu
szparki
utworzone z par kom. szparkowych i znajdującego się między nimi poru; u większości kształt nerkowaty; na krawędziach mogą występować listwy szparkowe - zewnętrzna i wewnętrzna; ściany kom. nierówno zgrubiałe; zgrubienia typu wtórnego; mają na celu usztywnienie kom. szparkowych, by zamknięcie poru było szczelne; miofibryle ułożone promieniście; kom. szparkowa zawiera liczne mitochondria, duże wakuole i cysterny retikulum endoplazmatycznego, dobrze wykształcone chloroplasty
RYZODERMA = skórka korzenia
powierzchniowa warstwa kom. korzenia
nie jest pokryta kutykulą
występują włośniki - wyrosty kom. ryzodermy w części szczytowej, przepychają się między cząstkami gleby; ściana kom włośnika jest cienka; nie są oddzielone od nasadowej części ścianą poprzeczną; mają centralną wakuolę i dobrze rozwinięte mitochondria; żyją krótko - kilka dni
KSYLEM = drewno
tkanka wewnątrz organów, nigdy nie dochodzi do naturalnej powierzchni
obecne w niej martwe kom. o zdrewniałej ścianie wtórnej
zawiera też kom. miękiszowe i włókna
wyróżnia się:
ksylem pierwotny - z prokambium
ksylem wtórny - wytwarzany przez kambium całe życie
FLOEM = łyko
tkanka wyspecjalizowana w przewodzeniu substancji pokarmowych
zawiera elementy sitowe, komórki miękiszowe i często sklerenchymę
wyróżnia się
floem pierwotny
floem wtórny
zgrubienia wzdłuż krawędzi
podłużnych komórek w miejscu styku 3 lub 4 kom.
zgrubienia w ścianach stycznych; zgrubienia sąsiednich kom. połączone
odmiana kątowej; zgrubienia w narożach kom. wokół przestworów, tworzy rurkowate jednostki
ściany mniej więcej równomiernie zgrubiałe, pierwotne
w przybliżeniu izodiametryczne
rozgałęzione w różnych kierunkach; jako idioblasty lub z licznymi ramionami
walcowate z rozszerzeniami na końcach
walcowate bez rozszerzonych końców
nitkowate, nieco rozgałęzione
[a] [b] [c] [d]
palisadowy gąbczasty wieloramienny powietrzny