Starożytność - okres historyczny stosowany przeważnie dla historii Europy i Bliskiego Wschodu. Obejmuje czasy od około 5000 lat p.n.e. - 4000 lat p.n.e. do pierwszych wieków naszej ery. Najczęściej spotykaną datą końca starożytności jest rok 476 - upadek Cesarstwa Zachodnio-Rzymskiego. Badając literaturę starożytną, osobno zajmować się należy literaturą starożytnego Wschodu oraz Biblią

Lista utworów Owidiusza :

• Heroidy

• Metamorfozy,

Średniowiecze - epoka w historii i kulturze europejskiej, obejmująca okres między starożytnością a czasami nowożytnymi. Charakterystyczną cechą literatury średniowiecznej jest:

• szczególne zaangażowanie w kwestie religijne i świeckie,

• duchowe i społeczne.

Literatura służyła określonym celom:

• pouczeniu i wychowaniu,

• potępieniu zła i afirmacji dobra,

• poszerzeniu wiedzy,

• pokazywaniu wzorców osobowych.

Najsłynniejszym pisarzem był św. Tomasz z Akwinu (1225-1274) Najważniejszymi jego dziełami były: Summa filozoficzna i Summa teologiczna

Renesans lub odrodzenie - okres w historii Europy obejmujący przede wszystkim wiek XV i XVI, okres w historii kultury europejskiej określany często jako "odrodzenie sztuk i nauk" i koncepcja historiozoficzna odnosząca się do historii kultury włoskiej od Dantego do roku 1520

powstały dzieła Reja:

• Zwierciadło

• Wizerunek własny żywota człowieka poczciwego

• Psałterz Dawidów

• Żywot Józefa

• Zwierzyniec

i Kochanowskiego:

• Odprawa posłów greckich

• Psałterz Dawidów

• Treny

• Fraszki

Literatura barokowa zerwała z prostotą odrodzenia. Zaczęła operować nowymi środkami wyrazu: paradoksem, antytezą, absurdem, anaforą i inwersją. Typowymi motywami literatury baroku były Bóg, zbawienie, grzech, śmierć, pokuta, rozdarcie człowieka między tym, co duchowe i tym, co materialne. Rozkwitły takie gatunki jak epos, liryka, powieść, komedia, tragikomedia i tragedia. trwanie datuje się na zakres czasowy: od końca XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku^[1].

Początków baroku można doszukiwać się między innymi w dramatach Szekspira, Molière (Skąpiec ),

Oświecenie - określane często jako Wiek Rozumu to prąd kulturalny oraz okres w historii Europy przypadający na lata 1688-1789. W rozumieniu szerszym: epoka w dziejach kultury europejskiej między barokiem a romantyzmem.

Ignacy Krasicki- Lew i zwierzęta, Wilk i owce, Kot i kogut

Romantyzm (z francuskiego roman - powiązane z poezją rycerską, sama nazwa nawiązuje do łacińskiej nazwy Rzymu - Roma) - nazwą tą określa się epokę w historii sztuki europejskiej od lat 90. XVIII wieku do 40. XIX wieku.

Poczatkiem romantyzmu w Polsce najczęściej obierana jest data wydania przez A. Mickiewicza pierwszego tomiku poezji w 1822 roku, zaś za koniec uznawana jest data powstania styczniowego w 1863 roku.Cechy charakterystyczne romantyzmu: 1.stawianie uczucia ponad rozum jako najbardziej zbliżające człowieka do poznania tajemnic życia; 2.wiara w możliwość kontaktu ze światem pozazmysłowym; 3.tajemniczość; 4.zainteresowanie tematyką wschodu, tzw. orientalizm; 5.odrzucenie zasad i reguł poetyki klasycznej krępujących rozwój jednostki; 6.dążenie do indywidualizmu; 7.wprowadzenie wątków i motywów historycznych, szczególnie średniowiecznych

powieścią preromantyzmu jest dzieło Goethego z 1774 Cierpienia młodego Wertera

Juliusz Słowacki

Pozytywizm - kierunek myśli w filozofii i literaturze zainicjowany przez Augusta Comte'a w połowie XIX wieku (Kurs filozofii pozytywnej) i kontynuowany do czasów współczesnych (zob. empiriokrytycyzm, pozytywizm logiczny).

Modernizm - nurt w filozofii i teologii katolickiej przełomu XIX i XX wieku.

Stanisław Wyspiański, A.P.Czechow

Mianem dwudziestolecia międzywojennego określa się okres między zakończeniem I wojny światowej (11 listopada 1918), a wybuchem II wojny światowej (1 września 1939).

• Bolesław Leśmian

• Łąka (1920)

• Napój cienisty (1936)

Julian Tuwim

---