NA STAREJ MAPIE KRAJOBRAZ UTOPIJNY [ Sarmatia 6'03 ]

muz. i sł. J. Kaczmarski 5. 02. 1993 r.

d. g. A. d. g. A. d. g. A. d. Twardo dmuchają na zimne Zefiry pucołowate,

g. B⁷. A. B⁷. A. A⁷. Szumią i trzeszczą na wietrze odwieczne puszcze i bory,

d. g. A. d. g. A. d. g. A. d. Jeży się sierść rzek i jezior, jak pchła wskakuje w nią statek

g. B⁷. A. g. A⁷. d. Mijając wioski i miasta kruche, jak stary miedzioryt.

F. B. F. C. F. Tu konny z dłonią u czoła, tam chłop pochylony nad radłem,

B. g. B⁷. A⁷. B⁷. A. A⁷. Tu gruda ostrzem ruszona, tam wzgórza w ruchu perspektyw ;

d. g. A. d. g. A. d. g. A. d. Nad szorstką skórą pustkowi wiją się wstęgi jedwabne

g. B⁷. A. g. A⁷. d. Z nazwami mitycznych krain, które wędrowca urzekły.

A. d. Dróg by tam trafić - nic nie ułatwia

E⁷. A. C⁷. W przestrzeniach burz i w czasów kipieli,

F. g. A. g. Ale istnieje przecież Sarmatia,

d. B⁷. A⁷. d. Istnieje gdzieś Terra Felix

A. d. -

E⁷. A. C⁷. -

F. g. A. Ale istnieje przecież Sarmatia,

d. B⁷. A⁷. d. Istnieje gdzieś Terra Felix

A.

d. g. A. d. g. A. d. g. A. d. Trzech mieszczan pośrodku mostu wstrzymała senna dysputa,

g. B⁷. A. B⁷. A. A⁷. Za nimi w prostym rysunku - zbór, cerkiew, kościół i spichlerz.

d. g. A. d. g. A. d. g. A. d. Nurt w pieczy ma ich zasobność na ciężkich od beczek szkutach,

g. B⁷. A. g. A⁷. d. Uczciwszy potrzeby ciała - miło o duszy pomyśleć.

F. B. F. C. F. Hen, gdzie szlak wodny zakręca, wśród pól zbóż brzemieniem ugiętych

B. g. B⁷. A⁷. B⁷. A. A⁷. Bocian klekocze skowronkom o afrykańskich podróżach.

d. g. A. d. g. A. d. g. A. d. Słucha od czasów pogańskich tych samych plotek Dąb Święty

g. B⁷. A. g. A⁷. d. I nimfę w leśnym jeziorze strzeże przed okiem intruza.

A. d. Dróg by tam trafić - nic nie ułatwia...

A.

d. g. A. d. g. A. d. g. A. d. W pochodzie rubasznych obłoków krążą Zodiaku pierścienie :

g. B⁷. A. B⁷. A. A⁷. Przed Panną, Lwem, Bykiem, Wagą - bramy otwarte na oścież.

d. g. A. d. g. A. d. g. A. d. Na wieżach zamków co noc o przyszłość się troszczą uczeni,

g. B⁷. A. g. A⁷. d. A w gronie doradców - władca o teraźniejszość się troszczy.

F. B. F. C. F. Ceni przyjemność i pracę, szanuje rąk ludzkich twory,

B. g. B⁷. A⁷. B⁷. A. A⁷. Nęcą go księgi tajemnic, cieszy go ład i dostatek.

d. g. A. d. g. A. d. g. A. d. Ale codziennie spogląda na mapy starej miedzioryt,

g. B⁷. A. g. A⁷. d. Gdzie wciąż dmuchają na zimne Zefiry pucołowate.

A. d. Ta Terra Felix, Sarmatia warta

E⁷. A. C⁷. Wiecznych podróży, pióra i lutni,

F. g. A. g. Istnieje przecież - wsparta na barkach

d. B⁷. A⁷. d. Bóstwa o rysach okrutnych.

A. d. Ta Terra Felix, Sarmatia warta

E⁷. A. C⁷. Wiecznych podróży, pióra i lutni,

F. g. A. Istnieje przecież - wsparta na barkach

d. B⁷. A⁷. d. Bóstwa o rysach okrutnych.

---